ΛΑΖΑΡΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ: Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

-16/10/2014 Από την περιγραφή του νεκρικού τάφου Αμφιπόλεως: υπάρχει στο ερεισίνωτο του θρόνου παράσταση... Επ' ευκαιρία, το ερεισίνωτο(ν) είναι η "πλάτη", το πίσω μέρος του θρόνου, του καθίσματος γενικώς. Σύνθετη λέξη, από το αρχαίο ερείδω = στηρίζω. Από εκεί βγαίνει και το έρεισμα, π.χ. έχει ερείσματα = λογικά, πραγματικά στηρίγματα, επιχειρήματα, ο ισχυρισμός αυτός ή η κατάθεση του μάρτυρα. β' συνθετικό: τα νώτα.

-25/10/2014 (από την Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως του Διον. Κοκκίνου). Στην επιστολή της Εκτελεστικής Επιτροπής προς τον Στρατηγόν Ιω. Γκούραν γράφουν: πρόφθασε εσύ εις το νέον στάδιον, το οποίον σε υπόσχεται νέας τιμάς και βραβεία. Επειδή οι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν - και ορθώς - ότι αυτή η αιτιατική, σε υπόσχεται, (αρχαία: σοι υπισχνείται), πρβλ παρ' ημίν στην Καστοριά, να σε ειπώ, να σε γράψω επιστολή, είναι ιδίωμα βορειοελλαδικό, παρατηρώ ότι επιχωριάζει και χρησιμοποιείται και στην Πελοπόννησο.

-Στο παραπάνω κείμενο: "πολλή αιθάλη ερρίφθη επί των φυσιογνωμιών των πρωταγωνιστούντων ανδρών". Η αιθάλη, πρβλ αιθαλομίχλη, από το αρχαίο αίθω = καίω, (πρβλ η αίθουσα) σημαίνει την καπνιά. Μεταφορικώς, όπως στην πρότασή μας, η μουντζούρα. Η μουντζούρα, κηλίδα, λεκές από μελάνι ή από καπνιά ή από οποιοδήποτε μουντό υλικό. Είναι γλωσσολογικό ενδιαφέρον ότι η λέξη σχετίζεται με την γνωστή μας λέξη μούντζα, η οποία είναι... γεννημένη κατά τον μεσαίωνα. Τι ήταν και τι είναι και σήμερα η μούντζα; Αήθης, προσβλητική χειρονομία με την παλάμη και τα δάχτυλα ανοιχτά. Στην Βυζαντινή εποχή, όταν ήθελαν να εκθέσουν δημοσίως κάποιον και να τον εξευτελίσουν, του άλειφαν το πρόσωπο με καπνιά με την ανοιχτή παλάμη. Δηλαδή έμενε στο πρόσωπο του τιμωρουμένου το αποτύπωμα. Συνώνυμη λέξη το φάσκελο, στα αλεξανδρινά χρόνια ο φάσκελος, αήθης προσβλητική χειρονομία.

-23/10/2014 Ακούω στις ειδήσεις από την ΤV σχετικά με την συζήτηση στην Σύνοδο Βρυξελλών των Πρωθυπουργών της Ε.Ε. και μεταξύ άλλων για τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας εις βάρος της ΑΟΖ της Κύπρου, και σημειώνω την στάση του Πρωθυπουργού της Αγγλίας κ Κάμερον (στην παρέμβαση δηλαδή των Άγγλων), οι οποίοι συνιστούν ήπια διατύπωση στην Κοινή Απόφαση για τις παραβιάσεις εκ μέρους της φίλης της Τουρκίας. "Μη θίξουμε, μη στενοχωρήσουμε τα... κοινά μας συμφέροντα με την Τουρκία." είναι η σταθερή επωδός των προτάσεών τους. Η παρέμβασή τους αυτή σήμερα μου θυμίζει από τα πολύ παλιά μια δήλωση του Προέδρου των ΗΠΑ Τζέφερσον, ο οποίος προέβαινε σε αντιβρετανικές δηλώσεις. Χαρακτήρισε κάποτε την Βρετανική Κυβέρνηση στερουμένη ηθικής, απαραδέκτως αλαζονική, γεμάτη φιλοδοξία και... "συμφεροντολόγα". Η Ελλάς δοκίμασε την τακτική των Άγγλων στην δεκαετία του 1940 και δη από το 1955 (Αγώνες για ένωση της Κύπρου), ιδίως από το 1964, στο μέγα θέμα της Κύπρου. Έτσι, για να γνωρίζουμε "φίλους" κι εχθρούς.

-6/11/2014 Από το άρθρο του κ. Βασ. Τσεμάνη "ΟΔΟΣ" σελ. 10 (φωτογραφία), όπου γράφει δι' εαυτόν: άποψη ενός ελεύθερου, φιλελεύθερου και πατριώτη... Ειλικρινής, αυθόρμητη δήλωση μετά λόγου (και συναισθήματος) γνώσεως. Έχει μεγίστη κοινωνική και εθνική σημασία να δηλώνουμε, να διαδηλώνουμε και να κηρύσσομε το περιεχόμενο αυτής της λέξεως - έννοιας, του πατριώτη, όπως την νιώθουμε μυχίως. Τούτο ισχύει, αν και όταν πράγματι αποτελεί ιδιαίτατο στοιχείο της ψυχικής και πνευματικής μας συγκροτήσεως, και όχι να "δηλώνεται" από άλλα ευτελή, ύποπτα, συμφεροντολογικά κίνητρα ή στην προσπάθεια να... απομιάνουμε εαυτούς από παρελθόντα ολισθήματα, πράξεις και ενέργειες εθνοβλαβείς. Όταν διάβασα προσεκτικά το λίαν ενδιαφέρον άρθρο του εγκρίτου συμπολίτη μας "Ελληνική Εξωτερική Πολιτική και Παγκοσμιοποίηση" στην "ΟΔΟ", από αυθόρμητη αλλά συγχρόνως έλλογη κίνηση ψυχής αμέσως ανέγραψα άνωθεν του τίτλου του άρθρου: Πολλά εύγε!

Ο κ. Βασ. Τσεμάνης εκθέτει και αναλύει θέματα ζωτικού εθνικού ενδιαφέροντος εκφράζοντας την αγωνία του για το παρόν και το εγγύς μέλλον της ελληνικής κοινωνίας και της πατρίδος. Αν και εφόσον οι περισσότεροι - αλλά τι λέγω; γιατί όχι όλοι οι Έλληνες έχουμε παρόμοιες αγωνίες, προβληματισμούς και σκέψεις, τότε η αισιοδοξία εγγυάται για την Ελλάδα άλλες τρεις χιλιάδες χρόνια - και περισσότερες - συνέχειας Ιστορίας, Πολιτισμού και Δημοκρατίας. Γι' αυτό, πάραυτα, η σκέψη μου στρέφεται προς όλους τους πολιτικούς. Να παρακολουθούν, να ενημερώνονται, να μελετούν, να λαμβάνουν πάντοτε υπόψη τους και να αφουγκράζονται στα σοβαρά τις φωνές και απόψεις ανθρώπων του λαού σκεπτομένων με ωριμότητα και διορατικότητα, και να τις μεταφέρουν στο Κοινοβούλιο και στους εκάστοτε κυβερνώντες. Αλά και όλοι μας χρέος εθνικό και ιερό καθήκον επιβάλλει - με τα μάτια της ψυχής ανοιχτά - να ενστερνιζόμεθα σκέψεις, φρονήματα και προτάσεις, που συμβάλλουν στην ενότητα του λαού μας και στην ενίσχυση όλων των όρων και προϋποθέσεων, των θεσμών και των νόμων και έργων, που εγγυώνται σταθερότητα, ελευθερία και δημοκρατία.

Ο Γλωσσαμύντωρ

Λάζαρος Νικηφορίδης

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 13 Νοεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 764

Σχετικά:
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΣΕΜΑΝΗ: Ελληνική Εξωτερική Πολιτική και Παγκοσμιοποίηση