Λόγος & Αντίλογος

ΟΔΟΣ 12.11.2015 | 811

Περί του ελληνικού λαού

Κύριε Διευθυντά

Στό ὑπʾἀριθ. 806 φύλλο τῆς 8ης Ὀκτωβρίου τοῦ 2015 τῆς ἐφημερίδος ΟΔΟΣ, ἀναδημοσιεύθηκε ἀπ΄τήν ἡλεκτρονική ἔκδοση τῆς ἐφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ ἄρθρο τοῦ κ. Δημητρίου Δημητριάδη μέ τίτλο «Τό βδέλυγμα». Στό ἄρθρο αὐτό ὁ συγγραφέας χαρακτηρίζει συλλήβδην ὅλους τούς Ἕλληνες, ὅλον τόν Ἑλληνικό λαό, βδέλυγμα δηλαδή (σύμφωνα μέ τό λεξικό τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας τοῦ Δημητράκου) σίχαμα, αὐτό πού προξενεῖ ἀηδίαν καί ἀποστροφήν, τό περίτριμμα, τό ἀπόβλητο. Ὁ χαρακτηρισμός αὐτός τῶν Ἑλλήνων, ὄχι μόνον ἀπέχει πολύ ἀπό τήν ἀλήθεια ἀλλά εἶναι ἄδικος, ἀδικαιολόγητος, καί κακοήθης. Μπορεῖ γιά ὁρισμένα ἄτομα μιᾶς κοινωνίας νά ἐπιτρέπεται ὁ χαρακτηρισμός τους ὡς βδέλυγμα τῆς κοινωνίας αὐτής, πλήν ὅμως εἶναι ἀνάρμοστο νά αποδίδεται ἕνας τέτοιος ὑβριστικός χαρακτηρισμός σέ ἕναν ὁλόκληρο λαό καί μάλιστα στόν Ἑλληνικό. Ἡ πράξη αύτή τοῦ ἑν λόγω συγγραφέα ἀποτελεῖ ὕβριν (κατά τήν ἀρχαιοελληνική ἔννοια τῆς λέξεως).

Ὅλοι οἱ λαοί ἔχουν τά προτερήματα καί τά ἐλαττώματά τους· καί ὁ Ἑλληνικός λαός εἶχε καί ἔχει τά δικά του προτερήματα καί ἐλαττώματα. Ὁλες οἱ εὐνομούμενες πολιτεῖες, ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, προσπαθοῦν νά περιορίσουν ἤ άκόμη καί νά ἐξαλείψουν τό ἐλαττώματα τῶν λαῶν τους καί νά ἀναδείξουν τά προτερήματα τους. Αὐτό τό ἐπιτυγχάνουν κυρίως μέ τήν μὀρφωση καί παιδεία πού παρέχουν, τό καλό παράδειγμα καί τήν ἠθική ὑπόσταση πού παρέχουν οἱ ἄρχοντες καί γενικῶς οἱ ταγοί τῆς κοινωνίας, τήν εὐνομία, τήν τήρηση τῶν νόμων καί διατάξεων ἀπʾὄλους, ἄρχοντες καί ἀρχόμενους, καί τήν ἐνίσχυση τοῦ ἐθνικοῦ τους φρονήματος.

Ὁ λαός, τό τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ μιᾶς χώρας πού θεωρεῖται καί καλεῖται λαός, ἀποτελεῖ μια ἀδιαμόρφωτη μάζα ἀνθρώπων ἡ ὁποία ἐπειδή συνήθως ὑπολείπεται σέ μόρφωση, παιδεία καί σωστή πληροφόρηση αὐτῶν πού συμβαίνουν στήν κοινωνία καί τόν κόσμο, εἶναι εὐεπίφορος σέ χειραγώγηση ἀπό ἐπιτήδειους δημαγωγούς· πλείστους ὅσους στήν χώρα μας ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ἡ Ἑλληνική πολιτεία ἀπό τήν σύσταση τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους κατέβαλε διαρκεῖς προσπάθειες καί κατόρθωσε νά περιορίσει σέ ἰκανοποιητικό βαθμό τά ἐγγενῆ ἐλαττώματα τοῦ λαοῦ μας καί ἀνέδειξε ταυτοχρόνως τά προτερήματά του. Αὐτή ἡ κατάσταση ὑφίστατο μέχρι τήν πτώση τῆς ἑπταετοῦς δικτατορίας καί δέν διαταράχτηκε σοβαρά, ἀκόμη καί σέ ἀνώμαλες καί δύσκολες περιόδους, ὅπως ἡ ξένη κατοχή καί ὁ ἐμφύλιος πόλεμος. Μετά τήν ἀποκατάσταση τῆς Δημοκρατίας ἄρχισε νά ἀναπτύσσεται ἕνας δημαγωγικός λαϊκισμός ἀπό ἐπιτήδειους δημαγωγούς οἱ ὁποῖοι μέ τό πρόσχημα ὅτι ἐνδιαφέρονται καί ἐκπροσωπούν τόν λαό ἐπεδίωξαν καί πέτυχαν, ἐν πολλοῖς, νά ἰκανοποιήσουν τά δικά τους σχέδια καί συμφέροντα. Μέ τήν ἄνοδο στήν κυβέρνηση τῶν σοσιαλιστῶν, ἡ δημαγωγία καί ὁ λαϊκισμός ἔφθασε στό ἀπόγειό του. Μήν ξεχνάμε τό σλόγκαν «ὁ λαός στήν ἐξουσία». Ὅλα ὅσα γίνονταν καί συνέβαιναν γίνονταν, δῆθεν, στό ὄνομα τοῦ λαοῦ καί γιά τόν λαό.

Ἐγκαθιδρύθηκε ἕνα κομματικό κυβερνητικό σύστημα τό ὁποῖο, γιά νά συντηρηθεῖ καί διατηρηθεῖ στήν ἐξουσία, ἐφάρμοσε τό πελατειακό σύστημα τῆς ψηφοθηρίας, τῆς συναλλαγήςκαί διαπλοκής μέ ἐπακόλουθο καί τήν διαφθορά. Οἱ κυβερνῶντες δήωσαν κυριολεκτικά τό κράτος καί ἐξαπάτησαν τόν λαό προσφέροντας του ὄχι μόνον οἰκονομικά ὀφέλη, (συντάξεις, ἐπιδόματα καί διάφορες ἄλλες παροχές) ὄχι ἀπό τήν παραγωγή πλούτου, ἀλλά μέ ἀσύστολο δανεισμό, (γιά νά ἰσχυρίζονται κατόπιν ὅτι «μαζί τά φάγαμε»), ἀλλά καί μέ τήν ἀνάπτυξη, στό ὄνομα τοῦ λαοῦ τῆς ἀσυδοσίας, «ὅλα ἐπιτρέπονται», τήν ἀνομία, τόν ἀτομικισμό καί τήν ἀνάδειξη ὅλων τῶν ἐλαττωμάτων ὡς προτερήματα καθʾὅσον, κατʾαὐτούς, ὅ,τι προέρχεται ἀπό τόν λαό, ἀκόμη καί οἱ πιό χαμερπεῖς συμπεριφορές θεωροῦνται προοδευτικές καί συμβατές μέ τήν ἰδεολογία τους. Τήν ἴδια τακτική ἀκολούθησαν καί οἱ λεγόμενες συντηρητικές κυβερνήσεις. Ἡ πολιτική αὐτή τῶν μετά τήν μεταπολίτευση κυβερνήσεων, εἶναι αὐτή πού δημιούργησε τήν οἰκονομική, πολιτιστική, καί κοινωνική κρίση, πού τήν ὑφιστάμεθα ὅλοι μας σήμερα.

Ἡ ἐπί μιά τριανταπενταετία καί πλέον ἐφαρμογή τῆς τακτικῆς αὐτής τοῦ λαϊκισμοῦ, διαμόρφωσε μιά ὀλόκληρη σχεδόν γενιά μέ τήν νοοτροπία αὐτή, ἡ ὁποία ἰσχύει καί σήμερα καί ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἔκπτωση τῶν ἠθῶν καί ἀξιῶν καί τῆς συμπεριφορᾶς γενικῶς τῶν μελῶν τῆς κοινωνίας μας. Οἱ πολιτικοί εἶναι αὐτοί πού ἐκμαύλισαν τόν λαό, δέν ἐκμαυλίστηκε ἀπ΄μόνος του.

Παρʾὁλη ὅμως τήν προσπάθεια τῶν διαφόρων λαϊκιστῶν, δημαγωγῶν καί ἐθνομηδενιστῶν νά καταστείλουν τά χρηστά ἤθη τοῦ λαοῦ καί νά ἀναδείξουν τἀ ἐλαττώματά του, γιά τήν προσφορότερη χειραγώγησή του, δέν κατόρθωσαν νά καταστείλουν τελείως πολλά ἀπό τά ἐγγενῆ προτερήματά του, τά ὁποία εἶναι τόσο στερεά συνδεδεμένα μέ τό εἶναι του ὥστε νά ἐμφανίζονται στό προσκήνιο καί νά ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ Ἑλληνικός λαός, ὅταν χρειάζεται ἐνεργεῖ μέ τά καλύτερα τῶν αἰσθημάτων του καί τῶν προτερημάτων του, ὅπως τό ἀπέδειξε καί τό ἀποδεικνύει συνεχὠς στό ζήτημα τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν άπό τίς ἀσιατικές χῶρες.

Εἶναι ἐμφανές ἀπό τά ἀνωτέρω ὅτι δέν εὐθύνεται ὁ λαός γιά τήν ἔκπτωση τῆς κοινωνικῆς του συμπεριφοράς, ἀλλά οἱ πολιτικοί του ταγοί, οἱ ὁποῖοι τῶν διαπεδαγώγησαν νά συμπεριφέρεται ἔτσι καί δέν ἀποτελεὶ βδέλυγμα ὁ λαός, ἀλλά ἐάν θέλουμε νά ἀποδώσουμε τόν χαρακτηρισμό αὐτό σέ κάποιον ἤ κάποιους, θά πρέπει νά στραφοῦμε σέ ὁρισμένους ἀπό αὐτούς.

Μέ ἐκτίμηση,

Ἀναστάσης Κων. Πηχιών

apichion@yahoo.com

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 12 Νοεμβρίου 2015, αρ. φύλλου 811

Σχετικά: ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ: Το βδέλυγμα