ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Συγχαρητήρια θερμότατα για το περιεχόμενο του περασμένου πρωτοσέλιδου, περί της απαγόρευσης του καπνίσματος στη χώρα μας.
Όμως, από τη μέρα της ισχύος του νέου νόμου, μήπως προσέξατε ότι οι κλειστές πόρτες των γραφείων στη Νομαρχία Καστοριάς έγιναν πολύ περισσότερες απ' όσες ήταν πριν, απλώς γιατί οι υπάλληλοι εξακολουθούν να καπνίζουν και απλώς παίρνουν τα μέτρα τους να μη γίνουν αντιληπτοί;

Και μ' αυτή την ευκαιρία: στον κατάλογο με τα δικαιώματα του πολίτη που είναι αναγκασμένος να έρθει σ' επαφή με δημόσια υπηρεσία, υπάρχει καμία αναφορά στις κλειστές πόρτες γραφείων; Δηλαδή, πόσο επιτρέπεται να υπάρχει πλήθος που περιμένει έξω από μια κλειστή πόρτα γραφείου εξυπηρέτησης πολιτών και η πόρτα να μην ανοίγει;

Δεύτερον: Τι κάνει ο πολίτης στην περίπτωση αυτή; Περιμένει την πόρτα ν' ανοίξει ή χτυπάει για να ανοίξει;

Και τρίτον: Ισχύει ότι δεν είμαστε καθόλου υποχρεωμένοι εμείς οι πολίτες-πελάτες οποιασδήποτε υπηρεσίας να χτυπάμε κλειστή ή ανοιχτή πόρτα γραφείου πριν μπούμε, απλώς γιατί το γραφείο είναι δημόσιο και δε χρειάζεται να χτυπάμε πριν μπούμε μέσα για την εξυπηρέτησή μας; Ισχύει αυτό ή όχι;

Για να μάθουμε επιτέλους τα δικαιώματά μας κι εμείς οι ταλαίπωροι (γιατί στους περισσότερους υπαλλήλους που συμπεριφέρονται σαν ιδιοκτήτες των δημόσιων γραφείων όπου δουλεύουν αρέσει πολύ το να μας ταλαιπωρούν παίζοντάς το εξουσία) και να ξέρουμε τι να κάνουμε τις πολλές φορές που βρισκόμαστε σε τέτοια θέση.

Υ.Γ.:1) Νομίζω ότι κι εσείς είχατε δημοσιεύσει κάποια φορά τον κατάλογο με τα δικαιώματα του πολίτη και ήταν πολύ χρήσιμος για όλους.

2) Κανονικά δε θα 'πρεπε να υπάρχει αναρτημένος σε κάθε γραφείο μαζί μ' αυτόν τον κατάλογο που απευθύνεται σε μας κι ένας άλλος με τις υποχρεώσεις των υπαλλήλων; Αυτός θα ήταν πιο άμεσος γιατί από τα δικαιώματα τα δικά μας οι υπάλληλοι που το παίζουν εξουσία δεν καταλαβαίνουν εύκολα.

3) Είναι υποχρεωμένα τα γραφεία των δημόσιων υπηρεσιών να έχουν αναρτημένο τον κατάλογο των δικαιωμάτων μας;
Για να ξεκαθαριστούν τα πράγματα με την άθλια εις βάρος μας κατάσταση που επικρατεί στους χώρους αυτούς, όπου οι κύριοι αυτοί και οι κυρίες αυτές υπάρχουν για να βγάζουν το ψωμί τους κι όχι τα πάσης φύσεως απωθημένα τους, υπηρετώντας μας, γιατί είναι απλώς υπάλληλοι. Και, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, ας το προσέξουν επιτέλους εκείνο το υπό μες στις λέξεις υπάλληλοι και υπηρετώ (εξυπηρετώ).

Με τιμή
Χρήστος Κ.
istos90@gmail.com

Η ΟΔΟΣ καταχωρεί την επιστολή που έλαβε με τις εξής παρατηρήσεις: Θεωρεί απαράδεκτους τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, τις αφοριστικές γενικεύσεις σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτονόητα θεωρεί ατυχείς τις στενές ετυμολογικές προσεγγίσεις της λέξης "υπάλληλος" και "υπηρετώ" και για τον λόγο αυτό ανακριβείς. Αντίστοιχη ετυμολογική προέλευση και ισοδύναμη σημασία έχει και η λέξη "υπουργός" αλλά κανείς δεν διανοείται να κυριολεκτήσει.
Παρά το γεγονός ότι επί της ουσίας ο/η επιστολογράφος έχει απόλυτα δίκαιο - μάλιστα τις περισσότερες από τις ερωτήσεις που θέτει τις απαντά ο/η ίδιος/α- ωστόσο η δόση καταφρόνησης στον επίλογο της επιστολής, όχι μόνο αποδεικνύει κάποια προσωπικά κίνητρα, αλλά αδικεί και την ουσία της. Με την οποία η ΟΔΟΣ ασφαλώς συμφωνεί.

ΥΓ. Δυο πρώην πρωθυπουργοί, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης, τα ίδια ήθελαν να πουν όταν δήλωναν ο μεν πρώτος ότι η Ελλάδα είναι "ένα απέραντο φρενοκομείο" ο δε δεύτερος "αυτή είναι δυστυχώς η Ελλάδα".
Μόνο που η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο, σήμερα. Τόσο απλά.

Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 23.7.2009

Σχετικά κείμενα:
ΟΔΟΣ: Φαιδρά
ΟΔΟΣ: Περί καπνίσματος
ΟΔΟΣ: Τέλος;
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ: Πού είναι το κράτος;