Θα παραθέσω μερικά από τα λεχθέντα από ξένους για τον ελληνισμό τι συμβολίζει και τι προσέφερε στην ανθρωπότητα.
Ο Νίτσε λέγει ότι «Η αξία ενὸς λαού -όπως άλλωστε και ενὸς ανθρώπου- μετριέται με την ικανότητά του να μπορεί να σφραγίσει με τη σφραγίδα της αιωνιότητας τα γεγονότα της ύπαρξης του». Ποιός άλλος λαός σφράγισε την οικουμένη με τα επιτευματά του; Διότι όπως λέγει ο Sir Henry Sunner Maine: Σ᾽έναν μικρό λαό... δόθηκε να δημιουργήσει τις αρχές της προόδου. Αυτός ο λαός ήταν ο ελληνικός. Εκτός από τις τυφλές δυνάμεις της φύσεως, τίποτα δεν κινείται στον κόσμο, που να μην έχει την γένεση, την απαρχή του στους Έλληνες. Είναι ο λαός με την πιὸ μακραίωνη ευρωπαϊκὴ ιστορία που γνωρίζουμε (καλύπτει σε αδιάκοπη συνέχεια τέσσερις χιλιετηρίδες).
Οι Έλληνες με την οικουμενικότητα τους είναι αυτοί που ανέπτυξαν την έννοια της πόλεως-κράτους, την έννοια του πολίτου και ουχί του υπηκόου, δηλαδή της Δημοκρατίας, με τα τρία χαρακτηριστικά την ισοπολιτεία, την ισονομία και την ισηγορία. Μπορούμε να πούμε χωρὶς υπερβολή, ότι οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαὸς στην παγκόσμια ιστορία που ανέπτυξε την πραγματικὴ κρατικὴ ζωή, και η λέξη ¨πολιτικὴ¨ που έχει περάσει σε όλες τις σύγχρονες πολιτισμένες γλώσσες, βγαίνει φυσικὰ απὸ την λέξη πόλις (1). Προηγήθηκαν στὴ σκέψη απὸ ολόκληρη την ανθρωπότητα: οι βαθύτερες και τολμηρότερες, οι ευσεβέστερες και ασεβέστερες σκέψεις για τους θεοὺς, τον κόσμο και την ανθρώπινη φύση ἐχουν την καταγωγή τους στην Ελλάδα.
Οι αρχαίοι Ἐλληνες έγιναν οι δάσκαλοι των επιστημών: της ορολογίας και της ιεραρχίας τους, των μορφών και της αρμοδιότητός τους, το ίδιο έκαμαν και στον τομέα της ποίησης (Ροντέ). Κυρίως αυτό που χαρακτήριζε τον ελληνισμό ήταν η ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου (Παν μέτρον άνθρωπος) (2).
Το απαράμιλλο όμως επίτευμα των Ελλήνων είναι η ελληνική γλώσσα. Το πρώτο και ισως το μεγαλύτερο καλλιτεχνικὸ δημιούργημα των Ελλήνων είναι η γλώσσα τους (3). Το εκπληκτικότερο γνώρισμα της ελληνικής γλώσσας είναι η γλωσσοπλαστικὴ της ικανότητα, που με τις χιλιάδες παράγωγα και σύνθετες λέξεις δίνει στον ομιλητὴ ἐναν ανεξάντλητο γλωσσικὸ θησαυρό. Είναι πασίγνωστο με πόση ανεπανάληπτη λεπταισθησία, κι ωστόσο πάντα με σαφήνεια και συνοπτικότητα, μπορει η ελληνικὴ γλώσσα να εκφράσει, χάρη στα γένη, τους χρόνους και τις εγκλίσεις των ρημάτων της, τις αποχρώσεις του ενδεχομένου και του αναγκαίου, του ευκταίου, του στιγμιαίου και του διαρκούς, του χρονικὰ κοντινού και μακρινού. Σε μιά γλώσσα που μπορεί με τόση ευκολία να συδυάζει τις ἐννοιες, να τους δίνει αποχρώσεις, να τις τροποποιεί, είναι σχεδὸν αδύνατο να μη φιλισοφήσει κανείς(4) Η ελληνική γλώσσα και η φιλοσοφία είναι αλληλένδετες. Ο πλούτος και η δομή της γλώσσας ήταν το υπόβαθρο της ανάπτυξης της φιλοσοφίας και η φιλοσοφία πλούτισε τήν γλώσσα. Αν κοιτάξουμε προς τα πίσω, θα δούμε ότι οι Προσωκρατικοὶ διατύπωσαν σχεδὸν όλες τις φιλοσοφικὲς ιδέες της Εσπερίας, παρ’ όλο που ως τότε η φιλοσοφία ήταν σχεδὸν ανύπαρκτη. Πρόκειται για ένα εκπληκτικὸ γεγονός(5).
Όλα αυτά και πολλά άλλα συμβολίζουν την Ελλάδα, είναι αυτά που αποτελούν τη βάση του Δυτικού πολιτισμού και αποτελούν το Συμβολικό Κεφάλαιο της Ελλάδος.
Στα θεμέλια του ελληνικού πνεύματος καί της ελληνικής κοσμοθεωρίας προστέθηκε το ρωμαϊκό Δίκαιο και ο Χριστιανισμός και δημιούργησαν τον Δυτικό πολιτισμό. Ας μας εξηγήσουν λοιπόν οι βόρειοι Ευρωπαίοι που τόσο καταφέρονται, τελευταίως, κατά της Ελλάδος, όπως επισημαίνει στο άρθρο του ο κ. Ξυδάκης «Τι είναι Ευρώπη; Νοείται Ευρώπη χωρίς Αθήνα, Ρώμη, ακόμη και χωρίς Ιερουσαλήμ;».
Το Συμβολικό Κεφάλαιο της Ελλάδος. Πράγματι, ούτε αντιληφθήκαμε ποτέ την αξία του, ούτε το αξιοποιήσαμε ποτέ. Στην πραγματικότητα είμαστε εμείς που το απαξιώσαμε, εις το έπακρον, και καταντήσαμε, τελευταίως, να λοιδωρούμαστε στην Ευρώπη και αλλαχού και να θεωρούμαστε από τις ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών ο άποδιοπομπαίος τράγος για να αποβάλουν από επάνω τους τις δικές τους ευθύνες για την οικονομική κρίση, που μαστίζει τώρα όλη την Ευρώπη. Αλλά γιατί πάτε μακρυά. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός στο πρόσφατο παρελθόν δυατυμπάνιζε στην οικουμένη ότι προϊσταται και κυβερνάει έναν λαό διεφθαρμένο, τεμπέλη, σπάταλο, ψεύτη και απατεώνα και δεν ξέρω τι άλλο. Η απαξίωση του ελληνισμού και η, κατά την γνώμη μου, ενορχηστρωμένη προσπάθεια αφελληνισμού των Ελλήνων ξεκίνησε από την επανάσταση της ανεξαρτησίας το 1821, μπορεί να ειπεί κανείς και λίγο πρωτύτερα, μέ τους Ελληνες οπαδούς του Διαφωτισμού της Εσπερίας.
Παραθέτω τις απόψεις ενός από τους μεγαλύτερους Ελληνες του παρελθόντος αιώνος, του Οδυσσέα Ελύτη. Σε μια συνέντευξη που έδωσε το 1958, στην ερώτηση: Τι φταίει για την κακοδαιμονία της ελληνικής ζωής, η απάντηση ήταν η εξής: «Η πλήρης και κακοήθης ασυμφωνία μεταξύ του πνεύματος της εκάστοτε ηγεσίας μας καί του ¨ήθους¨ που χαρακτηρίζει τον βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό του ελληνικού λαού στο σύνολό του». Και πάρα κάτω επεξηγεί: «Από την ημέρα που έγινε η Ελλαδα κράτος έως σήμερα, οι πολιτικές πράξεις, θα έλεγε κανένας, ότι σχεδιάζονται και εκτελούνται ερήμην των αντιλήψεων για τη ζωή, και γενικότερα των ιδανικών που έχει, είχε διαμορφώσει ο ελληνισμός μέσα στην υγιή κοινοτική του οργάνωση και στην παράδοση των μεγάλων αγώνων για την ανεξαρτησία τους»(6).
Ακόμη και κατά την διάρκεια του Αγώνος υπήρξε διάσταση απόψεων μεταξύ των γηγενών οπλαρχηγών και προυχόντων και αυτών που ήλθαν από την Εσπερία και εμφορούνταν από τις ιδέες του Διαφωτισμού. Οι εκ της Εσπερίας ήθελαν να οργανώσουν κράτος κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Με εξαίρεση τον Καποδίστρια. Το κακό έγινε με την βαυαροκρατία. Οργάνωσαν ένα κράτος με μια ισχυρή κεντρική διοίκηση, από την οποία, μέχρι σήμερα, εξαρτώνται τα πάντα, καταπιεστική προς τον λαό και η οποία εξελίχθηκε σε βραχνά για την κοινωνία και αντιμετωπίσθηκε απ᾽αυτήν , κατά το πλείστον, ως εχθρική. Το ελληνικό έθνος από τήν αρχαιότητα που οργανώθηκε στις πόλεις – κράτη και οι κάτοικοι που οργάνωσαν αυτά ήσαν πολίται με πλήρη δικαιώματα και ενεργό συμμετοχή στα κοινά, καθ᾽όλη την ιστορική πορεία του ελληνισμού, υπό οιοδήποτε καθεστώς και εάν ευρίσκετο (Ρωμαιοκρατία, Βυζάντιο, Οθωμανική Αυτοκρατορία) διατήρησε μια κάποια μορφή κοινοτικού βίου και συμμετοχή του ελληνικού πληθυσμού στα κοινά της κοινότητος. Αυτό το κατήργησε το σύγχρονο δυτικόμορφο ελληνικό κράτος.
Επανερχόμενος στον Ελύτη, στην ίδια συνέντευξη λέει ότι η αιτία της κακοδαιμονίας είναι η πολιτική ηγεσία. «Ο λαός αυτός (ο ελληνικός) κατά κανόνα εκλέγει την ηγεσία του. Και όμως, όταν αυτή αναλάβει την ευθύνη της εξουσίας –είτε την αριστοκρατία εκπροσωπεί είτε την αστική τάξη είτε το προλεταριάτο-, κατά ένα μυστηριώδη τρόπο αποξενώνεται από τη βάση που την ανέδειξε, και ενεργεί σάν να βρισκόταν στο Τέξας ή αλλού». Και συνεχίζει «ἐνας από τους κυριότερους παράγοντες των ¨παρεκκλίσεων¨ της ηγεσίας από το ήθος του λαού μας είναι η εκ του αφανούς και εκ των έξω ¨προστατευτική¨ κατεύθυνση»(7).
Συνεχίζει ο Ελύτης: «δεν με ενδιαφέρει ο επίσημος όρος δουλοπρέπεια... εφτάσαμε σε κάτι που θα μου επιτρέψετε να ονομάσω ¨ψευδοφάνεια¨. Έχουμε, δηλαδή, την τάση να παρουσιαζόμαστε διαρκώς διαφορετικοί απ᾽ότι πραγματικά είμαστε. Και δεν υπάρχει ασφαλέστερος δρόμος προς την αποτυχία, είτε σάν άτομο σταδιοδρομείς είτε σάν σύνολο, από την έλλειψη της γνησιότητος. Το κακό πάει πολύ μακριά. Όλα τα διοικητικά μας συστήματα, οι κοινωνικοί μας θεσμοί, τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα, αρχής γενομένης από τους Βαυαρούς, πάρθηκαν με προχειρότατο τρόπο από έξω, και κόπηκαν και ράφτηκαν όπως όπως επάνω σ᾽ένα σώμα με άλλες διαστάσεις και άλλους όρους αναπνοής» (8). Κατά τον Ελύτη ο ελληνισμός επέτυχε ως Γένος αλλ᾽ απέτυχε ως Κράτος.
Το χειρότερο όμως από τον μιμητισμό και την αντιγραφή ξένων προς τον ελληνισμό και την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων προτύπων, είναι η αλλοτρίωση της ψυχοσύνθεσης του πληθυσμού, η εμφύτευση στον ελληνικό λαό του αισθήματος μειονεκτικότητος έναντι των ξένων και η εμπέδωση ότι κάθε τι ξένο είναι πολύ καλύτερο από το ελληνικό παρ᾽όλο που σε πολλά υπερέχουμε των ξένων. Ακόμη και αυτά που πήραν από εμάς οι ξένοι (και είναι πάρα, πάρα πολλά αυτά) και ξαναέρχονται ως προερχόμενα απ᾽αυτούς, τα θεωρούμε καλύτερα των αυθεντικών γηγενών. Ένα παράδειγμα είναι η προτίμηση των ξένων ονομάτων, οι ξένες επιγραφές και οι ξένες ονομασίες ακόμη και κρατικών οργανισμών ή κρατικών δραστηριοτήτων. Αν ανατρέξετε στους τίτλους των τηλεοπτικών προγραμμάτων, και των κρατικών διαύλων ακόμη, θα δείτε πόσα απ᾽αυτά έχουν ξένους τίτλους. Αλλά και οι περισσότεροι δίαυλοι έχουν ξένα ονόματα ακόμη και πολλές εφημερίδες και περιοδικά σαν να απευθύνονται σε μη Έλληνες. Όλα αυτά λειτουργούν με άδεια που παίρνουν από μια αρχή. Απορώ, γιατί χορηγήται άδεια λειτουργίας από την αρμόδια αρχή; Σε παλαιότερες εποχές παρ᾽όλη την ξενομανία, τον μιμητισμό και την δουλοφροσύνη έναντι των ξένων, υπήρχε τουλάχιστον η φιλοπατρία και η διατήρηση πολλών από τις αιώνιες αξίες του ελληνισμού. Μετά την μεταπολίτευση παρατηρείται μια αύξουσα τάση απαξίωσης κάθε τι ελληνικού, και μπορεί κανείς να υποπτευθεί ότι ελοχεύει μια συντονισμένη προσπάθεια να καταληθεί κάθε τι ελληνικό και να σβήσει ο ελληνισμός ως οντότητα και ως κρατική υπόσταση. Έτσι άρχισε ένας πόλεμος έναντι των δύο πυλώνων που διατήρησαν τον ελληνισμό στην μακραίωνα ιστορία του, δηλαδή της ελληνικής γλώσσας και της θρησκείας του καθώς και του πατριωτικού αισθήματος, δηλαδή της αγάπης του Ελληνος προς την πατρίδα του.
Από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν έχει ξεκινήσει ἐνας πόλεμος κατά της ορθόδοξης θρησκείας και της Εκκλησίας. Βάλεται με διάφορα σαθρά επιχειρήματα κυρίως από τους ¨κουλτουριάρηδες¨ και τους διαφόρου τύπου αριστερούς και αριστεριστές, άλλων λόγω της κομμουνιστικής ιδεολογίας περί αθεΐας κ.τ.τ. και άλλων για να δείξουν ότι τάχα είναι ¨προοδευτικοί¨. Βάζουν πάνω από το εθνικό συμφέρον και τον πατριωτισμό τις διάφορες διεθνιστικές ιδεοληψίες τους παριστάνοντας, οι ανόητοι, έτσι ότι είναι δήθεν εκσυγχρονιστές της κοινωνίας και προοδευτικοί. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν στην πολεμική τους κατά της Εκκλησίας και της ορθοδοξίας είναι κατά το πλείστον ψευδή. Ισχυρίζονται ότι η Εκκλησία είναι συντηρητική και σκοταδιστική ενώ η ορθοδοξία ποτέ δεν έθεσε εμπόδια στην πρόοδο και την εξέλιξη των επιστημών (εκτός ελλαχίστων εξαιρέσεων μερικών ανοήτων λειτουργών της). Άλλος μύθος που προβάλουν είναι η ύπαρξη τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας. Το 95% της περιουσίας της έχει ήδη παραχωρηθεί ή έχει δημευθεί από το κράτος. Παραγνωρίζουν δε, και δεν αναφέρονται ποτέ σ᾽ αυτό, το τεράστιο κοινωνικό έργο που προσφέρει η Εκκλησία ιδίως στους σημερινούς χαλεπούς καιρούς με τα συσσίτια και τις άλλες προσφορές. Η ανθελληνική και αντιπατριωτική πολεμική κατά της ελλαδικής Εκκλησίας και της ορθοδοξίας αποδεικνύεται ότι είναι στοχευμένη, γιατί οι πολέμιοι της καταφέρονται μόνον κατ᾽αυτής και όχι για τις άλλες θρησκείες ή τα άλλα χριστιανικά δόγματα. Πρέπει δε ακόμη να τονισθεί, ότι η Ορθόδοξος Ελληνική Εκκλησία είναι η μόνη, που διατηρεί ακόμη τις παρακαταθήκες του Ελληνισμού ήτοι τον κοινοτισμό, με την μορφή της ενορίας και της εκκλησιαστικής γλώσσας.
Η ελληνικὴ γραφή, που είναι η διὰ συμβόλων και γραμμάτων διατύπωσις της γλώσσας, η γραπτὴ γλώσσα, έχει μια συνέχη πορεία εξελίξεως 3.500 χρόνων, απὸ την γραμμικὴ γραφὴ Β, η οποία αποκρυπτογραφήθηκε και αποδείχθηκε ότι είναι ελληνική, αν δε μελλοντικώς αποκρυπτογραφηθεί και η γραμμικὴ γραφὴ Α καθὼς και η επιγραφή, που βρέθηκε στην νότια ὀχθη της λίμνης της Καστοριάς, στο Δισπηλιό, θα αποδειχθεί ὀτι έχει μια ιστορία η οποία υπερβαίνει τα 7.500 χρόνια απὸ σήμερα. Αυτήν την πολυχιλιετή ιστορία της ελληνικής γλώσσας και γραφής και την ομαλή εξέλιξή της, ως μιας ζωντανής γλώσσας που ομιλείται συνεχώς στον αυτό χώρο από τον ίδιο λαό επί χιλιετίες, την βίασαν βάναυσα και μάλιστα με νομοθετική ρύθμιση, με 35 μόνο ψήφους, άσχετων βουλευτών και με άσχετη ως προς το αντικείμενο τροποποίηση νόμου, 5 μόνον λεπτά πρό της λήξεως της κοινοβουλευτικής συνεδρίας της αποφράδος εκείνης ημέρας (ή μάλλον νὐχτα) επιβάλοντας την μονοτονική γραφή, με αποτέλεσμα αφ᾽ενός να χάσει την οπτική ομορφιά της και συνέχεια, αφ᾽ετέρου δε να προκαλούνται δυσχέριες στην κατανόηση πολλών φράσεων. Θέλουν ακόμη να προχωρήσουν στην φωνητική γραφή, την κατάργηση πολλών γραμμάτων και να χρησιμοποιούν μόνο ένα π.χ. ένα ι ή ένα ε ή ένα ο, με απώτερο σκοπό να αντικαταστήσουν το ελληνικό αλφάβητο με το λατινικό, μη γνωρίζοντας, οι αδαείς, ότι και αυτό είναι δάνειο εκ των Ελλήνων. Οι Ρωμαίοι πήραν την χαλκιδική μορφή του ελληνικού αλφαβήτου και δημιούργησαν το λατινικό και απ᾽αυτούς το πήραν και όλοι οι λαοί του Δυτικού κόσμου. Η ενέργεια αυτή αν δεν είναι ανθελληνική προσθέτωντας ένα λιθαράκι στον αφελληνισμό μας τότε τι είναι; Βλακεία ή εθελοδουλεία;
Ένας άλλος τομέας ο οποίος συντείνει στον αφελληνισμό των Ελλήνων είναι η παρεχόμενη στους νέους παιδεία. Είναι παγκοίνως γνωστὸν ὀτι η αγωγὴ των νέων στη χώρα μας υστερεἰ τα τελευταία χρόνια. Αυτὸ οφείλεται εν πολλοίς στην παιδεία που παρέχεται στους νέους απὸ την πολιτεία, κατὰ την διάρκεια της υποχρεωτικής στις δύο πρώτες βαθμίδες της εκπαίδευσης και την προαιρετικὴ εκπαίδευση στην τρίτη βαθμίδα. Η εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα στα σχολεία αποσκοπεί στη συσσώρευση μόνο γνώσεων χρησίμων για την εξάσκηση ενὸς επαγγέλματος, και όχι στην διαμόρφωση χαρακτήρων και καλών και αγαθών πολιτών, όπως απαιτεί η διαχρονικότητα του ελληνισμού και η συνέχιση της υπάρξεως του έθνους και του κράτους των Ελλήνων.
Κάθε κράτος έχει ένα γενικὸ και προκαθορισμένο σύστημα εκπαίδευσης των νέων, ανάλογα με την κοσμοθεωρία του, και σύμφωνα μ̓ αυτὸ διαπαιδαγωγεί τους νέους ώστε να είναι χρηστοὶ πολίται στο πολιτειακό του σύστημα, και κυρίως να είναι έτοιμοι να υπερασπισθούν το πολιτειακὸ αυτὸ σύστημα απὸ εξωτερικοὺς και εσωτερικοὺς εχθρούς. Δυστυχώς τα ανωτέρω λείπουν απὸ το εκπαιδευτικὸ σύστημα της χώρας μας. Ο κύριος σκοπὸς της εκπαίδευσης των νέων μας, σήμερα, απὸ την πρωτοβάθμια μέχρι και την ανωτάτη, αποσκοπεί στην προετοιμασία για την απόκτηση ενὸς διπλώματος μιας επιστήμης, αμφιβόλου πραγματικής αξίας, και όχι στην αγωγὴ των νέων.
Η δευτεροβάθμια π.χ., η μέση εκπαίδευση, πρέπει να ἐχει ως κύριο σκοπὸ την διαπαιδαγώγηση των νέων, να τους δώσει δηλαδὴ αγωγή, ώστε να γίνουν χρηστοὶ πολίτες και καλοὶ ‘Ελληνες. Σήμερα η εκπαίδευση που παρέχεται στη μέση εκπαίδευση είναι ανισοβαρής. Διδάσκονται κυρίως θετικὰ μαθήματα, απαραίτητα για τους νέους στην σύγχρονη κοινωνία μας, όπως και νέα μαθήματα, που δεν υπήρχαν παλαιότερα στο διδακτικὸ πρόγραμμα, και καταργήθηκαν άλλα όπως η εκμάθηση αρχαιότερων μορφών της ελληνικής γλώσσας (τα λεγόμενα αρχαία ελληνικὰ), η αγωγὴ του πολίτη, η σπουδὴ πολλών περιόδων της ελληνικῆς ιστορίας και άλλων. Δεν είμαι της γνώμης ότι πρέπει να επανέλθουμε σε μια εκπαίδευση παλαιοτέρων εποχών, που επικρατούσε η κλασσικὴ παιδεία, αλλὰ και δεν πρέπει να την καταργήσουμε τελείως. Πρέπει να ακολουθήσουμε τὸ ρητό: ¨Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιένα¨. Αντιθέτως σήμερα η παρεχομένη εκπαίδευση στο γυμνάσιο και λύκειο αποσκοπεί στην προετοιμασία και μόνο των μαθητών πως να επιτύχουν στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή τους σε μια απὸ τις ανώτερες σχολές. Όποιο επάγγελμα κι αν ακολουθήσει ο νέος η κλασσικὴ παιδεία θα τον βοηθήσει να το εξασκήσει καλύτερα και πιο υπεύθυνα, γιατί δεν μπορεί να είσαι καλὸς γιατρὸς ή καλὸς δικηγόρος ή έμπορος ή μηχανικὸς κλπ., εὰν δεν εἰσαι ολοκληρωμένος Άνθρωπος, υπεύθυνος πολίτης και καλὸς πατριώτης.
Τελευταίως παρατηρήται μια ενορχηστρωμένη και εργώδης προσπάθεια αλλοιώσεως της ιστορίας του έθνους μας στη συγγραφή των σχολικών βιβλίων, καθοδηγούμενη από το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, ιδία μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του Γεωργίου Α. Παπανδρέου, από μερικά άτομα που τοποθέτησε σε θέσεις γενικών και ειδικών γραμματέων και την ανάθεση της συγγραφής των βιβλίων της ιστορίας σε πρόσωπα αμφιβόλου φιλοπατρίας. Επίσης ορισμένοι ιστορικοί, θέλοντας, όπως ισχυρίζονται, να ξαναγράψουν την ιστορία με νεώτερα δήθεν στοιχεία και νέα ανάγνωση των ιστορικών γεγονότων αλλά και καθοδηγούμενοι από ξένα κέντρα αποφάσεων, παραποιούν την ιστορία του έθνου μας. Πολλοί από τους ιστορικούς αυτούς είναι μέλη ΜΚΟ οι οποίες χρηματοδοτούνται από ξένα κέντρα και πρόσωπα, εγνωσμένως ανθελληνικά. Οι ιστορικοί αυτοί θέλουν δήθεν να αμβλύνουν τις διαφορές μεταξύ των λαών της χερσονήσου του Αίμου, και ενώ οργιάζει ο εθνικισμός στους γειτονικούς μας λαούς, αυτοί προσπαθούν να αμβλύνουν και να ωραιοποιήσουν ιστορικά γεγονότα και πράξεις των γειτόνων μας εναντίον του έθνους και της χώρας μας και να μας πείσουν ότι η συμβίωση και ο συνχροτισμός με τους προαιώνιους εχθρούς μας, όπως π.χ.τους Τούρκους ή τους Σλάβους ήταν αγαστή και ωραία. Ορισμένοι απ᾽αυτούς, μάλιστα, φθάσανε στο σημείο να αμφισβητήσουν την διαχρονικότητα του ελληνικού έθνους και με μία κατάπτυστη τηλεοπτική σειρά θέλησαν να μας πουν ότι το ελληνικό έθνος είναι δημιούργημα του 19ου αιώνος από τους Έλληνες διαφωτιστές της Δύσεως.
Όλα τα ανωτέρω απαξιώνουν τον ελληνισμό, προκαλούν μια ηττοπάθεια στον πληθυσμό, προκαλούν ένα αίσθημα αδράνειας, ότι τίποτε δεν γίνεται, μια μοιρολατρία και ότι πρέπει να αφαιθούμε στην κακή μας τύχη και τα κελεύσματα των δανειστών μας. Έτσι με τον τρόπο αυτό απαξιώνουμε και δεν χρησιμοποιούμε το ισχυρότατο Συμβολικό Κεφάλαιο που διαθέτουμε, τον ελληνισμό.
Όπως έγραψα, προ ολίγου χρόνου (ΟΔΟΣ φύλλο 609 της 29ης Σεπτ. 2011 ), κάθε κρίση είναι και μια πρόκληση για να την υπερβούμε. Η υπέρβαση της τωρινής κρίσεως θα επιτευχθεί μόνον εάν επανεμβαπτισθούμε στα νάματα του ελληνισμού, ξαναβρούμε την απολεσθείσα υπερηφάνεια ότι είμαστε Έλληνες, ενστερνιστούμε τις απαράμιλλες αξίες του ελληνισμού, αποβάλουμε τον μιμητισμό των ξένων και την ξενολαγνεία, εργαστούμε σκληρά και αναδιοργανώσουμε την εθνική μας παιδεία, σεβαστούμε και χρησιμοποιούμε ορθά την γλώσσα μας. Πρέπει οι νέοι μας να νοιώθουν υπερήφανοι, που είναι Έλληνες και να αγωνισθούν, όπως οι πρόγονοι μας, για την πρόοδο και την μεγαλοσύνη του ελληνισμού. Ο ελληνισμός αντιμετώπησε πολλές κρίσεις, κατά την μακραίωνα πορεία του, τις οποίες αντιμετώπισε πάντοτε νικηφόρα. Έτσι και τώραμε πίστη στον ελληνισμό και σκληρή δουλιά θα ξεπεράσουμε και αυτήν την κρίση.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Egon Friedell: Πολιτιστικὴ Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος).
2. ο.π.π
3. Egon Friedell ο.π.π.
4. Egon Friedell ο.π.π..
5. Egon Friedell ο.π.π
6. Οδ. Ελύτης, Συν τοις ΄Αλλοις – Σελ: 39
7. ο.π.π. Σελ. 40
8. ο.π.π. Σελ,.40,41.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.