Γιατί πεθαίνουν τόσο νωρίς;

ΟΔΟΣ 18.2.2016 | 823

(οι χαρισματικοί)

Η απώλεια της αείμνηστης Ελένης Τσαδήλα με έχει ιδιαίτερα συγκινήσει, ύστερα από τόσες αναφορές σοβαρών προσώπων, στο πολυσχιδές, δημιουργικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό έργο της. Βέβαια από όσα γράφτηκαν, και ακόμη γράφονται στην ΟΔΟ,  εφημερίδα που, από χρόνια, διαβάζω και παρακολουθώ, πάντοτε με ενδιαφέρον, τα συμβαίνοντα στη πόλη γεγονότα. Και να σημειώσω πως πολλά πράγματα έχουν αλλάξει σε έκταση, ουσιαστικά.

Αναφερόμενος στην Ελένη (Νένη) όμως δεν μπορώ να μη προτάξω δύο λόγια για άλλες δύο προσωπικότητες, το ίδιο παραγωγικές πολιτισμού, όπως υπήρξαν οι αείμνηστοι ο Γιώργος Γκολομπίας και ο Χρυσόστομος Τζημάκας:

Θα αρχίσω από τον Γιώργο Γκολομπία. Είναι ο Γιώργος Γκολομπίας (γιατρός) που έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς! Το τι έχει αποκαλύψει, τι έχει… ξετρυπώσει, τι απίστευτα έχει φέρει στην επιφάνεια πράγματα και στοιχεία που θα χρειασθούν πολλά βιβλία να καταχωρηθούν και να τυπωθούν για δημοσίευση. Θα αναφερθώ ιδιαίτερα μόνο στην αξιοποίηση των παλαιών (τζάμια) αρνητικών του παλαιού φωτογράφου Παπάζογλου.

Η επιμελημένη εκτύπωση εντυπωσιακών φωτογραφιών από την παλαιά Καστοριά και η έκθεσή τους στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα (και αλλού;) είχε φέρει την Καστοριά στην πρώτη σειρά της επικαιρότητας. Θα μπορούσα να ισχυρισθώ σε πανελλήνια κλίμακα!

Πολλές φορές σκεπτόμουν, νέος όπως ήταν, τι θα μπορούσε να φέρει στην επιφάνεια στην από εδώ και πέρα δυναμική ζωή του! Δυστυχώς, δυστυχέστατα, έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς!

Ο Χρυσόστομος Τζημάκας, γιατρός, Καθηγητής, στο Α.Π.Θ., ζωγράφος, συγγραφέας, άλλα και με άλλα πρακτικά προσόντα και ανθρώπινες ευαισθησίες, έφυγε και αυτός τόσο νωρίς!

Αλληλογραφήσαμε το τελευταίο καλοκαίρι του, μιλήσαμε στο τηλέφωνο και συμφωνήσαμε να συναντηθούμε για να καταστρώσουμε ένα σχέδιο που θα αφορούσε την δημιουργία ενός μνημείου για την μάχη με τους Γερμανούς της 15 Απριλίου 1941 (Μεγάλη Τρίτη).

Έχει δημοσιεύσει στην ΟΔΟ, στα υπ’ αριθμ. 461 και 462 / 12 και 9-10-2008 φύλλα μια εμπεριστατωμένη, λεπτομερή και ακριβή περιγραφή αυτής της μάχης, της σπουδαίας για την περιοχή μας μεγάλης μάχης με τους Γερμανούς του Χίτλερ και διοικητή τον αγαπητό Χίτλερ νεαρό στρατηγό Ζόζεφ Ντίντριχ. Είχε, συν τοις άλλοις, και σπουδαία και προ παντός πρακτικά σχέδια, που ίσως οδηγούσαν στην πραγματοποίηση του ονείρου, δηλαδή της δημιουργίας ενός μνημείου, που να την θυμίζει!!! Ο Χρυσόστομος είχε πολλά ακόμη να δώσει στην κοινωνία της Καστοριάς. Όμως έφυγε νωρίς, πολύ νωρίς!

Και ερχόμαστε στην Ελένη, στην Ελένη Τσαδήλα! Και η Ελένη έφυγε νωρίς. Και όπως είδα στην τελευταία «ΟΔΟ» στις 15.1.2016 έκλεισε χρόνος από τον θάνατό της! Είναι η ΜΟΙΡΑ των δημιουργικών ανθρώπων; Εν πάση περιπτώσει, ελπίζω και φαντάζομαι, πως κάποια ή κάποιος από την ομάδα των συνεργατών της θα ξεπηδήσει και θα αναλάβει να καλύψει, το σημαντικό κενό, έχοντας σαν πρότυπο και φανταστικό οδηγό την Ελένη. Και που ξέρεις μπορεί να ξεπηδήσει ένα καινούργιο αστέρι. Ένα αστέρι που θα καλύψει το κενό, κατά το δυνατόν, που άφησε η μεταστάσα. Στην πράξη θα φανεί.

Όμως εγώ την Ελένη (νοιώθω σαν φίλος) την αξιολογώ με βάση τον ρόλο που έπαιξε στην διάσωση του κτηρίου του Στρατοπέδου Μαθιουδάκη, στην Καστοριά, που ήταν καθοριστικός! Αρκετοί ήσαν οι υποστηρικτές του γκρεμίσματος και κάποιοι ίσως λίγο σοβαροί! Δεν ήσαν πολλοί, όσο θα έπρεπε, οι υποστηρικτές της διάσωσης. Ήσαν βέβαια σοβαρότεροι.

Ήταν όμως, αν δεν κάνω λάθος η επιστολές  (αιτήσεις) της Ελένης που έστειλε στα αρμόδια κρατικά όργανα, αφού αναζήτησε να βρει ποια είναι, ώστε κάποια στιγμή να επιληφθούν αυτού του θέματος και στην συνέχεια φυσικά η δικαστική οδός, να έχουμε πλέον την «σωτήρια» απόφαση! Μέγα γεγονός, και θα σημείωνα ένας θρίαμβος και από τον τάφο της!

Έχω την άποψη, μετά από αυτό το γεγονός, πως πρέπει και αξίζει να συνδεθεί η σωτηρία αυτού του σημαντικού περιουσιακού, ιστορικού στοιχείου με την τόσο άξια Ελένη Τσαδήλα, που με την πρόνοιά της να στείλει γραπτή, με τα επιχειρήματά της, την πρότασή της και με την όποια εκτίμηση των μελών των συμβουλίων των αρμοδίων οργάνων (δεν γνωρίζω ποια είναι, και δεν έχει σημασία) και μετά την σωτήρια προσφυγή στα Δικαστήρια, να προκύψει η σωστή, η λογική, η ιστορική απόφαση.

Η τόσο σημαντική για την Καστοριά και την ιστορία της απόφαση! Απόφαση που ήταν μακροσκελής και δημοσίευσε η ΟΔΟΣ σε ειδικό φύλλο, που δυστυχώς δεν κράτησα στο αρχείο μου!

Οι φίλοι της Ελένης, οι συνεργάτες της, ας δουν το θέμα από αυτήν την σκοπιά και ας ενεργήσουν, ώστε να δικαιωθεί η αείμνηστη πλέον ΕΛΕΝΗ, να αναγνωριστεί και να της αποδοθεί αυτή η νίκη και να συνδεθεί το όνομά της με το ιστορικό κτήριο στο «Στρατόπεδο Μαθιουδάκη».

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Φεβρουαρίου 2016, αρ. φύλλου 823