5.8.15

ΟΥΡΑΝΙΑΣ ΜΠΑΓΓΟΥ: Τι θα βγάλει ο υπολογιστής;




Έχουν γραφεί και αναλυθεί πολλές παράμετροι που αφορούν το σημερινό πρόβλημα της Ελλάδας όσον αφορά την σύνδεση της και την παραμονή της στην Ευρωπαϊκή 'Ένωση.
Συνοπτικά, τον Μάρτη του 1957 ιδρύθηκε η ΕΟΚ και στη συνέχεια το 1993 η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συστήθηκαν προκειμένου να διευκολύνουν την διακίνηση αγαθών, κεφαλαίων και ανθρώπων ανάμεσα στις χώρες που υπάγονται σ' αυτούς τους συνασπισμούς, να ενισχύσουν την δημιουργικότητα τών συμβαλλομένων πέραν από γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, να αμβλύνουν τις υπάρχουσες ανισότητες γιατί γεννούν ταραχές, να πλουτίσουν την ανθρώπινη γνώση με την αναμέτρηση των ιδεών που κάθε λαός φέρνει στην επικαιρότητα.

Και το 1980 μπήκαμε κι εμείς στην ΕΟΚ, σαν έτοιμοι για πυροβασία. Εκστατικοί που μας δέχτηκαν στο κλαμπ τους, περήφανοι για το ιστορικό μας παρελθόν- όμοια με γεροντοπαλίκαρα που προσέρχονται σε γάμου κοινωνία διαθέτοντας αρκετή άυλη περιουσία εμπειριών και μικρή ζωτικότητα, και ως εκ τούτου, γεμάτοι ανασφάλειες για το παρόν και το μέλλον.

Καθότι, επιπλέον, την εξέλιξη μας την συναρτούμε περισσότερο με τον φιλελληνισμό των άλλων προς ημάς και λιγότερο από τον φιλελληνισμό τον δικό μας προς τους εαυτούς μας-που θεωρούμε δεδομένο- και προς το ευρύτερο ελληνικό σύνολο το οποίο συναποτελούμε- πράγμα που ακόμα αναζητείται.
Είχαμε πάντα ένα πρόβλημα στο να περάσουμε από την δική μας ταυτότητα στην ετερότητα των άλλων.

Το δε 2001 μπήκαμε στο ευρώ. Τότε νομίζω ήταν που έβγαλε περιχαρής τα ευρόπουλα από την τσέπη του ο Σημίτης και τα έδειξε στον χάσκοντα Αμερικανό πρόεδρο.
 Από την εποχή εκείνη γλίστρησε αρκετός χρόνος έξω από γη μας. Φυσικά είναι άλλες οι ισορροπίες που στήριζαν το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όταν ξεκίνησε με τις έξι μόνον κεντροευρωπαϊκές χώρες και τελείως διαφορετικές σήμερα που, ζωή νάχουμε, φτάσαμε στους είκοσι οχτώ.

Οι αντιστηρίξεις μεταξύ μας έγιναν πιο πολύπλοκες.
Και επειδή το μυαλό μας δουλεύει ανθρωποκεντρικά, ακόμα και την Σελήνη την βλέπουμε με μάτια- μύτη- στόμα, ας το δούμε έτσι.
Τα κράτη μέλη, λοιπόν, είναι σαν τους ανθρώπους.
Ο καθένας προέρχεται από διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον, έχει δικό του DNA, με άλλες έξωθεν επιρροές. Φυσικό, λοιπόν, είναι να διαφέρουμε μεταξύ μας. Κι ακόμα φυσικότερο είναι να έχουμε κάπως διαφορετικές επιδιώξεις, σε μέγεθος και ουσία.

Τα προβλήματα που έχει σήμερα η Ε.Ε, είναι μάλλον θεσμικά. Είναι γιατί δεν τηρούνται οι αρχές πάνω στις οποίες πρέπει να στηρίζεται για να έχει υπόσταση.

Οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν υπολογίζουν όλα τα μέλη της. Και μάλλον υπηρετούν τα “δίκαια” των ισχυρότερων. Έπειτα είναι που μπήκαμε σ' αυτήν παραβλέποντας και ιστορικές καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την πλευρά των Γερμανών, λόγου χάρη. Κι αυτά, τα ηθικά εγκλήματα δεν παραγράφονται ακόμα κι αν όλου του κόσμου τα δικαστήρια τους δώσουν άφεση. Είναι απαραίτητη κάποιου άλλου είδους προσέγγιση.

“Ο Καίσαρας”, λοιπόν, πρέπει να καθαρίσει πρώτα το κοστούμι και την λερωμένη γραβάτα του. Κι έπειτα ας χαμηλώσει το βλέμμα του κατά τον ατίθασο Νότο.
Αυτά ως προς την ανάλυση των γενομένων. Υπολείπεται η σύνθεση τους, πράγμα αρκετά δύσκολο.

Θα έπρεπε να γίνει διοχέτευση τους σε κάποιον “μεγάλο” εγκέφαλο που θα διαμόρφωνε μια συνολικότερη άποψη. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στους Έλληνες σκιτσογράφους, αλλά και στους ξένους, που σκιαγραφούν ενδελεχώς την πραγματικότητα.

Μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει τέτοιος εγκέφαλος σε ένα και μόνον ανθρώπινο κρανίο.
Επομένως οι επιστήμονες πρέπει να εργαστούν για να πετύχουν την εφεύρεση υπερυπολογιστών που θα μας δώσουν κάποιες συμφέρουσες λύσεις. Θα είναι πιθανόν η εξέλιξη του μαντείου των Δελφών ή της κρυστάλλινης σφαίρας των μαγισσών.

Σύμφωνα, δε, με τις πληροφορίες που μας μετέφερε πρόσφατα από την Αμερική ο Καστοριανός καθηγητής Θωμάς Παπαθωμάς, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί και να προσποιείται πως αγνοεί κάποια δεδομένα, προκειμένου να αισθανόμαστε ασφαλείς στον χώρο που μας περιβάλει.
Επομένως κάτι τέτοιο θα περιμέναμε και από την καινούργια τεχνολογία, να λάβει υπ' όψιν της όλα τα δεδομένα, τα δίκαια όλων και να αφήσει στην άκρη την παραφιλολογία.

Φυσικά οι υπολογιστές θα κινδύνευαν από υπερφόρτωση αν τους βάζαμε όλο το πλήθος των πληροφοριών που αφορούν ειδικά εμάς.
Δηλαδή, ας ελπίσουμε ότι ένας υπερυπολογιστής θα βάλει το χεράκι του και τότε θα δούμε τί θα μας βγάλει.


Υποσημείωση: αν ο υπολογιστής δεν έχει ευαισθησίες και λάβει υπ' όψιν του μόνο τις οικονομικές παραμέτρους, σύμφωνα με τους ερευνητές πάντα, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι πάσχει από σχιζοφρένεια.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 19 Μαρτίου 2015, αρ. φύλλου 780



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ