 |
| ΟΔΟΣ 8.9.2011 | 606 |
[ Συνταγματάρχης ]
Η ψευδαίσθηση που προκλήθηκε από τους λίγους επισκέπτες της την περίοδο του καλοκαιριού, και το πνεύμα ευεξίας που εμπνέουν όσοι επιστρέφουν από διακοπές, δεν αρκούν για να σκεπάσουν την πραγματικότητα, που επανακάμπτει κάθε Σεπτέμβριο. Ιδίως κατά τις νυκτερινές ώρες, αν εξαιρεθεί η παραλιακή ζώνη, η πόλη λίγο διαφέρει από μια πόλη σε κατάσταση πολιορκίας. Ή, με ζώνη απαγόρευσης της κυκλοφορίας.
Αντίστοιχα, από την πλευρά της πολιτικής και δημόσιας ζωής, η κατάσταση όπως πάντοτε είναι βαρετή, και τα πράγματα επιδεινώνονται ακόμη περισσότερο. Το χειρότερο είναι ότι, με τα μέχρις στιγμής στοιχεία, δεν διαγράφονται προοπτικές αλλαγής του κλίματος.
Μπορεί μεν σε γενικό επίπεδο, μετά τις αποφάσεις της συνόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση για την ζώνη του ευρώ στο τέλος του περασμένου Ιουλίου, να προκάλεσαν στον ελληνικό λαό ένα είδος ανακούφισης, και μάλιστα μετά από εβδομάδες παρατεταμένης αγωνίας, αλλά αυτό ήδη είναι κάτι που ξεθώριασε. Φάνηκε χρήσιμο μόνο όσο διαρκούν τα «μπάνια του λαού».
Η παράταση των εκκρεμοτήτων σε σχέση με την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η καθυστέρηση εφαρμογής των όρων και προϋποθέσεων που προκαλούν ένα είδος αντιπαράθεσης προς την «τρόϊκα», η συντήρηση της ιδέας για ένα είδος κρατικής πτώχευσης, το οποίο αν συμβεί αναμένεται να έχει οδυνηρές συνέπειες για περισσότερα από 15 έως 20 χρόνια, αποτελούν πτυχές που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Το κυρίαρχο αίσθημα της κενότητας, που παραλύει κάθε διάθεση και αποδυναμώνει οτιδήποτε αισιόδοξο, επιστρέφει διαρκώς ακόμη δριμύτερο από την περασμένη φορά. Μέσα σ’ όλα αυτά το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες, είτε για την διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, είτε δημοψηφίσματος, αναβάλλει την αίσθηση της συλλογικής ευθύνης.
Σε μια Καστοριά, που ο κόσμος της, δυστυχώς με την δική του ψήφο στις εκλογές και τις επιλογές του σε πρόσωπα και κόμματα, την καταδικάζει να παραμένει καθυστερημένη, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά υπανάπτυκτη, δεν διαγράφεται ελπίδα. Ακόμη και αν γίνει ένα θαύμα, και ως δια μαγείας ξεπεραστούν τα προβλήματα της χώρας, αν δεν αλλάξει πρώτα ρότα ο απλός κόσμος, αν δεν πάψει να είναι επαίτης των δικαιωμάτων του, ή ακόμη χειρότερα συναυτουργός στο πελατειακό σύστημα της πολιτικής συναλλαγής και διαφθοράς, δεν θα μπορέσει ο τόπος αυτός, ούτε να αλλάξει τους πολιτικούς του, ούτε να δει μια πραγματικά νέα μέρα.
Αυτές οι διαπιστώσεις δεν αποτελούν βεβαίως χαρακτηριστικό γνώρισμα μόνο των κατοίκων της Καστοριάς, αλλά φαινόμενο με ευρύτερες διαστάσεις. Η ΟΔΟΣ από την εποχή της πρώτης κυκλοφορίας της, τον Σεπτέμβριο του 1998 μέχρι σήμερα, τονίζει συνεχώς αυτή την κατάσταση και ασκεί κριτική στους υπόλογους πολιτικούς, οπουδήποτε κι’ αν ανήκουν κομματικά.
Για τους σημερινούς 40άρηδες έως και 60άρηδες αυτής της πόλης, οι ευκαιρίες για να αλλάξουν την κατάσταση και να απολαύσουν τους καρπούς μιας νέας εποχής, ήδη έχουν περιοριστεί σημαντικά, αν δεν έχουν εξανεμιστεί κιόλας. Αιτία, μεταξύ των άλλων εθνικών μειονεκτημάτων, η αλλόκοτη εσωστρέφεια των Ελλήνων που εκδηλώνεται κυρίως με την άρνηση. Όχι βέβαια μόνο στα σοβαρά ζητήματα, αλλά ακόμη και για τα πιο επιδερμικά και απλά.
Η (αλλοτινή) νοσταλγία της δραχμής, είναι ένα ακόμη σύμπτωμα της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Διότι την νοσταλγία για την «δραχμούλα» συντηρούσε επί χρόνια το κατεστημένο της μιζέριας και της εσωστρέφειας σε αγαστή συνεργασία με αυτό της «αρπαχτής». Το οποίο με αφορμή την μετάβαση στο ευρώ, ενοχοποιώντας το νέο νόμισμα βρήκε κατάλληλη ευκαιρία γρήγορου πλουτισμού, χωρίς δουλειά και προσπάθεια με την αλματώδη αύξηση των τιμών αγαθών και υπηρεσιών. Σήμερα βέβαια, και μόνη η συζήτηση για επιστροφή της χώρας στην δραχμή προκαλεί ιαχές του είδους «απεταξάμην» την δραχμή, ακριβώς σε αυτούς που επί τόσα συναπτά χρόνια, απλώς την μοιρολογούσαν. Αλλά αυτή είναι η Ελλάδα και φυσικό είναι κάπως έτσι να είναι και η Καστοριά.
 |
| Λιβύη, 22.08.2011, φωτό: Esam Al-Fetori/Reuters |
Απορούν οι Έλληνες (όπως πάντα χωρίς παιδαγωγικό αντίκρισμα), χρονικά καθυστερημένα και εντελώς μεροληπτικά, για το γεγονός ότι κράτη όπως η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Τυνησία, η Συρία το Μπαχρέϊν, κυβερνώνται επί 30 και πλέον χρόνια από τις ίδιες και ίδιες καρικατούρες δημοκρατικού μορφώματος, που είναι πάντως συμβατό με τις αντιλήψεις του Ισλάμ. Όπως απορούν και για το γεγονός ότι, μόλις τώρα επαναστατούν οι λαοί στις χώρες αυτές για να ανατρέψουν παρανοϊκούς, όπως ο Μ. Καντάφι, τον οποίο πλάσαραν στην Ελλάδα για δεκαετίες ως ιδανικό ηγέτη μιας άμεσης δημοκρατίας.
Την ίδια στιγμή όμως, είναι οι Έλληνες γενικά και οι ψηφοφόροι της Καστοριάς ειδικά, οι οποίοι και με την ψήφο τους μάλιστα μέσω των εκλογών, αναδεικνύουν και επανεκλέγουν για 20, 30 ακόμη και περισσότερα χρόνια τους πολιτικούς φυλάρχους τους. Που σε κορυφαίο επίπεδο είναι μέλη ελάχιστων οικογενειών, ενώ σε τοπικό επίπεδο είναι μέλη της μικρής ομάδας όσων εξυπηρετούν τις οικογένειες αυτές και είναι απλοί πολιτικοί τους δορυφόροι.
Στην Καστοριά η κατάσταση αυτή έχει συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα, ελάχιστων υποτιθέμενων πολιτικών, που αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός της εκλογής τους με την ψήφο του συνυπεύθυνου γι’ αυτό καστοριανού λαού, ελάχιστα διαφέρουν σε αποδόσεις και αποτελέσματα, αλλά πρωτίστως σε ηθική νομιμοποίηση, από τους διορισμένους ή υποτυπωδώς εκλεγμένους τοπάρχες καθεστώτων, όπως αυτά που κλονίζονται στην βόρεια Αφρική ή την Μέση Ανατολή.
Έτσι εξηγούνται για ένα επιπλέον λόγο οι αναδουλειές και η ζοφερή κρίση στην Καστοριά. Αντί να κατηγορούνται διαρκώς οι άλλοι, οι έξω για το κατάντημα της πόλης, δεν είναι λίγοι αυτοί που θα δουν τον συνυπεύθυνο αν σταθούν μπροστά στον καθρέπτη. Αν θυμηθούν και μετρήσουν τις φορές που χτύπησαν την πόρτα, και χάρισαν τον θρίαμβο στους πολιτικούς Χάν της Καστοριάς, με αντάλλαγμα ένα διορισμό, μια μικροεξυπηρέτηση, ένα δάνειο. Και να που έφθασε ο τόπος από αυτό το αλισβερίσι.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 08.09.2011 αρ. φύλλου 606
Σχετικά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.