2.7.16

ΟΔΟΣ: Mε την αρχή της Άνοιξης


Σωματεία
ΟΔΟΣ 3.3.2016 | 825

Με 29 φορείς (επιστημονικά σωματεία - επαγγελματικές οργανώσεις) και πολιτιστικά σωματεία της Καστοριάς να προσυπογράφουν ένα επικαιροποιημένο υπόμνημα-αίτηση προς τον υπουργό Παιδείας και την επιτροπή εθνικού διαλόγου για την παιδεία (δημοσιεύεται κατ’ αποκλειστικότητα σήμερα από την ΟΔΟ στην σελ. 5) η υπόθεση της λειτουργίας του τμήματος Αρχιτεκτονικής Σχολής της Καστοριάς, ανασύρεται από τα τοπικά αζήτητα. Στα οποία έχει περιπέσει τα τελευταία χρόνια, θύμα της ολιγωρίας, της αδιαφορίας και των συνδυασμένων ευθυνών των τελευταίων ετών. Αλλά και της γενικότερης κατάστασης που ανέτρεψε προτεραιότητες και στόχους.

Όπως είναι γνωστό η ίδια υπόθεση, από την αρχή προσέκρουσε σε αντιρρήσεις και υπονομεύσεις διαφόρων παραγόντων, πρακτικές που είχαν μεταξύ τους διαφορετική αφετηρία αλλά κοινό στόχο: την ματαίωση της μοναδικής θετικής απόφασης για την Καστοριά που είχε ληφθεί τα τελευταία πολλά χρόνια, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή. Με αποτέλεσμα μια άνευ προηγουμένου χρονοτριβή και ατέρμονες συζητήσεις περί όνου σκιάς που αποδείχθηκαν καθοριστικές. Χωρίς να αποκλείεται να ήταν προσχεδιασμένες και συντονισμένες.

Τα δύσκολα φάνηκαν από τις αρχές του 2010, με νεοεκλεγείσα την τότε κυβέρνηση του ΠαΣοΚ επί Γ. Παπανδρέου χωρίς να έχει ακόμη συνειδητοποιηθεί η κρίση, και χωρίς η Ελλάδα να έχει διολισθήσει στις υποχρεώσεις του πρώτου μνημονίου. Ήταν τότε, που με μια μοιραία και καθόλου φιλική για την Καστοριά απόφαση της υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου, που συμπτωματικά κατάγεται από την Κοζάνη, χωρίς καμιά απολύτως αντίδραση του βουλευτή Καστοριάς του ΠαΣοΚ κ. Φιλίππου Πετσάλνικου. Προφανώς ήταν απορροφημένος στα υψηλά καθήκοντα του πολιτειακού αξιώματος (προέδρου της Βουλής) που είχε επάξια αναλάβει ή το πάρκο της εθνικής συμφιλίωσης στον Γράμμο και δεν είχε επαρκείς λόγους να ασχολείται με τα «δευτερεύοντα», πάγωσε η εφαρμογή του προεδρικού διατάγματος με το οποίο συστάθηκε επίσημα το τμήμα.

Εν συνεχεία το 2013, με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας κ. Κ. Αρβανιτόπουλου επί συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠαΣοΚ και ΔημΑρ, παρά τις αναποτελεσματικές αντιδράσεις της και τότε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Μαρίας Αντωνίου και τις περίεργες σεξιστικού ύφους δηλώσεις περί «παντελονιών», ολοκληρώθηκε το πραξικόπημα του 2010 με την κατάργηση της σχολής και την αρπαγή της από την Καστοριά, ώστε μέσα από τις συνοπτικές διαδικασίες και τον δήθεν εξορθολογισμό των πανεπιστημιακών σχολών, η Κοζάνη και τα Ιωάννινα (απ’ όπου καταγόταν ο τότε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και ο πρόεδρος της ΔΕ Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας κ. Χρήστος Μασσαλάς) αποδείχθηκαν οι ωφελημένες.

Παρά το γεγονός ότι με αδικαιολόγητη καθυστέρηση, μαζί με τους κοινωνικούς φορείς και οι διαμορφωτές της τοπικής κοινής γνώμης αντιλήφθηκαν επιτέλους τις συνέπειες αυτής της πολιτικής απάτης η οποία εκτυλίχθηκε σε βάρος της Καστοριάς, που είχε ήδη απολύτως διαμορφωμένο και έτοιμο το σχολικό κτήριο της πλατείας Κουμπελίδικης, ωστόσο ούτε ο Δήμος Καστοριάς, ούτε η τότε Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση δεν ανέλαβαν ενεργό πρωτοβουλία, αλλά μάλλον παρέμειναν παθητικοί θεατές προειλημμένων αποφάσεων άλλων, αποφάσεων για συσχετισμούς και ξένα τοπικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα η υπόθεση να περιέλθει σε τέλμα.

Για την Καστοριά η μοναδική αλήθεια που δεν μετριάζεται από τις άλλες παραμέτρους, είναι ότι χρειάστηκε να μεσολαβήσει η εκλογή του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας κ. Θεόδωρου Καρυπίδη και του αντιπεριφερειάρχη κ. Σωτηρίου Αδαμόπουλου και στην συνέχεια η κυβερνητική αλλαγή και η εκλογή της κ. Ολυμπίας Τελιγιωρίδου ως βουλευτή του ΣυΡιζΑ, ώστε η υπόθεση του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής να ανασυρθεί εκ νέου αυτή την φορά από τα «αζήτητα» άλλως που θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να έχουν αναλάβει αγώνα, πρωτοβουλίες και δράση.

Έτσι τώρα, σε πνεύμα και κλίμα ενωτικό, που αποτυπώνεται στην ομοφωνία της επιστολής αυτής, που εκ των πραγμάτων εκπροσωπεί ένα μεγάλο τμήμα της τοπικής κοινωνίας, με την εκφρασμένη σύμφωνη και θετική γνώμη της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας –που όπως και στην υπόθεση σωτηρίας του Μαθιουδάκη δεν κρύβεται πίσω από λέξεις και αστερίσκους, επιτρέπεται μετά από συναπτά χρόνια παγερής και ακατανόητης αδιαφορίας και διάψευσης, αλλά και σαρκασμού της Καστοριάς, με την αρχή της Άνοιξης να ανθίσει μια νέα ελπίδα. Η επιμέλεια και ο συντονισμός της νέας αυτής προσπάθειας αναλήφθηκε από το σωματείο «Ομόνοια» της Καστοριάς, το οποίο κάνοντας πράξη την ονομασία του, πέτυχε μια τόσο ευρεία κινητοποίηση.

Από την ενιαία στάση και προσπάθεια, απουσιάζει ο Δικηγορικός Σύλλογος Καστοριάς, γεγονός που δεν περνά απαρατήρητο, ειδικά εν όψει του ότι σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας ζητήθηκε και απ’ αυτόν να συμμετάσχει στο προσκλητήριο. Χωρίς ανταπόκριση. Και αυτό είναι αξιοπερίεργο, διότι με τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των μελών του, την αποχή, και τις διαμαρτυρίες-διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε με άλλους επιστημονικούς και επαγγελματικούς φορείς της Καστοριάς, ο δικηγορικός κόσμος της Καστοριάς ζήτησε την κοινωνική συμμαχία της Καστοριάς στα αιτήματά του, ακόμη και αυτά που είναι αμιγώς επαγγελματικά και όχι θεσμικά.

Το αξιοπερίεργο πολλαπλασιάζεται διότι, είναι ο ίδιος (ο Δικηγορικός Σύλλογος Καστοριάς) που μοιάζει να έχει δύο μέτρα και σταθμά. Ενώ για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2014, όχι μόνο συμπαραστάθηκε με (…επαναστατικό) ψήφισμα, αλλά και πρόθυμα κήρυξε αποχή για την υπόθεση της μερικής αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, δηλαδή τα κυρίως συμφέροντα γειτονικών νομών και περιφερειακών ενοτήτων, όπως της Κοζάνης και της Φλώρινας, αυτή την φορά αρνήθηκε την συνυπογραφή σε ένα ψήφισμα, για ένα κορυφαίο ζήτημα που αφορά το συμφέρον της Καστοριάς.

Δηλαδή της πόλης και περιοχής στην οποία όχι απλά εδρεύει, αλλά από την οποία αντλείται η σταδιοδρομία του ίδιου και των μελών του. Ώστε ειδικά από την στιγμή που ο Δικηγορικός Σύλλογος Καστοριάς, με την προηγούμενη διοίκησή του και πρόεδρο τον κ. Χρήστο Τσακλίδη, είχε πρωτοστατήσει στην πρωτοβουλία για την διεκδίκηση λειτουργίας του τμήματος της Αρχιτεκτονικής Σχολής στην Καστοριά, να είναι διπλά ακατανόητος και αδικαιολόγητος ο λόγος της σημερινής άρνησης του να συμπράξει σε μια καθολική προσπάθεια.

Η ΟΔΟΣ, ως βήμα έκφρασης και απήχησης απόψεων, από την αρχή και με επιμονή υποστηρίζει μαχητικά με κύρια αρθογραφία την λειτουργία της σχολής, οπουδήποτε στην Καστοριά και -γιατί όχι;- στον χώρο που από την ίδια την πολιτεία επιλέχθηκε και προετοιμάστηκε, στο παλιό κέντρο της πόλης, σκοπός για τον οποία δαπανήθηκαν σημαντικά χρηματικά ποσά από το υστέρημα του τόπου. Και αυτό χωρίς αμφιταλάντευση, με την πεποίθηση που απορρέει από την απλή εμπειρία των όσων συμβαίνουν σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο.

Διότι ακόμη και εάν δεν λύνονται τα χαώδη προβλήματα της Καστοριάς, η λειτουργία μιας τέτοιας σχολής, όχι μόνο λόγω του αντικειμένου της που σχετίζεται με την Καστοριά και τον μνημειακό της πλούτο, αλλά και λόγω των θετικών της επιπτώσεων, ενδέχεται να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά. Να τονώσει το προφίλ της πόλης και το ηττοπαθές παράστημα φορέων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης, που παραμένουν εγκλωβισμένοι σε βολικά για την απραξία τους τετελεσμένα. Και να αναστείλει την τάση ερήμωσης.

Αν και η ιστορία γράφεται άλλοτε με χρυσά και άλλοτε με μαύρα γράμματα, αλλά η ίδια παραμένει πάντοτε ανεξίτηλη, σημασία έχει ότι, επιτέλους, κάτι κινείται και πάλι, και αυτό είναι αρκετά κατανοητό ώστε να συσπειρώσει το σύνολο σχεδόν των συλλογικών φορέων της Καστοριάς, όπως προκύπτει από τις υπογραφές και τον κατάλογο όσων συνυπογράφουν.

Η ένωση της δύναμης και της απήχησης των πολλών της Καστοριάς, μπορεί να αποτελέσει σημαντική βοήθεια για την πολιτική ηγεσία αλλά και την τοπική κυβερνητική βουλευτή, που αναμένεται να εκπροσωπήσει την απαίτηση για αποκατάσταση της Καστοριάς και άρση της αδικίας, που δεν είναι κάτι άλλο από την λειτουργία της σχολής. Στην Καστοριά.


Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Μαρτίου 2016, αρ. φύλλου 825.

Επιλογή σχετικών αναρτήσεων:


* * *



-Τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο "Με το βλέμμα στην λίμνη" βασισμένη σε κείμενα της κ. Χρυσούλας Πατρώνου Παπατέρπου, θα πραγματοποιηθούν αύριο Παρασκευή 4 Μαρτίου 2016 στο αρχοντικό Βέργου στις 18:30. Η έκθεση η οποία τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Καστοριάς, θα διαρκέσει έως την Κυριακή 6 Μαρτίου και είναι η 11η ατομική έκθεση του καλλιτέχνη.
Ιστορίες της Καστοριάς φορτωμένες με συναισθήματα και εικόνες που στοιχειώνουν και ακροβατούν ανάμεσα στην πραγματικότητα και το μύθο. Οι πρωταγωνιστές των ζωγραφικών έργων, έγιναν πολύτιμα χρωματιστά λάφυρα του καμβά αφήνοντας τα πινέλα να χρωματίσουν την ζωή τους, να βουτήξουν μέσα στο νερό της λίμνης και να ευλογήσουν την συμπεριφορά τους. Άλλαξαν ρούχα, κοιτάγματα, χώρους... μα το βλέμμα έμεινε στραμμένο στην λίμνη που ακίνητη καθοδηγεί την ζωή τους.
Οι πίνακες γεμάτοι από τα βλέμματα των ανθρώπων προκαλούν την πορεία που τους κύλισε και τους άφησε στην άκρη της λίμνης να στέκονται και να κοιτούν μετέωροι και εκτεθειμένοι.
Μαζί με τους πίνακες, μοιράζονται την έκθεση και βλέμματα άλλων "ανθρώπων". Βλέμματα πέτρινα, ασάλευτα, βλέμματα από πήλινα κομμάτια που λείανε το νερό και ο ήλιος. Βλέμματα που παρατηρούν, που ταξιδεύουν, που θυμούνται και που χάνονται στις μνήμες και τις ανομολόγητες πράξεις.
Ώρες λειτουργίας: Παρασκευή 4 Μαρτίου: 18:30-21:30. Σάββατο 5 και Κυριακή 6 Μαρτίου: 11:00-13:30 & 18:30-21:30. Αρχοντικό Βέργου, Αϊδήτρας 12, Καστοριά (Ζωνάρι). Πληροφορίες Κώστας Λάκης: 6973494155




* * *



-Την Κυριακή 27 Μαρτίου 2016, ο δικηγόρος-συγγραφέας κ. Θρασύβουλος Ορ. Παπαστρατής θα δώσει διάλεξη για την ιστορία του εβραϊκού πληθυσμού της Καστοριάς. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Παπαστρατής είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «Στάχτες και δάκρυα στη λίμνη…» που αναφέρεται στην ιστορία των Εβραίων της Καστοριάς που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην ΟΔΟ, και στην συνέχεια εκδόθηκε σε βιβλίο από το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος. Η Καστοριά, ανάμεσα στις δεκάδες ελληνικές πόλεις όπου προπολεμικά ζούσαν ανθηρές και καλά συγκροτημένες ελληνοεβραϊκές κοινότητες, έχει το αρνητικό προνόμιο της απουσίας, σε αντίθεση με άλλες πόλεις, όπου διασώθηκαν κάποια από τα εβραϊκά μνημεία του χθες. Στην Καστοριά, δυστυχώς, ενώ κουβαλά πίσω της υπερχιλιόχρονη εβραϊκή παρουσία με λαμπρή ιστορία, δεν απέμεινε τίποτε σχεδόν να θυμίζει το παρελθόν αυτό. Και το χειρότερο είναι ότι η απουσία πέρασε και στη συλλογική μνήμη. Οι Καστοριανοί Εβραίοι είναι άγνωστοι στους νεώτερους συμπολίτες τους...

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Μαρτίου 2016, αρ.φύλλου 825.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ