ΣΤΑΘΗ ΠΕΛΑΓΙΔΗ: Επικήδειος λόγος για τον καθηγητή Χρυσούλη Τζημάκα

Μέρα οδύνης, θρήνου και πόνου η σημερινή. Μέρα φαρμακερή, που προπέμπομε στο αιώνιο ταξίδι τον πολυαγαπημένο μας Χρυσόστομο Τζημάκα, τον δικό μας άνθρωπο, που άφησε μέσα μας ανεξίτηλα τα σημάδια της ανθρώπινης ακτινοβολίας και των έντονων πνευματικών του δραστηριοτήτων.
Προπέμπομε σήμερα τον λαμπρό και εκλεκτό Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. και τον διεθνώς διακεκριμένο και καταξιωμένο πνευμονολόγο Γιατρό. Προπέμπομε, όμως, και τον αφανή πολυβραβευμένο καλλιτέχνη/ζωγράφο, αλλά και τον χαρισματικό γλαφυρό Λογοτέχνη, ο οποίος, δυστυχώς, δεν πρόλαβε να χαρεί, παρά μόνον ελάχιστους δημοσιευμένους καρπούς του λογοτεχνικού του ταλέντου. Τον πρόλαβε ο θάνατος και έφυγε πριν καλά-καλά συμπληρώσει τα εβδομήντα δύο του χρόνια.
Προπέμπομε, επομένως, τον πολυταλαντούχο φίλο, συνάδελφο, συμμαθητή, συγχωριανό και συμπολίτη Χρυσούλη Τζημάκα.
Τέκνο του ιστορικού και ηρωικού Βογατσικού, πατρίδας των Δραγούμηδων και των άλλων ηρώων του Μακεδονικού Αγώνα, γαλουχημένος με τα ιερά νάματα και μηνύματα εκείνων, ο Χρυσούλης ανέβηκε στην υπέρβαση, καλλιεργώντας στους φοιτητές του, και στις νέες γενιές της αγαπημένης του γενέτειρας, το φρόνημα της προσήλωσης στην εθνική μας κληρονομιά. Τα Δραγούμια που οργάνωσε, πριν από λίγα χρόνια, έγραψαν μια καινούρια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του Βογατσικού και της περιοχής Καστοριάς.
Αλλά και οι δημόσιες ομιλίες του, με τον δροσερό και γλαφυρό λόγο, μας συγκινούσαν και μας έκαναν περήφανους, γιατί αισθανόμασταν ότι αποτελούσαν απαύγασμα και προέκταση του αγνού και ευπροσήγορου χαρακτήρα του.

Αγαπημένε μας Χρυσούλη,
Ποιος Βογατσιώτης, ποιος Καστοριανός, ποιος Θεσσαλονικιός, φίλος ή γνωστός, θα ξεχάσει ποτέ το γλυκό, το γελαστό και καλοσυνάτο σου πρόσωπο, που λάμπρυνε το περιβάλλον σου και ακτινοβολούσε χαρά και ευθυμία στους συνανθρώπους σου;
Ποιος από τους συμμαθητές σου, στο ιστορικό Γυμνάσιο Καστοριάς , δεν θα θυμάται, για πάντα, τις μοναδικές, πρωτότυπες ζωγραφικές και γλυπτικές δημιουργίες σου, οι οποίες κοσμούν και θα κοσμούν τη γενέτειρά μας ως σπάνια εκθέματα των μουσείων της;
Αλλά και οι συνεργάτες και συνάδελφοί σου, στο Νοσοκομείο Παπανικολάου και στην Ιατρική Σχολή του Παν/μ ίου μας, Καθηγητές, Γιατροί, Νοσηλευτές και Φοιτητές, θα θυμούνται εσαεί τον γλυκό και σοφό δάσκαλο, καθηγητή και γιατρό, που, κατά κοινή ομολογία, έχεις αναμορφώσει το Πνευμονολογικό σας Τμήμα και το ανέβασες πολύ ψηλά. Θα θυμούνται, όμως, και την ανοιχτή και πρόσχαρη ανθρώπινη συμπεριφορά σου, με την οποία διαμόρφωνες, κάθε φορά, το πιο δημιουργικό και γόνιμο κοινωνικό κλίμα στους χώρους εργασίας, στα εργαστήρια και στα αμφιθέατρα του Νοσοκομείου και του Πανεπιστημίου.

Φίλτατε Χρυσούλη,
Όλοι εμείς, οι δικοί σου άνθρωποι, από τον κοινωνικό και τον επαγγελματικό σου χώρο, εμείς που καρπωθήκαμε τη σοφή σου εμπειρία και γευτήκαμε τον γλυκό σου λόγο, είμαστε εδώ σήμερα, μαζί με την αγαπημένη σου οικογένεια, με τα αγαπημένα σου αδέρφια, με τους αγαπημένους σου συγγενείς, για να σου απευθύνομε το ύστατο χαίρε, αλλά και για να σου διαβεβαιώσομε ότι θα σε κρατάμε για πάντα ζωντανό μέσα μας, ως πολύτιμο φυλαχτό στη ζωή μας.
Χρυσούλη, η μνήμη σου θα είναι αιώνια!