ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αξιότιμε κ. Μπαϊρακτάρη,

Η άσκηση του δικαιώματος της κριτικής προς τα πρόσωπα που ασκούν την εξουσία ή ακόμη στους θεσμούς είναι θεμιτή και επιβάλλεται για την καλύτερη λειτουργία και των προσώπων και των θεσμών. Όμως αυτή η άσκηση κριτικής, πιστεύουμε, ότι πρέπει να γίνεται με κάποιους κανόνες και κάποιες αρχές.
Η άσκηση ισοπεδωτικής και μηδενιστικής κριτικής δεν διέπεται από κάποια αρχή. Η μικρόψυχη κριτική δεν μπορεί να αποτελεί κανόνα. Όταν μέσα από την κριτική, προσπαθείς να εξωτερικεύσεις ό,τι πιο διχαστικό υπάρχει μέσα σου, πάλι αυτό δεν διέπεται από κάποια αρχή. Κι όταν η υπερβολή γίνεται κανόνας, ανατρέπεται πάλι ο κανόνας. Αυτά περίπου ισχύουν για το μηδενιστικό κύριο άρθρο σας που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα ΟΔΟ, στο φύλλο 616/17-11-2011.
Ο οδοστρωτήρας της στείρας και ισοπεδωτικής κριτικής πέρασε μέσα από την πένα σας και τα …. σάρωσε όλα!

Δεν είναι όμως τα πράγματα έτσι όπως τα παρουσιάσατε. Κι εμείς θα πούμε ξεκάθαρα πως οι “καθεστωτικές αγκυλώσεις” έχουν μετατραπεί πλέον σε “δημοσιογραφικές” και “μιντιακές” αγκυλώσεις!
Δεν μπορεί να ακυρώνεται η πολιτική προσωπικότητα και το έργο ενός μέχρι πριν λίγες μέρες Πρωθυπουργού της χώρας μας με τόση ελαφρότητα! Στέρεψε τόσο πολύ η δημοσιογραφική διάθεση για μια θετική αποτίμηση για μια σειρά επιτευγμάτων της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου τα οποία κρίνονται θετικά; Αυτό είναι δυσεξήγητο για τον οποιοδήποτε. Ο κ. Παπανδρέου ο οποίος καθιέρωσε την άμεση εκλογή του Προέδρου του κόμματος με καθολική ψηφοφορία από το λαό και συγκέντρωσε πάνω από ένα εκατομμύριο θετικές ψήφους την πρώτη φορά και πάνω από εξακόσιες χιλιάδες τη δεύτερη είναι δυνατόν να παραλληλίζεται με εκπροσώπους καθεστώτων της Βόρειας Αφρικής;
Ο Πρωθυπουργός, που προκειμένου να σώσει την πατρίδα του από τη χρεοκοπία, ανέλαβε όλο το πολιτικό κόστος για να παρθούν μέτρα πράγματι δυσβάστακτα για τις πλάτες του ελληνικού λαού είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται καθεστωτικός;
Ο Πρωθυπουργός που πρωτοστάτησε για να στηθεί ο μηχανισμός στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τις οικονομικά ασθενέστερες χώρες της Ευρωζώνης είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται καθεστωτικός;

Ο Πρωθυπουργός που πέτυχε να πάρει η χώρα μας από τους εταίρους της στην Ε.Ε. τα περισσότερα χρήματα που πήρε ποτέ χώρα είναι δυνατόν να χαρακτηρίζεται καθεστωτικός;
Αν διαβάσετε την πολιτική ιστορία της χώρας μας στα τελευταία εκατό χρόνια, δεν θα βρείτε παράδειγμα που Πρωθυπουργός παρέδωσε την Πρωθυπουργία, προκειμένου να δημιουργηθεί η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με γνώμονα το συμφέρον της χώρας! Είναι και αυτή η μοναδική στα πολιτικά χρονικά γενναία πολιτική πράξη δείγμα καθεστωτικής νοοτροπίας;
Ο Γιώργος Παπανδρέου στα δύο χρόνια της πρωθυπουργίας του τάραξε τα λιμνάζοντα επί πολλές δεκαετίες συντεχνιακά συμφέροντα και προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις που ήταν αδιανόητες για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Ούτε αυτό καταφέρατε να δείτε;

Τον Γιώργο Παπανδρέου θα τον κρίνει τελικά η Ιστορία και θα τον κρίνει δίκαια πιστεύουμε εμείς. Δεν μπορεί να τον κρίνει όμως τώρα η αδικαιολόγητη, πρόχειρη, αρνητική κριτική σας.
Θα πρέπει, κ. Μπαϊρακτάρη, κάποια στιγμή να εξηγήσετε στους αναγνώστες σας, αλλά και σε μας, αν όντως πιστεύετε στις δημοκρατικές διαδικασίες. Γιατί αν δεν το κάνετε, μόνο ως “χολή” θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσομε αυτά που σχολιάζετε και για τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Φίλιππο Πετσάλνικο – το κάνατε και σε προηγούμενες αρθρογραφίες σας.
Πρέπει βέβαια να τονίσουμε καθαρά ότι η πρωτοβουλία μας να έρθουμε σε ανοιχτό διάλογο μαζί σας με αφορμή το κύριο άρθρο της εφημερίδας σας στο φύλλο της 17-11-2011 δεν προέρχεται κατ’ ανάγκη από μια διάθεση αυτόκλητης υπεράσπισης του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων. Κάτι τέτοιο φανταζόμαστε, δεν το χρειάζεται καν ούτε ο ίδιος. Η πολιτική διαδρομή του κ. Φίλιππου Πετσάλνικου είναι γνωστή σε όλους τους συμπολίτες μας, ανεξάρτητα από τις κομματικές και πολιτικές τους προτιμήσεις.

Τι σας ενοχλεί τελικά στη διαδικασία εκλογής ενός βουλευτή για πολλές τετραετίες με τη δημοκρατική ψήφο των πολιτών του Νομού Καστοριάς; Θυμίζει μόνο σ’ εσάς αυτό το γεγονός καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής; Να βγείτε και να το πείτε καθαρά στο επόμενο άρθρο σας.
Ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και Βουλευτής του Νομού Καστοριάς κ. Φίλιππος Πετσάλνικος μόνο ενδιαφέρον και αγωνία για τον τόπο έδειξε όλα αυτά τα χρόνια. Προσπάθησε και προσπαθεί να βελτιώσει την εικόνα αυτού του ακριτικού νομού και αυτό ομολογείται από το σύνολο των συμπολιτών μας πέρα από τις κομματικές τους προτιμήσεις. Καμία απ’ αυτές τις προσπάθειες δεν έπεσε στη δική σας αντίληψη τόσα χρόνια;
Σας ενοχλεί, κ. Μπαϊρακτάρη το γεγονός ότι ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος εκλέχτηκε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων για πρώτη φορά με τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του όλων των πτερύγων της Βουλής (168 ψήφοι). Κι αυτό δεν είναι δημοκρατικό και σας θυμίζει άλλα καθεστώτα;
Το ότι έφτασε ο κ. Φίλιππος Πετσάλνικος στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα της χώρας, κάτι που τιμά ιδιαιτέρως και την ιδιαίτερη πατρίδα του την Καστοριά – μοναδική εξαίρεση απ’ αυτή την τιμή ίσως αποτελείτε εσείς – είναι μια κατάκτηση, πιστεύουμε, προσωπικού και πολιτικού αγώνα και ήθους!

Το ΠΑΣΟΚ “χτυπιέται” σήμερα από εκδοτικά και τραπεζιτικά συμφέροντα. Δεν θα τα καταφέρουν όλοι αυτοί οι κύκλοι να φτάσουν στον τελικό τους στόχο που είναι η διάλυση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης της χώρας. Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα μέλη, οι φίλοι μας σ’ όλη τη χώρα, αλλά και στην Καστοριά, θα δυναμώσουν τον αγώνα για να αποτρέψουν, να ανατρέψουν και να ματαιώσουν αυτά τα σχέδια.
 Το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε την κόκκινη γραμμή της αυστηρής κομματικής και πολιτικής ιδεολογίας του προκειμένου να σωθεί η πατρίδα μας. Έχουμε πλήρη επίγνωση των ιστορικών μας ευθυνών. Θα μας κρίνει ο Ελληνικός Λαός και η Ιστορία. Όμως κρίσεις από αυτόκλητους “δήθεν” αντικειμενικούς κριτές, δεν πρόκειται να αποδεχτούμε και θα είμαστε απέναντι σ’ αυτές.

Γιάννης Κίτσιος, Κων/νος Βασιλείου,

Παναγιώτης Μουρατίδης, Θεόδωρος Ζήσης, 

Δημήτριος Αναστασιάδης, Δημήτριος Πρέμπτης, 

Στέργιος Φιλιάδης, Λάζαρος Χρηστίδης, 

Βασίλειος Ξάνθης, Ιωάννης Πετκανάς, 

Αθανάσιος Πέτρου.

* * *

Η ΟΔΟΣ στο πλαίσιο του μάλλον απρόθυμου, ως προς την μαζικότητά του, πογκρόμ που προκάλεσε το κύριο άρθρο του φύλλου 616  της 17-11-2011 με τον τίτλο «Καθεστωτικές αγκυλώσεις», έλαβε την επιστολή που δημοσιεύεται στην συνέχεια και φέρεται να υπογράφεται από εννέα + δύο συμπολίτες. Η εφημερίδα κατά την πάγια πρακτική της καταχωρεί ολόκληρο το περιεχόμενο της επιστολής της ομάδας των 11, έστω κι’ αν ο τρόπος με το οποίο τέθηκαν εκτός κειμένου οι υπογραφές, δεν πιστοποιεί άνευ άλλου ότι και οι 11 είναι σε γνώση του περιεχομένου της επιστολής.

Αυτό που πάντως είναι απολύτως βέβαιο για την ΟΔΟ είναι ότι ίσως και όλοι, ή δεν διάβασαν καθόλου το πρωτοσέλιδο το οποίο υποτίθεται ότι σχολιάζουν, ή το ανέγνωσαν χωρίς να απαλλαγούν από παρωπίδες και προκαταλήψεις, έστω και για μια στιγμή. Οπωσδήποτε πάντως, το βέβαιο είναι ότι, δεν είναι συστηματικοί αναγνώστες της εφημερίδας.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθούν τα λάθος συμπεράσματα και οι αυθαίρετες ερμηνείες του επίμαχου άρθρου στο φύλλο 616/17-11-2011 (το οποίο αναδημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο) στο οποίο μάλιστα διατυπώθηκαν διαφορετικές απόψεις απ’ αυτές που νομίζουν οι μάλλον αδιάβαστοι. Μόνο έτσι επίσης, μπορούν να εξηγηθούν και όλοι οι υπόλοιποι, απολύτως διαστρεβλωτικοί της αλήθειας πραγματικοί ισχυρισμοί, ιδιαίτερα σε σχέση με την κριτική της εφημερίδας στα δύο χρόνια που έμεινε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου στην εξουσία.

Είναι γεγονός ότι, η ΟΔΟΣ άσκησε κριτική στον απελθόντα πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Παπανδρέου (τον οποίο τα στελέχη του ΠαΣοΚ προσφωνούσαν πάντοτε με μειωτικό τρόπο στο παρελθόν), όχι για το ότι υποχρεώθηκε να λάβει μέτρα. Αλλά επειδή, άργησε έξι ολόκληρους και εξαιρετικά κρίσιμους μήνες να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Όπως και διότι, έντρομος για το πολιτικό κόστος, δεν εφάρμοσε παρά ελάχιστα και πολύ καθυστερημένα τα μέτρα που αποφάσιζε η κυβέρνησή του.

Η εφημερίδα κατά την διάρκεια των δύο αυτών ετών, άσκησε και ασκεί κριτική για την ανευθυνότητα της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο στο να αναλάβει το μέρος της πολιτικής ευθύνης που της αναλογεί για το κατάντημα της χώρας, αλλά ακόμη και για το γεγονός ότι αρνούνταν την βοήθεια στην κυβέρνηση του ΠαΣοΚ και τις όποιες προσπάθειες.

Εξ όσων είναι γνωστά, ίσως είναι η μοναδική εφημερίδα της Καστοριάς, η οποία στα κύρια άρθρα της έκδοσής της (όχι των επιστολογράφων), σχολίασε με κριτικό, αλλά ταυτόχρονα αμερόληπτο τρόπο, τα γεγονότα της διετίας που πέρασε. Και όλα αυτά που όπως κατά κανόνα συμβαίνει σε μια εχθρική ρητορική, που πάντως έχει χαρακτηριστικά πτωχής ενορχήστρωσης, είναι στοιχεία που αγνοούνται συνειδητά από τους επιστολογράφους.

Κατά τα λοιπά, σε γελοίες απορίες της επιστολής, καθώς και σε επιδερμικές ψυχαναλύσεις προφανών ευγνωμόνων, η ΟΔΟΣ δεν χρειάζεται να απαντήσει ειδικά. Μια ανάγνωση του εθνικού και διεθνούς τύπου για τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα, για τις πολιτικές οικογένειες, τους «φεουδαρχικούς δημοκράτες» όπως έγραψε πρόσφατα το Der Spiegel,  που διαφεντεύουν την χώρα σαν να είναι η Αθήνα Εμιράτο, ίσως βοηθούσε τους οργίλους επιστολογράφους να κατανοήσουν κάπως περισσότερο την εξέλιξη της δυτικής Δημοκρατίας.

Μια προσεκτική ερμηνεία των δηλώσεων, ακόμη και πολιτικών του χώρου του ΠαΣοΚ, για όλα τα ζητήματα και θέματα που θίγουν στην επιστολή, μηδέ του κ. Φιλ. Πετσάλνικου εξαιρούμενου, θα απεδείκνυε ότι η ΟΔΟΣ τους τρομάζει γιατί εκφράζει την αμφισβήτηση στην Καστοριά.

Όμως, ο κόσμος αλλάζει, και η εφημερίδα αυτή θέλησε να είναι με τις αλλαγές προς το καλλίτερο. Δηλαδή προς την ελευθερία.

Υ.Γ. Πάντως η εφημερίδα ζητεί από τους επιστολογράφους (ή κάθε άλλο ενδιαφερόμενο), να υποδείξει σε ποια αντίστοιχη χώρα του δυτικού δημοκρατικού κόσμου, ο πρωθυπουργός ανήκει σχεδόν αποκλειστικά σε μια από τις 2-3 πολιτικές οικογένειες τα τελευταία 36 χρόνια. Επίσης, σε ποια χώρα του κόσμου ο πρωθυπουργός κατά την ανάλυση των αποφάσεών του, επικαλείται τις πρωθυπουργικές περγαμηνές του πατέρα και παππού του. Αλλά και σε ποια άλλη χώρα, σε ποιο νομό εκλέγεται βουλευτής συνεχώς το ίδιο πρόσωπο, για 30 περίπου χρόνια.

Όσο για το πόσο ικανοί, μεγάλοι και άξιοι είναι αυτοί που εκθειάζουν οι επιστολογράφοι, η πραγματικότητα, αποδεικνύει (δυστυχώς) το αντίθετο. Σε μια περιοχή σαν την Καστοριά, με ανεργία πάνω από 30%, θα περίμενε κανείς οι θιγμένοι να ξαναδούν κάπως το ζήτημα.

Και αν όλα αυτά δεν είναι καθεστωτικές αγκυλώσεις, τότε τι είναι; Χρυσούς Αιών; 

Δημοσιεύθηκε την 1η Δεκεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 618

Σχετικά κείμενα:

• ΟΔΟΣ: Καθεστωτικές αγκυλώσεις
• ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (2 υπογραφές)