18.5.15

ΣΟΝΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ-ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Δασκάλων κινητικότητα…

Δύο διαδοχικές εκδηλώσεις με πρωταγωνιστές τους δασκάλους του νομού μας. Η πρώτη (7.12.2014) διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Εκπ/κών Α/θμιας Εκπ/σης σε συνεργασία, φυσικά, με το Ειδικό Σχολείο Καστοριάς και αφιερώθηκε στα άτομα με ειδικές ανάγκες με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα τους (3/12). Ήταν ομολογουμένως πολύ πετυχημένη-συγχαίρουμε θερμά τους διοργανωτές της.
Την πρώτη δεν κατάφερα να την παρακολουθήσω. Κατάφερα όμως να βρεθώ στη δεύτερη, την επόμενη ακριβώς ημέρα (8/12), στο Μπαϊρακτάρειο Ωδείο της πόλης μας. Διοργανώθηκε από τη Δ/νση Α/θμιας Εκπ/σης και το Γραφείο Σχ. Συμβούλων με θέμα την παρουσίαση βιβλίου που εκδόθηκε με περιεχόμενο τα προγράμματα τοπικής ιστορίας που εκπονήθηκαν με την εθνογραφική μεθοδολογία σε διάφορα σχολεία του νομού μας.

Όπως όλοι καταλαβαίνετε, τα προγράμματα που παρουσιάστηκαν μες στην αίθουσα δεν επιλέχτηκαν τυχαία. Ήταν εξαιρετικά! Όλα τους! Απίστευτες οι ιδέες των δασκάλων που τα εκπόνησαν-θερμά συγχαρητήρια στη Βάσω Ριζοπούλου (την ευχαριστώ ιδιαιτέρως για τα λόγια που μου ψιθύρισε) του 2ου Δημ. Καστοριάς με τη δ/ντριά της Δώρα Τελλίδου, μπράβο και στη Δέσποινα Γούλα του 1ου Νηπιαγωγείου Μανιάκων. Ακόμα πιο απίστευτες όμως οι συνεργασίες που έγιναν η αιτία για τα υπέροχα αποτελέσματα που είδαμε όσοι ήμασταν εκεί. Συνεργασίες όχι μόνο μέσα στο ίδιο σχολείο, αλλά και μεταξύ σχολείων! Είδαμε λοιπόν προγράμματα διασχολικά, είδαμε την αγάπη να ξεπερνάει όχι μόνο τοίχους αιθουσών, αλλά κι εξωτερικούς τοίχους σχολείων. Είδαμε όχι μόνο δασκάλους να συνεργάζονται με αλληλοσεβασμό, αλλά και τους μαθητές τους να κάνουν το ίδιο. Να τους μιμούνται σε αγάπη και δέσιμο.

Και να που τώρα μόλις είπα τη λέξη που έλεγα μέσα μου όλη την ώρα που έβλεπα κι άκουγα. Μόλις μίλησα για την αγάπη. Γιατί αυτή είναι η κινητήρια δύναμη που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά: η αγάπη μεταξύ των δασκάλων και των παιδιών που συνεργάστηκαν τόσο αρμονικά μεταξύ τους –γι’ αυτό και τόσο αποτελεσματικά-, η αγάπη των δασκάλων για τη δουλειά τους, των παιδιών για τη μάθηση, η αγάπη για δημιουργία. Αλλά είδα και μιαν άλλη αγάπη, που αυτή με ξάφνιασε περισσότερο από τις άλλες: την αγάπη σ’ αυτούς που προηγήθηκαν κι άφησαν κάτι πίσω τους. Κι αυτό το κάτι το πήραν οι επόμενοι, δηλαδή οι τωρινοί, το φύλαξαν ως πολύτιμο θησαυρό και το αξιοποίησαν με το παραπάνω.

Ακούστηκαν έτσι ονόματα δασκάλων που πέρασαν κι άφησαν σημάδια πίσω τους…
Μπράβο στη δραστήρια μουσικό του 5ου Δημοτικού Καστοριάς κ. Αγγελική Ζερβομανωλάκη που ανέφερε τον δημιουργό του τραγουδιού της Απελευθέρωσης Καστοριάς παλιό δάσκαλο κ. Άρη Δάφα και ένιωσε την ανάγκη να αναφέρει και τον μόλις συνταξιοδοτηθέντα κ. Ζήση Λάιο, που αυτός της το γνωστοποίησε-την άξιζε ο Ζήσης την αναφορά του.

Και, συγχωρέστε με, αλλά νιώθω την ανάγκη, πέρα από το μπράβο για τη δική τους πολύ πετυχημένη παρουσίαση, να εκφράσω και τις θερμές κι εγκάρδιες ευχαριστίες μου στις αγαπημένες μου συναδέλφισσες στο Δημοτικό και Νηπιαγωγείο Μαυροχωρίου Αγγελική Βόλτση, Αγνή Τζημάκα και Κατερίνα Στόλη για την τιμητικότατη αναφορά τους στο πρόσωπό μου. Με αιφνιδίασε η όλη δράση τους με αφορμή το βιβλίο με τα λαϊκά παραμύθια του χωριού μας που επιμελήθηκα για λογαριασμό του Σχολείου μας. Με αιφνιδίασε γιατί, όταν το ‘φτιαχνα, πίστευα πως το βιβλίο απλώς θα διαβαζόταν, δεν ήξερα πως θα γινόταν σπόρος για να καρπίσει σπουδαία δημιουργία!

«Όποιος αγαπά σπόρους ρίχνει δια να γενεί καλύτερος ο κόσμος!...» λέει ο ήρωας του αγαπημένου Μαράν Αθά κι είναι αληθινά ευλογημένη η ευγνώμων γη που δέχεται τους σπόρους της αγάπης και βγάζει τους δικούς της καρπούς! Κι η χτεσινή εκδήλωση ήταν μια σκυταλοδρομία αγάπης! Μεταξύ τωρινών, αλλά και μεταξύ τωρινών και παλιότερων δασκάλων!

Κι επειδή τα πράγματα σφίγγουν ολοένα και περισσότερο στον ευαίσθητο και νευραλγικό χώρο της Παιδείας, που είναι ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες της αγαπημένης μας Πατρίδας, κλείνω τη μικρή μου αναφορά με έκκληση προς τα στελέχη της Εκπ/σης που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις να προσέξουν πολύ μήπως με τις αποφάσεις τους αυτές τη στραγγαλίσουν και την εξαφανίσουν αυτήν την αγάπη που είναι η κινητήριος δύναμη και στον χώρο των σχολείων, όπου θα πρέπει να είναι ολοφάνερη και ν’ αναπνέει και να εκφράζεται ελεύθερα.

Γιατί η αγάπη είναι ιδιαιτέρως πολύτιμη κι είναι σημαντικότερη απ’ όλα τ’ άλλα, που μετά έρχονται…

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 11 Δεκεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 768


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ