ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΝΟΥ: «Για πάντα»

Αντράκι αναδυόμενο, ετών δεκατριών, ο Αρμπέν, σαράντα κιλά είναι δεν είναι. Καθώς συμπληρώνω το βιβλίο ύλης παρίσταται σιωπηλά με τα εκατόν πενήντα εκατοστά του τεντωμένα δίπλα στην έδρα.
-«Κύριε…». Γυρνώ.

Στη γαλάζια ματιά του καθρεφτίζεται η ανεπιτήδευτη συστολή της πρώτης εφηβείας. Θα την έλεγες και ντροπή αν το θάρρος και μόνο της πρωτοβουλίας δεν την απέκλειε. Πόσο διαπεραστικό μπορεί να γίνει το ευθύ προεφηβικό βλέμμα; Αβάσταχτη η αδήλωτη απαίτησή του να αντιπαρατάξω μια καθαρή ψυχή ως απόκριση. Καταφεύγω στην ασφάλεια του προσωπείου του απασχολημένου ενήλικα.
-«Τι είναι παιδί μου;»
-«Ήρθα να σας χαιρετήσω κύριε…»

Τι είναι εκείνο που θλίβει τόσο βαθιά στους αποχαιρετισμούς; Ίσως να είναι το κόστος της χαμένης ευκαιρίας, της ματαίωσης κάθε υπόσχεσης που δεν πρόλαβε να δοθεί.

ΟΔΟΣ 26.11.2015 | 813

-«Που πας;»

-«Στη Γερμανία κύριε. Για δουλειά, οι δικοί μου. Για πάντα».

-«Για πάντα;…».

-«Ναι κύριε, για πάντα».

Πώς να ερμηνεύει άραγε μια ζωή δέκα ετών και κάτι το τρομερό αυτό επίρρημα; Το ελαφρύ του χαμόγελο μου απαντά με σαφήνεια· δεν την αφορά. Το ανυπόφορο αυτό λεκτικό εφεύρημα είναι βάσανο των μεγάλων. Το κατασκεύασαν με τον βέβηλο σκοπό να οριοθετήσει το χρόνο.
Πόσο αμήχανη μπορεί να γίνει μια χειραψία όταν πρέπει να γεφυρώσει τριάντα χρόνια ζωής; Πόσο κούφια μπορεί να είναι μια κουβέντα; Τι να αντιτάξεις στην ορμή της ζωής που σε προσπερνά; Κάθε εσωτερικό θεμέλιο τρέμει βίαια και καταρρέει.

Άοπλος, άδειος, γυμνός, αρπάζω από μέσα μου το ίδιο ψέμα που άκουγα σε κάθε μεγάλο παιδικό μου φόβο. Το αναπλάθω και το σερβίρω στο θαρραλέο νέο ήρωα της ζωής που στέκεται ευθυτενής και σίγουρος μπροστά μου. Περισσότερο φύλακας παρά δάσκαλος τώρα, του παρέχω μια προστασία που ποτέ δεν μου ζήτησε:

-«Όλα θα πάνε καλά παιδί μου. Θα σε θυμάμαι με αγάπη. Για πάντα».

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 26 Νοεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 813

Ο έφηβος του Ζααρμπρίκεν (Saarbrücken Ephebe), ή ο έφηβος της Πρέβεζας ή ο γελαστός έφηβος, ορειχάλκινο άγαλμα του 4ου αι. π.Χ. Το 1998 οι γερμανικές εφημερίδες Berliner Zeitug και Frangfurter Algemeine, δημοσιεύουν την σύλληψη αρχαιοκαπήλων που είχαν στην κατοχή τους ορειχάλκινο άγαλμα εφήβου, από τον ενάλιο χώρο της Πρέβεζας. Την εποχή εκείνη εργάσθηκαν δεκάδες δύτες στην δημιουργία της υποθαλάσσιας σήραγγας Πρέβεζας-Ακτίου. Οι αρχαιοκάπηλοι διαπραγματεύονταν την πώληση του αγάλματος στο μουσείο Γκετί μέσω αντιπροσώπου έναντι 6-7.000.000 δολλαρίων, ενώ ιάπωνας βιομήχανος προσέφερε 6 εκατ.δολλάρια. Το άγαλμα τελικά επέστρεψε στην Ελλάδα μέσω της Ιντερπόλ και μετά από συντήρηση 8 ετών εκτέθηκε στο κοινό για πρώτη φορά στις 21 Δεκεμβρίου 2008. Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών.