Λόγος & Αντίλογος

Το ξεχασμένο χρέος των θρησκευτικών ηγετών 

Η σημερινή μας γραφή διαφέρει πολύ από τις προηγούμενες, οι οποίες κυρίως είχαν ως θέμα τα εσωτερικά μας πολιτικά προβλήματα σχετικά με την καθημερινότητα. Μ’ αυτό το εγχείρημα θα βγούμε από τον κύκλο αυτό και θα μιλήσουμε για τις μεγάλες ευθύνες των εκκλησιαστικών ηγετών όλου του κόσμου, οι οποίοι ως προς την εξουσίαν θεωρούνται και ηγέτες λαών και οι τιμές που τους αποδίδονται είναι αυτού του διαμετρήματος.
Αφορμή για την σημερινή μας αναφορά, είναι η αδρανής συμπεριφορά τους έναντι των δύο εκατομμυρίων δυστυχισμένων προσφύγων που βρίσκονται στα ζωντανά νεκροταφεία στις νότιες χώρες της Ευρώπης, κυρίως Ελλάδα, διασκευασμένα με την ευλογία των δημιουργών αυτής της κοινωνικής αθλιότητος.
Μας δημιουργούν την περιέργεια οι τελευταίες, μυστήριο επισκέψεις των ηγετών του παγκοσμίου εκκλησιαστικού χώρου, οικουμενικοί πατριάρχες, πατριάρχης Αμερικής, Ρωσίας, πάπας μέσα στις γυάλες με το δεξί χέρι να ευλογεί τα πλήθη χωρών με το καθολικό σχήμα. Μακάρι αυτές οι μετακινήσεις να έχουν κοινό σκοπό για καμιά νέα οικουμενική σύνοδο. Θα είναι πιστεύομε μια κίνηση όπου θα μιλήσουν για τα προβλήματα που δημιουργούν οι νέοι μεγάλοι όπως ταλιμπάν, τζιχαντιστές και λοιποί της γης νεοσύστατοι. Έχουν φτιάξει αεροδρόμια δικά τους, εκπαιδεύονται στα τελευταίου τύπου αεροπλάνα σε άρματα και διαλύουν τις χώρες κάτω από το βλέμμα των τέως μεγάλων Αμερικής, Ρωσίας, Γαλλίας, Αγγλίας και βάλε.
Πλην όμως μας γεννιέται και άλλη σκέψη. Υποθέτουμε πως στις βαλίτσες τους μήπως κουβαλάνε πολιτικά μηνύματα στους αρχηγούς κρατών που επισκέπτονται από τους διαχειριστές, παρατηρητές μεγάλους ευθέως εμπλεκόμενους επιβολείς να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους. Ευχόμεθα αυτή η δεύτερη σκέψη να μη είναι αληθινή.
Αλλά εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι το γεγονός, ότι οι εν λόγω πανάγιοι δεν επισκέπτονται τα γκέτα των προσφύγων να δούνε τα δύο εκατομμύρια ανθρώπινα ράκη στα ζωντανά νεκροταφεία Ελλάδος, Τουρκίας από τους εγκληματίες του 21ου αιώνα. Λοιπόν αυτή η απαθής στάση των θρησκευτικών ηγετών, πατριαρχών, ιμάμηδων, μουζαχεντίν, και λοιπών είναι περίεργη μπροστά στον ομαδικό θάνατο, πνιγμό των προσφύγων, που φωνάζουν αναίτια και πρόωρα, το «έχε γεια γλυκειά ζωή». Εκκλησιαστικοί ηγέτες ξεχάσατε τον ρόλο σας για την αξία της ζωής των ποιμνίων σας; Αλλά σίγουροι μέσα στις γυάλες και τα φρούρια κατοικίες σας στέκεσθε μακριά από αυτές τις θλιβερές εικόνες κάθε ηλικίας συνανθρώπων σας (μικρά παιδιά, έφηβοι, μεσήλικες και γυναίκες) με κάθε είδος ανθρώπινης προσφοράς, αλλά από ψηλά το «αμήν, αμήν» πάει σύννεφο.
Ποια η σκέψις γι’ αυτούς τους άτυχους πρόσφυγες; Από ποιον άλλον μπορούν να ζητήσουν βοήθεια; Εάν κι εσείς οι συνομιλούντες και ομοτράπεζοι με τους δολοφόνους και καταστροφείς δεν κάνετε τίποτε για την σωτηρία τους; Θα είστε σίγουροι ότι εκτελείται τα χρέη σας, ως εκπρόσωποι του Θεού; Εμάς τους απλούς χριστιανούς εάν παραβούμε καμιά εντολή του Θεού μας καταράσθε και μας αφορίζετε, ενώ σ’ αυτούς τους επίσημους δολοφόνους του ανθρώπινου γένους δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο συνετισμού…
Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα σας πιστεύουν αυτοί οι δυστυχείς. Γιατί δεν ζητάτε την τιμωρία των δολοφόνων ηγετών, όπως του μακαρίτη Μιλόσεβιτς, το θύμα της υπερασπίσεως της πατρίδος του; Αλλά όλα τα διεθνή όργανα όπως ΟΗΕ, ΟΟΣΑ, Δικ.Χάγης, ΔΝΤ  δεν μας διαφεύγει πως εξυπηρετούν πρακτορικά αυτούς τους κυρίους. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε, ότι θα είναι και από σας ο ίδιος ρόλος. Γιατί δεν πηγαίνει ο ΟΗΕ στην Τουρκία να μοιράσει από 200 χιλ. στην Αμερική, στην Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία; Και στην ίδια την Τουρκία να μείνουν 500 χιλ. Τι φοβείσθε; Έχετε την εύνοια του Θεού και των λαών ακόμη.
Ζητούμε την σθεναρά αντίδρασή σας στον εξαφανισμό του ανθρώπινου γένους από τους λίγους, γνωστούς, οι οποίοι ζητούν να τα πάρουν όλα με κάθε τρόπο και μέσο για να φέρουν το νερό από τον Άρη, όπως μας το ανήγγειλαν, γιατί έχει την ιδιότητα να αλλάζει ακόμα και το χρώμα των ανθρώπων, ηγετών στη συνέχεια από μαύρο σε άσπρο. Πόσο το θέλουν, αλήθεια! Είναι λίγες οι χώρες που δέχτηκαν αυτή την ελεεινή μεταχείριση; Τυνησία, Λιβύη, Αίγυπτος, Ιράκ, Σερβία, Συρία, Κούρδοι, παλαιότερα Αρμένιοι, Έλληνες του Πόντου. Είναι λίγο αυτό το αίμα;
Πανάγιοι, ήρθε η ώρα λοιπόν, να ξεκινήσετε αυτή την εκστρατεία διπλά. Πρώτα να σωθούν αυτά τα 2 εκατ. και δεύτερο να σταματήσει ο πόλεμος, των δήθεν τζιχανιστών, και να δικαστούν οι μεγάλοι ηγέτες όπως ο αθώος Μιλόσεβιτς, και τα σχέδια τους της παγκοσμιοποιήσεως, για να ζήσουν οι λίγοι. Οι καμπάνες χτυπούν κάθε στιγμή πένθιμα και περιμένουν εσάς με τα βουλωμένα αυτιά να τους σώσετε.
Και τώρα είναι η ώρα μιας απολογιστικής καταγραφής, των γκέτων που μας έσπειραν στα νησιά μας. Όπως φαίνεται εμάς πολεμούν κι όχι αυτούς τους δυστυχείς πρόσφυγες. Μαζί τους και η Τουρκία ως δολοφόνος της Συρίας, βρήκε τον τρόπο να μας γεμίσει με προβλήματα πεθαμού. Αλλά και η κυβέρνησή μας με τον συσχετισμό του χρέους προς τους δανειστές εξισώνει το βάρος με τον δήθεν προσφυγικό για να μείνουν στην χώρα μας πια περισσότεροι πρόσφυγες, ίσως και το εκατομμύριο. Για την εξυπηρέτηση αυτών ταν άμοιρων προσφύγων, τους οποίους μας στέλνουν πεσκέσι οι  δολοφόνοι, μπορεί να φθάσουν και τους 500 χιλιάδες, γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσοι τελικά θα μείνουν στην χώρα μας, σ’ ένα χρόνο η Ελλάς θα γίνει η ίδια προσφυγοπούλα.
Τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων που ζουν χωρίς στέγη και σωστή διατροφή μέσα στον χειμώνα θα μας εξαντλήσουν οικονομικά. Οι οικογένειες αυτές σε λίγο θα χρειάζονταικάθε είδους περίθαλψη. Πόσοι γιατροί θα χρειασθούν για την υγεία τους και πόσα νοσοκομεία; Δεν πρέπει να εξετασθούν υγειονομικά; Πόσοι φούρνοι, χιλιάδες χωρίς αλεύρι τώρα μόνο για το ψωμί θα χρειασθούν; Σχολεία για κάθε ηλικία, νεκροταφεία. Ήδη τώρα ανηγγέλθη ότι μόνο σ’ ένα νησί μας είναι 75 άταφοι. Βάλτε κι εσείς με το μυαλό σας πολλά περισσότερα γιατί το χαρτί τελειώνει. Σας ενημερώνει χονδρικά για το κακό που μας ετοίμασαν μεγάλοι και η καιροσκοπούσα Τουρκία. Πού θα βρουν εργασία αυτοί οι ταλαίπωροι; Μήπως έχουν οι Έλληνες; Ύστερα από ένα χρόνο αυτή η Ελλαδίτσα με τους απερίσκεπτους νταήδες που δεν ξέρουμε από πού μας προέκυψαν και ποιον εξυπηρετούν, θα σβήσουν κι αυτοί χωρίς να το καταλάβουν. Σκεφθείτε βαθειά, όλο το πρόβλημα και εγώ θα απαλλαγώ από το ζόρι μου.

Ν. Πρώϊος

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Νοεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 811