3.11.15

ΟΔΟΣ: Σε μια προσανατολισμένη [διασωθείσα] Ελλάδα


ΟΔΟΣ 11.6.2015 | 792

Την ώρα που η εφημερίδα έκλεινε την ύλη της για το σημερινό της φύλλο και όδευε στο τυπογραφείο, κοντά σε κάποιες άλλες εξελίξεις, είχε προστεθεί ακόμη μία. Στον χώρο της φαντασίας, επιθυμίας ουτοπίας ή στο επίπεδο της πραγματικότητας, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει στ’ αλήθεια τι θα συμβεί πριν πέσουν οι τίτλοι: Την ύστατη στιγμή, στο χείλος της καταστροφής είχε αρχίσει να διαφαίνεται μια πραγματική ελπίδα σωτηρίας της χώρας. Αλήθεια ή όχι;

Οι ενδείξεις συμφωνίας της χώρας με τους «θεσμούς» (τέως «τρόϊκα») ήταν πλέον αρκετά σαφείς. Ήταν όμως; Η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο ευρώ, στον Δυτικό Κόσμο έμοιαζε να ξεπερνά τον μεγαλύτερο κίνδυνο που γνώρισε ποτέ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση 29 κατασκευαστές και όχι μόνο, το συνιστούσαν. Και η Ελλάδα είχε αποφασίσει να μη τινάξει στον αέρα ό,τι είχε απομείνει από τα κεκτημένα των περασμένων δεκαετιών.

Έστω κι εάν όλα αυτά τα χρόνια και ειδικά τους τελευταίους μήνες που η ελληνική κοινωνία απαιτούσε να αντιμετωπίσει τις δυσβάστακτες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας ως εορτοδάνεια και διακοποδάνεια του αμαρτωλού παρελθόντος για τζάμπα μάγκες που δεν είναι και χθεσινοί, οι σπανιότερες λέξεις ήταν «δουλειά», «προσπάθεια» και «κόπος». 

Η μεταστροφή του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα με πράξεις πλέον και όχι με λόγια, σε δυσάρεστες αποφάσεις έκτακτης ανάγκης, που είναι βεβαίως πολιτική πράξη σύνεσης και υπευθυνότητας, όπως και βίαιης μεν αλλά πραγματικής πολιτικής ωρίμανσης, μέσα από μια διαδικασία που ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει εάν ήταν πράγματι σκληρή διαπραγμάτευση ή κοπανιστός αέρας, είναι -λέει- ορατό γεγονός. Θα είναι όμως; 

Γεγονός που προκαλεί ελπίδα αλλά εγείρει και ανησυχίες σε σχέση με τα θέματα αντοχής των μετριοπαθών φωνών που ευτυχώς υπάρχουν στον ΣυΡιζΑ. Χωρίς αμφιβολία τα προβλήματα εσωκομματικής συνοχής και πολιτικής σταθερότητας θα είναι το επόμενο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η Κυβέρνηση, κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη.

Η επείγουσα ανάγκη να απομονωθούν όσοι τα τελευταία 3 με 5 χρόνια, με τις τοποθετήσεις τους περιφέρουν όχι μόνο την ασχετοσύνη τους για όσα συμβαίνουν στο διεθνές περιβάλλον, όσων ακόμη και στην Καστοριά μπερδεύουν το Κούγκι με το Κιούγκι, και αυτών που προπαγανδίζουν για κράτη που προβάλλουν ως πρότυπα ή ως την δική τους Ιθάκη, πείθοντας ωστόσο μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού, είναι το επόμενο πρόβλημα.

Η αίσθηση ότι έγινε όλη αυτή η φασαρία και ο άθλος για τις άτυχες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών που χρησιμοποιήθηκαν ως πρόσχημα, την ΕΡΤ που ανοίγει και πάλι από σήμερα τις πύλες της και για να μην αυξηθεί ο ΦΠΑ της ΔΕΗ σε 23%, κάνει πιο πικρή την γεύση. Αν όλα αυτά ήταν άθλος, η κριτική περιττεύει. Αν για όλα αυτά αξίζει η γυρίσει η Ελλάδα στου «70 τις αρχές» τότε δεν αξίζει καμιά προσπάθεια. 


ΟΔΟΣ: 11.6.2015 | 792 | σελ. 3

Σε τοπικό επίπεδο, την ίδια ώρα, η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Μαρία Αντωνίου που εξακολουθεί να κοσμεί τα τηλεοπτικά πάνελ συγκεκριμένου σταθμού, δεν δείχνει έτοιμη να αποτινάξει την εαρινή πολιτική αργία – άδεια μετ’ αποδοχών που απολάμβανε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου. Ασχολούμενη με τα συναρπαστικά θέματα του πολιτικού της γραφείου και τις επίκαιρες αναλύσεις της σε παράθυρο ως πολιτική σχολιαστής κεντρικού τηλεοπτικού σταθμού των Αθηνών, είναι ήδη μακριά. Ατυχώς, η Νέα Δημοκρατία που εξακολουθεί μέσα από τις αδυναμίες της να συσπειρώνει τον αντίλογο στην σημερινή κατάσταση, σε τοπικό επίπεδο δείχνει σημεία παράλυσης. Εκτός κι’ αν πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι μπορούν να διαχειριστούν τις μελλοντικές εξελίξεις με τα παλιά υλικά. 

Ο κυβερνητικός βουλευτής κ. Ευάγγελος Διαμαντόπουλος πάλι, έχει το μεγάλο βάρος και πολιτικό άγχος να αποφασίσει εάν εφ’ όσον σωθεί η Ελλάδα, θα κάνει και αυτός το βήμα. Να ξεχωρίσει την προσωπική και κοινωνική του ιδεολογία και τον αξιακό του κόσμο, από την διακυβέρνηση της χώρας και μάλιστα ως μέλος κόμματος εξουσίας που κυβερνά. Και εάν προσχωρήσει στην απόφαση της δικής του κυβέρνησης, να μην τινάξει στον αέρα τις θεμελιώδεις επιλογές της Ελλάδος στην Ευρώπη και τον κόσμο. 

Κοντολογίς θα κληθεί να αποφασίσει και για το δικό του πολιτικό μέλλον. Αλλά και για την Καστοριά, μιας και η παρουσία του, και ειδικά οι απόψεις του, ακόμη και εάν διαφωνεί κάποιος με αυτές, αναμφίβολα κρίνονται ως ένα αισιόδοξο δείγμα. Ότι κάτι κινείται και διακινείται πλέον σε αυτόν τον τόπο. 

Η Καστοριά πρέπει να αποτινάξει τα υπερσυντηρητικά, πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά της. Και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με νέες τολμηρές και προκλητικές ιδέες που θα μπορέσουν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Και να καθοδηγήσουν τις εξελίξεις. 

Αν πράγματι μπορεί να το κάνει αυτό ο σημερινός βουλευτής, αυτό μπορεί να συμβεί αποκλειστικά μέσα σε μια διασωθείσα Ελλάδα. Καθώς σε διαφορετική περίπτωση, να μην αμφιβάλλει κανείς ότι η ιστορία θα καταπιεί το πολιτικό προσωπικό στο σύνολό του. 

Η εκτίναξη πάλι των βαριδίων θα είναι ίσως μια ενδιάμεση κατάσταση που θα χρειαστεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση, ώστε ένας εντυπωσιακός μετασχηματισμός να βοηθήσει την επικίνδυνη ή έστω κινδυνεύουσα ελληνική κοινωνία να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις της. Να αντιληφθεί ότι δεν χρειάζεται ούτε την κουβανική, ούτε την ιρανική επανάσταση για να επιβάλλει την ιδιαιτερότητα και την ετερότητά της. Το μέλλον διαγράφεται σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον και κανείς δεν έχει δικαίωμα να βυθίσει την χώρα, όχι να βυθίσει το χόρα. Κανείς δεν έχει την εξουσία να μετατρέψει την Ελλάδα σε Ατλαντίδα, ούτε καν Αργεντινή.

Σε αυτό το πλαίσιο και το χρονικό ορόσημο η Καστοριά δείχνει να μην έχει προετοιμαστεί ακόμη να υποδεχθεί τις εξελίξεις. Ούτε σε επίπεδο βουλής, ούτε περιφέρειας, ούτε δήμων. Και αυτά θα είναι τα χαρακώματα μιας προσπάθειας, που ακόμη δεν ξεκίνησε.



Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11 Ιουνίου 2015, αρ. φύλλου 792

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ