-(Από το βιβλίο) Στη διάρκεια του ανταρτοπόλεμου πολλά τα δεινά,κόσμος άστεγος, παιδεία υποτυπώδης. Καλύτερα και πιο συγκεκριμένα: εκπαίδευση υποτυπώδης (τα σχολεία υποτυπωδώς λειτουργούσαν, σχολεία λίγα και με σοβαρές ελλείψεις).
-Ο άνδρας της ασχολείτο με οικοδομικές εργασίες. Το ορθόν: ο άνδρας ησχολείτο (καθαρεύουσα) ή ασχολούνταν (δημοτική). Ο Γιάννης ασχολούνταν, αλλά και οι κάτοικοι ασχολούνταν. (Μερικοί λένε «ο Γιάννης ασχολιόταν…» από το «ασχολιέμαι» (πολύ λαϊκό), το νεοελληνικό: ασχολούμαι (στην καθαρεύουσα «ο Ιωάννης ησχολείτο, αλλά οι κάτοικοι ησχολούντο).
-Βιβλίο. Παντρεύτηκε, για να δικαιωθεί γεωργικού κλήρου. (επίδραση της καθαρεύουσας: δικαιούμαι τινός (;). Στον στρατό παλαιά συνηθιζόταν η γραφή: δικαιούται ο στρατιώτης…10 ημέρας αδείας. Στην δημοτική: δικαιούμαι τι, κάτι. Π.χ δικαιούμαι μερίδιο από την περιουσία, δικαιούμαι άδεια εξόδου, δικαιούμαι να υπερηφανεύομαι (π.χ. ότι έπραξα το καθήκον μου τότε).
-Από βιβλίο (με περιγραφή γυμνασιακών αναμνήσεων): Οι καθηγητές με αφορμή κάποια εκτροπή προέβαιναν σε αλλοίωση διαγωγής: Καλύτερα: Προέβαιναν στην μείωση διαγωγής του μαθητού. (π.χ. αυτή κοσμιωτάτη γινόταν κοσμία ή επίμεμπτος).
-Ανά τας ρίμας της πόλεως: το ορθόν: ανά τας ρύμας…(η ρύμη, εξ ου ρυμοτομία, ρύμη+τέμνω, τομή, τόμος). Η ρύμη (από την ρίζα του ρήματος «ρέω»(Αορ.β’ ερρύην). (Ενώ η ρίμα στην ποίηση είναι η ομοικαταληξία).
-(Βιβλίο): Τα σέγια (Ήπειρος). Δεν ξέρω αν η λέξη συνδέεται με τα σαάκια (ενδύματα). Ας με διαφωτίσει κάποιος Ηπειρώτης.
-(Βιβλίο): Επιλοχίας επ’ ανδραγαθεία. Το ορθόν: ανδραγαθία(όπως η σοφία) : (γενναιότητα, γενναία πράξη στον πόλεμο,αρετή). Σχετικό και το ανδραγάθημα. Οι αρχαίοι είχαν ρήμα: ανδραγαθίζομαι = αποδεικνύομαι γενναίος. Τώρα έχουμε και το ανδραγάθημα: η πράξη και το αποτέλεσμα της ανδραγαθίας, η τέλεση του «ανδραγαθίζεσθαι».
-(από αφήγηση για ίππον θυμοειδή): Καβάλα εγώ, το άλογο καλπάζει: ανεπαισθήτως αφηγήθηκε (άνθρωπος γνώσεων Δημοτικού σχολείου) με ρυθμό και μέτρο: τονισμένη-άτονη συλλαβή.
-Στο βιβλίο του Λάμπρου Σαρμπάνη «Αναμνήσεις: (1942-1949) αναφέρεται το εξής περιστατικό: Αύγουστος 1945. Ο ίδιος ο συγγραφεύς μαζί με έναν άλλον ομοχώριό του είχαν στο σακίδιό τους παρανόμως κομμουνιστικές προκηρύξεις με σκοπό να τις διανείμουν…Συλληφθέντες ωδηγούντο από δύο χωροφύλακες στα κρατητήρια. Για καλή τους τύχη στην οδό Μητροπόλεως κατηφόριζε μαζί με τον Αστυνόμο ο αείμνηστος Αλέξανδρος Παπατέρπος. Τον προσεφώνησαν, έγινε η αναγνώριση και ο αείμνηστος, καθ’ ότι ομοχώριοί του, μεσολάβησε για την απελευθέρωσή τους, τους περιποιήθηκε σε γνωστό καλό εστιατόριο ΑΛΛΑ: τους απηύθυνε συμβουλές, συνετές συστάσεις και παραινέσεις (ως γνήσιος και έντιμος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού) «Παιδιά, αφήστε τα αυτά, μη ασχολείσθε με τέτοια πράγματα, κοιτάξτε τη δουλειά σας…Τώρα έχουμε κυ-βέρ-νη-ση νόμιμη! Και εγώ ήμουν στην αντίσταση! Πολέμησα τους φασίστες του Μουσολίνι και του Χίτλερ…». Μακάρι να εισακούονταν από όλους και δη από τους τότε ηγέτες της Κομμουνιστικής Αριστεράς και να εφαρμόζονταν οι εθνωφελείς αυτές παραινέσεις ενός γνησίου πατριώτη Αξιωματικού του ελληνικού Στρατεύματος. Θα απεφεύγετο η κατόπιν επελθούσα αιματοχυσία του λεγόμενου εμφυλίου πολέμου. Σε άλλο σημείο του βιβλίου του ο Λάμπρος Σαρμπάνης (ταγματάρχης του ΕΛΑΣ) αναφέρει την δράση άλλου αξιωματικού του Δ.Σ.Ε, αυτή του Ηλία Αλευρά (αδελφού του αείμνηστου Γιάννη Αλευρά, γνωστού και συνετού πολιτικού ανδρός-προέδρου της Βουλής επί ΠΑΣΟΚ). Ως προς τούτο ήταν εμφύλιος, ΑΛΛΑ οι πλείστοι εξ εκείνων απεδείχθησαν για τους γνωστούς λόγους κάκιστοι Έλληνες. Ήθελαν και επιδίωκαν – εξευνημένοι από την προπαγάνδα και τα σλαβότευκτα σχέδια- να προσδέσουν την Ελλάδα μας στο Κομμουνιστικό Μπλοκ και να παραδώσουν τη Μακεδονία μας στους Βούλγαρους ή τον Τίτο! Όποιος αμφιβάλλει και προβληματίζεται να υποβληθεί στον κόπο να διαβάσει προσεκτικά τις σελίδες 222-223 του βιβλίου ( Ομιλία Γούσια, στρατηγού του Δ.Σ.Ε) για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τι ετεκταίνετο εις βάρος της ελληνικής Μακεδονίας και μάλιστα μετά τον τερματισμό της συρράξεως 1947-1949! Οι Μακεδόνες ήσαν και παραμένουν Έλληνες εις πείσμα και αντίθεση με τους εθνοκάπηλους τύπου Γούσια και των ομοίων του. Την Μακεδονία την κατοικούν μόνο Έλληνες, όπως την Κρήτη, την Ήπειρο και την Πελοπόννησο!
Ο Γλωσσαμύντωρ
Λάζαρος Νικηφορίδης
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1 Οκτωβρίου 2015, αρ. φύλλου 805
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.