Η Χ. Πατρώνου-Παπατέρπου μας έδωσε ολοκληρωμένα (στο βαθμό που η λέξη αυτή έχει νόημα) την αίσθηση μιας πραγματικότητας που δεν θα υπήρχε αν δεν είχε γραφεί. Και τη μεθυστική υποψία ότι τίποτε δεν εξαντλήθηκε.
Ηλίας Βουΐτσης «Το Κουφάδι» (ΟΔΟΣ 765 | 20.11.2014)
Τα εγκαίνια της έκθεσης του εικαστικού Κώστα Λάκη «Η σάρκα της μνήμης 2», εμπνευσμένη από διηγήματα της Χρυσούλας Πατρώνου-Παπατέρπου, θα πραγματοποιηθούν στις 17 Δεκεμβρίου 2015 στην γκαλερί των Αθηνών Genesis (Χάρητος 11, Κολωνάκι τηλ. 2117100566).H έκθεση θα διαρκέσει έως τις 16 Ιανουαρίου 2016.
Υπενθυμίζεται ότι η «Η σάρκα της μνήμης 1», βασισμένη πάλι σε διηγήματα της κ. Χ. Πατρώνου-Παπατέρπου, είχε πραγματοποιηθεί με ιδιαίτερη επιτυχία το 2013 στο αρχοντικό Βέργου στην Καστοριά, όπου εκτέθηκαν 25 πίνακες του καλλιτέχνη μαζί με αναρτημένα διηγήματα της συγγραφέως -πριν εκδοθούν σε βιβλίο το 2014.
«Διαβάζοντας τα κείμενα της κυρίας Πατρώνου ένοιωσα την μνήμη της να γεμίζει το δικό μου μυαλό και να οδηγεί το χέρι μου να σχεδιάσει τους ήρωες που γέμιζαν τις ιστορίες της» γράφει ο Κώστας Λάκης, «σήμερα ζωγραφίζω έναν από τους πίνακες που θα βρίσκονται στην έκθεση «Η σάρκα της μνήμης 2», πάντα ήθελα να πω πόσο πολύπλοκο είναι να στέκομαι από το πρωί απέναντι σε έναν μουσαμά που από λευκό άδειο φόντο γίνεται μια ιστορία που με γρατζουνάει βαθειά μέσα στην ψυχή, που ορθώνεται μπροστά μου σαν γίγαντας και μου κρύβει ό,τι άλλο υπάρχει γύρω μου. Ξεχνάω τα πάντα. Ζω για την εικόνα που μυρίζει ζωή, αναπνέω για την φιγούρα που καθώς ολοκληρώνεται νοιώθω πως η σάρκα της έχει ζέστη, πως η καρδιά της έχει παλμό, πως θα σταματήσω να υπάρχω γιατί έκανα το χρέος μου απέναντι της. Φορές πολλές φοβάμαι και νοιώθω αμήχανα με τα πινέλα στο χέρι .... Φοβάμαι αλλά χωρίς αυτών των φόβο δεν ξέρω αν θα μπορούσα να υπάρχω... Και συνεχίζω και πολεμάω τον ίδιο μου τον εαυτό που γεμάτος από χρώματα ονειρεύεται τον φανταστικό κόσμο του. Η σάρκα της μνήμης 2 - γεμάτη από κορμιά που ακίνητα στέκουν στον νυχτερινό ουρανό, ασάλευτα, αδιαπραγμάτευτα, άλαλα ...ανολοκλήρωτα...»
Πρόσωπα πραγµατικά που αναδύθηκαν στο φως από το σκοτάδι ενός ξεχασµένου παρελθόντος µε µέσο τη μνήµη. Ζωές πραγµατικές που εµπλουτίστηκαν µε το χρώµα του µύθου. Άλλες, που τις έπλασε η φαντασία, τοποθετώντας τες σε χρόνο και τόπο υπαρκτό. Στιγµές τραγικές ή εύθυµες, σκοτεινές ή φωτεινές, που ζητούν επίµονα την καταγραφή τους.
Η κωφάλαλη κοπέλα που τη βρίσκουν δύο γέροντες δίπλα σε µία βρύση στο χωριό και η ταυτότητά της παραµένει µυστήριο µέχρι τέλους, η µάνα που βουτά και αυτοκτονεί στη λίµνη, η οποία της προκαλούσε ανείπωτο φόβο και ποτέ δεν την πλησίαζε όσο ζούσε ο συνταξιούχος, που όταν όλοι οι συγγενείς του τού συµπεριφέρονται µε προσποιητή αγάπη και ενδιαφέρον, πιάνει φιλία µε τον Αφρικανό στο παγκάκι του πάρκου, η µικρή που κλαίει απαρηγόρητα, όταν στην κηδεία της γιαγιάς της κανείς δεν προσέχει το καινούργιο της φόρεµα, η εσφαλµένη κατανόηση της σηµασίας µιας λέξης, που γίνεται αιτία για την επαγγελµατική και κοινωνική ανέλιξη ενός µαθητή που κινδύνευε να µείνει στην ίδια τάξη. Όλες τους ιστορίες σύντοµες, ιστορίες γεµάτες πόνο ή χαρά, σαν το ταξίδι στο παρελθόν! Το παρελθόν. Άλλοτε µακρινό κι άλλοτε πρόσφατο, µέσα από βιώµατα προσωπικά, αφηγήσεις γνωστών και φίλων, ειδήσεις στις εφηµερίδες, διάσπαρτα ακούσµατα, διασχίζει τα χρόνια, διεγείρει τη µνήµη και αυτή, πλάθοντας ιστορίες απλών, καθηµερινών ανθρώπων, τους δίνει σάρκα. Τη σάρκα της µνήµης.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου της Χ. Πατρώνου-Παπατέρπου «Το κουφάδι» - Εκδόσεις Κοράλλι Πατησίων & Πολυτεχνείου 1, Αθήνα ISBN: 978-960-9542-22-7. Σεπτ. 2014.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 3 Δεκεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 814
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.