3.10.09

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Η ΟΔΟΣ, έλαβε κατά την διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου, πλήθος από επιστολές ανώνυμων αναγνωστών, αλλά με τις οποίες οι περισσότεροι ασκούσαν κριτική στα πρόσωπα των υποψηφίων βουλευτών και ιδίως των ήδη βουλευτών κκ. Παρασκευής Μπουζάλη και Φίλιππου Πετσάλνικου. Κατ’ εξαίρεση της παγιωμένης τακτικής της εφημερίδας και της αρχής της, να παρέχει ισότιμα βήμα προβολής των απόψεων και της κριτικής που ασκείται ακόμη και από ανώνυμους επιστολογράφους, και ακριβώς λόγω της προεκλογικής περιόδου, η ΟΔΟΣ δεν καταχώρησε τις επιστολές ανωνύμων. Περισσότερο διότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα κίνητρα ενός ανώνυμου επιστολογράφου, δεν είναι αρκετά ξεκαθαρισμένα.

Για την επιστολή όμως που υπογράφεται από τον συντάκτη της και δημοσιεύεται στην συνέχεια, δεν μπορεί να ισχύσει το ίδιο. Η ΟΔΟΣ την καταχωρεί, με την παρατήρηση ότι αμβλύνθηκαν κάποιες διατυπώσεις του αυθεντικού κειμένου στο απολύτως απαραίτητο μέτρο. Και φυσικά με την διευκρίνιση ότι οι απόψεις τρίτων που δημοσιεύονται ανώνυμα ή επώνυμα στην ΟΔΟ δεν απηχούν απόψεις και θέσεις της εφημερίδας.



***


Κύριε Μπαϊρακτάρη.

Με την παρούσα επιθυμώ να εκφράσω πικρία και αγανάκτηση για όσα ανεπίτρεπτα τεκταίνονται σε βάρος της πατρίδας μας, του λαού και της κοινωνίας.
Βεβαίως γνωρίζω ότι δεν έχω το δικαίωμα να εκφραστώ ως ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης. Βεβαίως γνωρίζω ότι διατρέχω τον κίνδυνο να βρεθώ κατηγορούμενος για άλλη μια φορά με βαρύτατες και ψευδείς κατηγορίες. Οι διώκτες μου κρατικοί υπάλληλοι ας ελπίζουν ότι θα το βουλώσω σύντομα μια που η κλεψύδρα του πανδαμάτορος χρόνου δείχνει να αδειάζει αισθητά. Ως τότε όμως θα ουρλιάζω. Μια ρωσική παροιμία λέει: «Όταν ζεις με λύκους, ουρλιάζεις σα λύκος.»
Απευθύνομαι στον κ. Καραμανλή και στους… εκλεκτούς του που τους πιστέψαμε, τους ψηφίσαμε και τους υποστηρίξαμε ανιδιοτελώς με την ελπίδα ότι θα σταματήσει ο κατήφορος στον οποίο κατρακυλάει η πατρίδα και η δημοκρατία μας (προτάσσω τη λέξη πατρίδα διότι πιστεύω ότι δημοκρατία χωρίς πατρίδα δεν νοείται). Ξέρω ότι θα διαφωνήσουν οι διεθνιστές της Γ Διεθνούς, αλλά και μερικοί νεοφώτιστοι που σπούδασαν στα διάφορα Χάρβαρντ της αλλοδαπής…

Κύριε Καραμανλή δε θα χαρώ καθόλου που θα νικήσει ή θα θριαμβεύσει στις προσεχείς εκλογές το ΠαΣοΚ, θα χαρώ όμως ιδιαίτερα και θα το γιορτάσω που θα σας δω στο καναβάτσο της ανυποληψίας μαζί με όλο αυτό το τσούρμο των βαστάζων, κολάκων κλπ. κλπ. Εμείς οι ψηφοφόροι δε ψηφίσαμε NΔ για να αλλάξουμε δυνάστη, από πράσινο σε μπλε. Μας πνίγει η μπόχα της διαφθοράς, οι νέοι δυνάστες προπετείς αλαζόνες, σφουγγοκολλάριοι διαγκωνίζονται να ανεβούν πιο ψηλά και δεν είδαμε ούτε έναν να λογοδοτεί για τα εκατομμύρια που άρπαξαν, έφαγαν, κατασπατάλησαν. Είπατε κύριε Καραμανλή: «Θα θωρακίσουμε την διαφάνεια» και γίναμε μάρτυρες της ακατάσχετης διαφθοράς! Φορέσατε στην διαφάνεια ζώνη αγνότητας κλειδώνοντάς την με το ίδιο λουκέτο που βάλατε και στη Βουλή… Μας παραμυθιάσατε με εκείνο το ντιμπέϊτ για το που θα βρείτε χρήματα, αλλά σιωπήσατε και οι δυο σας για τα κλεμμένα και τους κλέφτες.

Σας εμπιστευτήκαμε κύριε Καραμανλή, ελπίσαμε σε σας, μα εσείς δεν αποδειχθήκατε ότι έχετε την ικανότητα να κάνετε πράξη τις υποσχέσεις σας και μας απογοητεύσατε. Αισθανόμαστε προδομένοι και ντροπιασμένοι. Επί των ημερών σας η κομματοκρατία αποχαλινώθηκε, η διαφθορά γιγαντώθηκε και ο πολίτης έρμαιο στις ορέξεις ενός διεφθαρμένου κράτους είναι υποχρεωμένος να σιωπήσει. Τα λόγια του Βολτέρου ηχούν παράξενα, απόκοσμα, ακαταλαβίστικα. Φθάσαμε στο σημείο να ακούμε από κάποιο κανάλι της TV τον Σ. Πατακό να μας θέτει ωμά, αυτάρεσκα και με αρκετή δόση ειρωνείας το ερώτημα: «Αυτή τη δημοκρατία θέλατε;». Ο δυστυχής, αφού αράδιασε βιαστικά-βιαστικά κάτι για τα ομόλογα, για Βατοπαίδια, για Ζίμενς, για διαφθορά που η πατρίδα μας κατέχει την πρώτη θέση προσπαθούσε ασθμαίνοντας να προλάβει να πει όσο μπορούσε πιο πολλά από τα παγκοίνως γνωστά «επιτεύγματα» του κομματικού μας κράτους, και η αγωνία του εμφανής διότι γνώριζε ότι ο τηλεοπτικός του χρόνος είναι λίγος αλλά και ο βιολογικός του λιγότερος. Πρόλαβε όμως να μας ρωτήσει: «Αυτή τη δημοκρατία θέλατε;».

Κύριε Μπαϊρακτάρη.
Με πολύ συγκίνηση διάβασα στην «ΟΔΟ» 17.9.2009/507 άρθρο της κυρίας Σόνιας Ευθυμιάδου-Παπασταύρου με τίτλο: «Μιλώντας με τα παιδιά για την δημοκρατία», εξ’ αφορμής εγκυκλίου που τους ήρθε στο σχολείο για να γιορτάσουν την Παγκόσμια ημέρα της Δημοκρατίας. Ποτέ δεν παραλείπω να διαβάζω και να ευφραίνομαι από το διαυγή και ωραίο τρόπο με τον οποίο διατυπώνει τις απόψεις της και δεν είναι μόνο η καλλιέπεια που την χαρακτηρίζει αλλά και η ευαισθησία και ο προβληματισμός που χαρακτηρίζουν αυτή τη πεφωτισμένη δασκάλα.
Η κύρια Σόνια είναι δασκάλα στο Μαύροβο και μου θύμισε κάποιους δασκάλου που είχα και εγώ στο γυμνάσιο της Καστοριάς. Θα αναφερθώ ενδεικτικά μόνον στον Αντώνιο Καλαφατίδη ο οποίος όταν επέστρεψε από το αλβανικό μέτωπο συνέχισε να μας διδάσκει δήθεν ιστορία αλλά η ψυχούλα μας πλημμύριζε από λόγο πατριωτικό. Φορούσε ακόμη την τιμημένη χλαίνη του λοχαγού. Υπήρξαν και άλλοι δάσκαλοι.
Είναι παρήγορο και ελπιδοφόρο ότι υπάρχουν ακόμη δάσκαλοι που τιμούν το λειτούργημα και αγωνίζονται, θυσιάζονται και αντιστέκονται στην αλλοτρίωση των νέων, στην καταρράκωση ιδανικών, στην αποχαύνωση και στην αλλοίωση ακόμα και της γλώσσας μας όπου πια αλλοιώνονται και έχουν κακοφορμίσει οι έννοιες όπως «σεμνά και ταπεινά». Και αγωνίζονται αυτοί οι δάσκαλοι κάτω από τραγικά δύσκολες συνθήκες να διδάξουν στη νέα γενιά, πώς θα φυλάξουν Θερμοπύλες-ιδανικά, αλλά και να ερμηνεύσουν την εγκύκλιο του υπουργείου περί Δημοκρατίας.
«Το πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει… Σώζει ακόμα εκπληκτική ποιότητα η ελληνική κοινωνία -η παρακαταθήκη του Σεφέρη, του Ελύτη, του Θεοτοκά, του Λορετζάτου δεν έμεινε άγονη». Σώζει ακόμη η εκπληκτική ποιότητα του δάσκαλου-της δασκάλας που η μεγαλοσύνη τους μετριέται με της καρδιάς το πύρωμα και με αίμα, (για να παραφράσω τα λόγια του ποιητή μας).

«Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι κατ’ όνομα δημοκρατία και στην πραγματικότητα ωμά και χυδαία στυγνή κομματοκρατία», κραυγάζει απεγνωσμένα ο καθηγητής φιλοσοφίας και συγγραφέας Χρ. Γιανναράς σε άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο: «Κατάρρευση, όχι απλώς κρίση». Και εμείς οι ψηφοφόροι θα συγκεντρωθούμε να ακούσουμε την κ. Μπουζάλη και εκτός απ’ αυτήν τον κάθε αλεξιπτωτιστή ή αλεξιπτωτίστρια που απρόσκλητοι μας έρχονται κατά καιρούς από τα Βόρεια Προάστια αεράτοι, αρωματισμένοι, χαμογελαστοί, καλοντυμένοι, ξεχειλίζοντας από αισιοδοξία. Και γιατί όχι; συνοδευόμενοι πάντα από βαστάζους, μεταβάλλοντας την Καστοριά μας σε πασαρέλα. Θα μας μιλήσουν για την κρίση και για τους φόρους, μα δε θα μας πουν από πού τόσο χρήμα για το προεκλογικό τους αγώνα. Και δε θα μας πουν βέβαια πώς θα βγούμε από την κρίση γιατί δε ξέρουν. Εμείς καλούμεθα να ασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα με φανφάρες, λάβαρα, συνθήματα, λόγια, λόγους, χρήμα, χλιδή, επίδειξη …ΓΙΑΤΙ; Αύριο οι κύριοι αυτοί θα ευωχούνται στα Βόρεια Προάστια γιατί εκεί είναι η θέση τους, ώρα τους καλή! Εμείς στα βόρεια σύνορά μας γιατί εδώ είναι η θέση μας και δεν την εγκαταλείπουμε. Η κύρια Σόνια μας και ο κάθε δάσκαλός μας εδώ στο καθήκον γιατί εδώ είναι η θέση τους….
Ας προβληματιστούμε λοιπόν. Υπάρχει ελπίς!
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.
Γιάννης Εύδος
διπλ. μηχανολόγος μηχανικός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ