Προκαλεί ακόμη έντονα συναισθήματα. Συμπάθειας για τους άτυχους και αξιοπρεπείς ιδιοκτήτες. Θλίψης για την συστηματική καταστροφή των καλύτερων αρχοντικών της Καστοριάς. Δυσφορίας (αλλά και ανασφάλειας) για την αδικαιολόγητη ανεπάρκεια της πυροσβεστικής δύναμης.
Όχι μόνο διότι ενώ η φωτιά της Τρίτης σημειώθηκε μέρα μεσημέρι, παρά ταύτα η επέμβαση της Πυροσβεστικής υπηρεσίας, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ετοιμότητά της, υπήρξε ασυγχώρητα καθυστερημένη. Χρονικά και ποιοτικά εννοείται.
Όχι μόνο επειδή εξ αιτίας της φωτιάς καταστράφηκε ένα μεγάλο μέρος του κτίσματος και προκλήθηκαν εκτεταμένες καταστροφές σε κινητά αντικείμενα μεγάλης αξίας για τους ιδιοκτήτες.
Αλλά και διότι το διατηρητέο, αποτελώντας πραγματικό αρχοντόσπιτο της ιστορικής Καστοριάς που χάθηκε, είχε διατηρηθεί σε αυθεντική κατάσταση με μεγάλη φροντίδα, θυσίες και προπαντός το σπάνιο φρόνημα του ευπατρίδη από τους ενοίκους του. Ανήκε άλλωστε από τον 19ο αιώνα στην ίδια οικογένεια που το κατοικούσε στους υψηλότερους ορόφους του, ενώ διηύθυνε και το φημισμένο εστιατόριο στους χώρους του πρώτου επιπέδου.
Στις άλλες περιπτώσεις καταστροφών σε αρχοντικά της ίδιας περιοχής, που μέσα σε κάποια χρόνια, η φωτιά αφάνισε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά και περισσότερο πολύτιμα δείγματα της σπουδαίας μνημειακής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης. Όπως ενδεικτικά τα αρχοντικά Τζιάτα, Παπία και Σομαλιά. Έτσι η κληρονομιά αυτή, με τα μεγάλα σπίτια-αρχοντικά μνημειακού χαρακτήρα και διαστάσεων, έχει τρωθεί σημαντικά.
Στις άλλες περιπτώσεις ωστόσο, οι φωτιές εκδηλώθηκαν κατά τις βραδινές ώρες. Με αποτέλεσμα να μην γίνει αντιληπτό από τους κατοίκους το -και τότε- τυχόν ναυάγιο της πυρόσβεσης. Και αυτό διότι οι περισσότεροι πληροφορούνταν την είδηση μόνο μετά την ολοσχερή, ή περίπου πλήρη αποτέφρωση. Έβλεπαν ελάχιστες φωτογραφίες με τις πύρινες γλώσσες να υψώνονται στην νύχτα, και πραγματικές σκηνές στο φως της επόμενης ημέρας, όταν είχαν μείνει στάχτες και καπνίζοντα μέλη.
Κανείς δεν περιμένει δα στα σοβαρά, από καμμιά εν Ελλάδι υπηρεσία, να επιδείξει έστω και ελάχιστα κοινά με την αυτοθυσία της Πυροσβεστικής της Νέας Υόρκης, για παράδειγμα. Ούτε όμως αντέχεται η διαπίστωση ότι, η μόνη φωτιά που μπορεί ακόμη να εγγυηθεί η Πυροσβεστική στην Καστοριά ότι δεν θα επεκταθεί, δεν είναι άλλη από την «μπουμπούνα» της πλατείας Ντολτσού.
Για την φωτιά της Τρίτης, που ξεκίνησε από μια μικρή ανάφλεξη σε μαγειρικό σκεύος και αρχικά περιορίστηκε μόνο μέσα σε μια καμινάδα, κανείς δεν μπορούσε στην αρχή να φανταστεί ότι θα ήταν τόσο δύσκολο να τεθεί υπό έλεγχο στον συντομότερο δυνατό χρόνο. Δεν είχε αέρα, σχεδόν ψιχάλιζε, έκανε κρύο για την εποχή, ήταν ημέρα μεσημέρι, υπήρχαν πυροσβεστικοί κρουνοί στον δρόμο, και η κατοικία ήταν προσιτή από 4 πλευρές. Όλα ήταν ιδανικά.
Κι’ όμως, η φωτιά εκδηλώθηκε στις 12.20 το μεσημέρι, στις 14.00 αντί να ελεγχθεί άρχισε να κατακαίει την στέγη, και στις 16.00 της ίδιας ημέρας, είχε καταστρέψει και το μέγιστο τμήμα του τελευταίου ορόφου, τουλάχιστον. Διότι Κύριος οίδε ποιες καταστροφές προκλήθηκαν στο εσωτερικό του εξαιρετικού αυτού και άνετου αρχοντικού, σε καίρια και κρίσιμα για την σταθερότητα, ασφάλεια και αντοχή του τμήματα.
Το χειρότερο είναι ότι όσοι από περιέργεια ή όχι βρέθηκαν σαν μάρτυρες της καταστροφής, δεν μπορεί παρά να έμειναν κυριολεκτικά εμβρόντητοι για την σημαντική αδυναμία της Πυροσβεστικής δύναμης, να αντιμετωπίσει την λαίλαπα της φωτιάς, να την περιορίσει και να σώσει ό,τι πράγματι μπορούσε και όφειλε, σβήνοντας τις φλόγες.
''Οχι απλώς ήταν ολοφάνερη η έλλειψη εμπειρίας, αλλά και εξάσκησης-εκπαίδευσης των πληρωμάτων, και αντίθετα διάχυτο ένα κλίμα ερασιτεχνισμού. Όχι απλώς ήταν αυταπόδεικτη η απουσία σχεδίου επιχείρησης και συντονισμού, φαινόμενα για τα οποία την ευθύνη προφανώς έχουν τα ηγετικά στελέχη της υπηρεσίας, και όχι τόσο τα απλά μέλη της υπηρεσίας.
Αλλά κατάπληξη, ακόμη και θυμό για τις ολέθριες συνέπειες, προκαλούσε η διαπίστωση ότι σχεδόν τίποτε δεν λειτουργούσε σωστά, ούτε από τις υποδομές και τα μέσα πυρόσβεσης: Οι πυροσβεστικοί κρουνοί δεν διέθεταν επαρκή πίεση, τα φορτία των οχημάτων στο μεγαλύτερο μέρος της προσπάθειας μετά βίας αρκούσαν για νεροπόλεμο, οι άνδρες έδειχναν αμήχανοι και δεν μπορούσαν να εφαρμόσουν ούτε και τις πιο απλές ιδέες (ρίψη νερού από ψηλότερα σημεία σε μπαλκόνια γειτονικών κατοικιών). Ακόμη και ο βραχίονας με το σχετικό βαγονέτο πυρόσβεσης σύμφωνα με παριστάμενους δεν μπορούσε να ανυψωθεί, με αποτέλεσμα να θεαθούν στελέχη να συμβουλεύονται εκείνη την ώρα το εγχειρίδιο με τις οδηγίες χρήσης.
Και όλα αυτά σε ένα περιβάλλον που εκτός από τους απλούς πολίτες, συγκέντρωσε και τους ταγούς, όπως τον δήμαρχο και τον αντιπεριφερειάρχη, εκ των οποίων ο δεύτερος, βρήκε φαίνεται νόημα ή αφορμή διαδήλωσης της παρουσίας του και της πολύτιμης αποστολής του. Γι’ αυτό και αναλώθηκε σε συνεντεύξεις, σε υπαίθριο στούντιο με σκηνικό το κατακαιόμενο αρχοντόσπιτο, σε μια μακάβρια ευκαιρία επικοινωνιακής ανάνηψης.
Δείτε σχετικά βίντεο:
Βίντεο I
Βίντεο II
Βίντεο III
ΒίντεοIV
Βίντεο V
Κρίμα στο αρχοντικό
ΑπάντησηΔιαγραφή