5.1.12

ΟΔΟΣ: Καθεστωτικές αγκυλώσεις

ΟΔΟΣ 17.11.2011 / 616

Η αμείλικτη πραγματικότητα των εσωτερικών πολιτικών ανακατατάξεων της περασμένης εβδομάδας και η ανάγκη να τελειώσει επιτέλους το θρίλλερ συμφωνίας στο πρόσωπο του μεταβατικού πρωθυπουργού, δεν επέτρεψε την άνετη ανάλυση στα γεγονότα που προηγήθηκαν της υπόδειξης του κ. Λουκά Παπαδήμου για την θέση αυτή.

Όμως, οι τελευταίες ώρες της διακυβέρνησης του κ. Γεωργίου Παπανδρέου, απέδειξαν με τον πιο σαφή τρόπο ότι, όση δημοκρατική παιδεία ή εκσυγχρονιστικές ιδέες κι’ αν διέθετε, ο τ. πρωθυπουργός, ήταν δέσμιος καθεστωτικών αγκυλώσεων. Αφημένος σε μια κατάρρευση που ήδη είχε αρχίσει από την 31η Οκτωβρίου.

Σε μεγάλο βαθμό, οι αγκυλώσεις είναι υπεύθυνες για τις παλινωδίες στην εφαρμογή των αποφάσεων και των συμφωνιών με την τρόϊκα, στα δύο χρόνια που κράτησε η πρωθυπουργία του. Αποδείχθηκε αδύναμος ακόμη και στις πιο αναγκαίες τομές, όπως στον περιορισμό της κρατικής σπατάλης και τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών φορέων. Στο τέλος φαινόταν απροστάτευτος στο πεπρωμένο.

Εγκλωβισμένος στις ανασφάλειες ενός… αληθινά Πορφυρογέννητου, του ήταν αδύνατο να σταθμίσει όπως έπρεπε τις διαμετρικά αντίθετες ροπές της πολιτικής προσωπικότητάς του. Απέδειξε ότι έμεινε έρμαιο της εμμονής, ότι ανήκει σε μια πολιτική οικογένεια που δεν έχει απλώς καθήκον, αλλά… δικαίωμα να κυβερνά. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στις πιο δύσκολες περιστάσεις της σταδιοδρομίας του τα τελευταία χρόνια, υπενθύμιζε και επικαλούνταν τις περγαμηνές και την παράδοση της οικογένειάς του. Η στάση του τις τελευταίες ημέρες -πριν ξεκινήσει η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης του κ. Λ. Παπαδήμου, ενισχύει την υπόνοια ότι μπορεί να μην είναι καλά τα ξεμπερδέματα στο ΠαΣοΚ, που δεν θα μπορέσει να προχωρήσει χωρίς προβλήματα στην μεταπαπανδρεϊκή εποχή.

Κοντά σ’ αυτά, η ανεξήγητη απόφασή του -δυο βδομάδες πριν- να αντικαταστήσει την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων πριν μεταβεί στις Κάννες -αμέσως μόλις εξήγγειλε το περίφημο δημοψήφισμα- γελοιοποίησε την χώρα. Μόνο έτσι μπορεί να θεωρηθεί ο ισχυρισμός ότι κινδύνευε η δημοκρατική εξουσία στην Ελλάδα -άλλωστε προφανώς δεν υπάρχουν αρκετά παράφρονες υπερπατριώτες πια στο Στράτευμα ώστε να τολμήσουν να καταλύσουν το Σύνταγμα, να κυβερνήσουν για ένα χρονικό διάστημα και στο τέλος να καταδικασθούν σε ισόβια για την αφελή και τυχοδιωκτική τους ενόραση.

Στο ίδιο πλαίσιο -και ακόμη χειρότερα ίσως, λανθασμένη ήταν η απόφασή του να προτείνει τον βουλευτή Καστοριάς και στενό προσωπικό του φίλο κ. Φιλ. Πετσάλνικο, πρόεδρο της Βουλής, ως μεταβατικό πρωθυπουργό!! Βαφτίζοντας, την απίστευτα επιπόλαια αυτή πρόταση, ως θεσμική λύση. Η οποία θα οδηγούσε κατ’ ευθείαν στην ολοσχερή κατάρρευση της Ελλάδος, όχι μόνο διότι ο κ. Φιλ. Πετσάλνικος δεν διαθέτει το αναγκαίο προφίλ, γνώσεις ή και εξειδίκευση στα ευρωπαϊκά θέματα, αλλά και επειδή η πρόταση αυτή δεν θα σήμαινε τίποτε άλλο παρά την απόφασή του κ. Παπανδρέου να παραμείνει ο ίδιος πρωθυπουργός.

Αξιολύπητες στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας που αφορούν την Ελλάδα και της Ευρώπη. Είχαν όμως και πάλι ειδικό αρνητικό αντίκτυπο για την Καστοριά. Ο κόσμος της οποίας χαμογέλασε με πικρία στο άκουσμα της είδησης, γνωρίζοντας καλύτερα όσο οποιοσδήποτε άλλος, το πόσο αποτελεσματικός είναι στην εκπροσώπηση και υπεράσπιση των τοπικών ζητημάτων, ο προταθείς θεσμικός πρωθυπουργός κ. Φιλ. Πετσάλνικος. Ο οποίος, αν και στην πρώτη κρούση φέρεται να αρνήθηκε την πρόταση συμμεριζόμενος προφανώς το μέγεθος της επιπολαιότητας, την επόμενη ημέρα την αποδέχθηκε, έστω κι’ αν, ευτυχώς για όλους και για τον ίδιο, το εγχείρημα ναυάγησε την τελευταία στιγμή.

Αλλά και διότι επανήλθαν στην επικαιρότητα ειρωνικά σχόλια για τον βουλευτή Καστοριάς, που έγινε πρόεδρος της Βουλής, και μετά από «πίεση» δέχτηκε να γίνει πρωθυπουργός, σε μια από τις πιο κρίσιμες και κακές στιγμές της σύγχρονης ιστορίας. Ακούστηκαν και πάλι δυσμενή σχόλια, για το «χωριό του που ήθελε να κάνει πρωτεύουσα Δήμου», για πισίνες, για πολυτελή εντευκτήρια στον Γράμμο και άλλα, που δεν κολακεύουν την Καστοριά.
Ωστόσο, το χείριστο είναι ότι ενισχύεται η πεποίθηση ότι, ακόμη και η εκλογή του κ. Πετσάλνικου στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής, δεν έγινε μόνο επειδή ο τέως πρωθυπουργός συνδέονταν με προσωπική φιλία με τον τιμώμενο βουλευτή Καστοριάς, αλλά στο πλαίσιο του καθεστωτισμού, από τον οποίο υποφέρει το πολιτικό σύστημα.

Το θλιβερό όλης αυτής της φαρσοκωμωδίας, με νωπές τις σκηνές από την κατάρρευση των καθεστώτων στην Βόρεια Αφρική, είναι ότι οι συγκρίσεις του πολιτικού συστήματος της Ελλάδος, με αυτές τις καταστάσεις, είχαν ως κοινό στοιχείο την υπερβολή. Οι εξελίξεις όμως αποδεικνύουν την υποψία ότι, εκτός από την τεράστια οικονομική κρίση, η Ελλάδα είναι πρωταγωνίστρια μιας αρχαίας τραγωδίας που απαιτεί κάθαρση.

Θύμα της έπεσε ο ίδιος ο βουλευτής Καστοριάς, ο οποίος έλαβε εντολή αποδοχής της αδιέξοδης «λύσης» του ως θεσμικού μεταβατικού πρωθυπουργού, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι κατά βάθος,  στην πραγματικότητα του ζήτησαν την πολιτική κεφαλή του επί πίνακι, ως αντάλλαγμα . Των ανταλλαγμάτων.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 17 Νοεμβρίου 2011, αρ. φύλλου 616




Σχετικά κείμενα:

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (2 υπογραφές)
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν (11 υπογραφές)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ