Τα οποία όλα μαζί, είναι τόσο πολλά και τόσο συγκοινωνούντα μεταξύ τους, ώστε να μπορεί να υποστηριχτεί η άποψη ότι εκτός από το τμήμα της δημόσιας ζωής της χώρας που βρίσκεται υπό την άμεση κοινοτική εποπτεία, κατά τα λοιπά η χώρα κυβερνάται μέσα στους λαβύρινθους της διαφθοράς και της σήψης.
Και να που τώρα, τους τελευταίους μήνες, είναι σε διαρκή εξέλιξη οι αποκαλύψεις γύρω από την Μονή Βατοπεδίου, για το ίσως χειρότερο ελληνικό σκάνδαλο όλων των εποχών. Μπροστά στο οποίο, το σκάνδαλο Κοσκωτά της περιόδου του 1989, θυμίζει αντικειμενικά παιδικό παιγνίδι. Κι’ όμως, παρά την ένταση των αποκαλύψεων οι πρωταγωνιστές του τεράστιου αυτού σκανδάλου δεν έχουν προφυλακιστεί. Κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι. Και όσοι απ’ αυτούς είναι κληρικοί, με το θρόισμα και το ανέμισμα του ρασοφόρου σχήματός τους, εξακολουθούν να προκαλούν την κοινή νοημοσύνη και την συντεταγμένη ισοπολιτεία. Με αποτέλεσμα, η χλιαρή διοικητική ποινή που επέβαλε στον ηγούμενο Εφραίμ το Οικουμενικό Πατριαρχείο, να μοιάζει στα μάτια της κοινής γνώμης ως χάδι.
Χωρίς αμφιβολία, το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος τόσο από την ιδιαίτερη φύση του (εμπλέκει όχι τους οποιουδήποτε κληρικούς, αλλά μοναχούς, και μάλιστα του Αγίου Όρους, πολιτικούς και ορισμένους ευαίσθητους στις πιέσεις της συνείδησής τους δικαστικούς) όσο και από την αμύθητη οικονομική έκταση και την διαβόητη επινοητικότητά του, αντάξια και πολύ χειρότερη της Μαφίας, είναι το πιο διεφθαρμένο σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε ποτέ. Μόνο η καχυποψία ότι δυστυχώς μπορεί να υπάρχουν και χειρότερα σκάνδαλα που δεν έχουν ακόμη αποκαλυφθεί είναι μοναδικός παράγοντας που συγκρατεί κάπως τις οριστικές εκτιμήσεις. Για τα μεγέθη της διαφθοράς.
Μπορεί οι αποκαλύψεις και όσα διαδραματίζονται να μην αφορούν με μια πρώτη προσέγγιση την Καστοριά, όμως το γεγονός ότι το σκάνδαλο-ατομική βόμβα, εκτυλίσσεται ιδίως στην βόρεια Ελλάδα, με επίκεντρό του την (υπερσυντηρητική τα τελευταία πολλά χρόνια) Θεσσαλονίκη, και λίγο πιο πέρα, στα ιερά βράχια του Αγίου Όρους, οδηγούν το ζήτημα στην καρδιά του ενδιαφέροντος των κατοίκων της Καστοριάς. Οι οποίοι εδώ και χρόνια παρατηρούν μεταξύ αναλόγων καταστάσεων ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά με όσα συνέβησαν κατά καιρούς και στην Καστοριά. Έστω κι’ αν τα μεγέθη ευτυχώς είναι ή μοιάζουν δυσανάλογα.
Βεβαίως, θα έπρεπε έγκαιρα, η τοπική Μητρόπολη, καθώς και οι τοπικοί πολιτικοί, από βουλευτή μέχρι τελευταίο δήμαρχο, να τοποθετηθούν απερίφραστα και να αποδοκιμάσουν ατομικές συμπεριφορές που δεν είναι σύμφωνες με την αποστολή των εμπλεκομένων. Είτε αυτοί είναι μοναχοί και ηγούμενοι, είτε είναι υπουργοί, βουλευτές και νομάρχες, είτε είναι δικαστές. Θα έπρεπε να καταδικάσουν κάθε πράξη που σκανδαλίζει τον κόσμο, ακόμη και αν δεν είναι ολοκληρωμένο σκάνδαλο.
Πλην όμως, όλοι τους, στην Καστοριά σιωπούν. Συμπεριφέρονται σαν όλα αυτά να γίνονται κάπου στον Άρη και όχι στην Ελλάδα, τόσο κοντά στην Καστοριά και μάλιστα στο Άγιο Όρος που περιβάλλεται από αιώνες αναγνώρισης, σεβασμού και γενναιοδωρίας από τους Έλληνες. Και να που τώρα κινδυνεύει να πληγεί σοβαρά, ίσως και δύσκολα επανορθώσιμα στην συνείδηση και την εκτίμηση του κόσμου, εξ αιτίας της απληστίας και της μαφιόζικης διαστρωμάτωσης του κέρδους που οργάνωσαν κάποιοι δυστυχισμένοι. Οι οποίοι αδίστακτα παίρνουν στον λαιμό τους, τον αρχαιότερο ελληνικό θεσμό στον σημερινό ελληνικό γεωγραφικό χώρο: το Άγιος Όρος.
Όμως, ακόμη κι αν δεν αποκαλύφθηκαν ανάλογα γεγονότα και σκάνδαλα στην Καστοριά, σ’ αυτά παραπέμπουν (σκάνδαλα θυμίζουν δηλαδή) ο απηνής διωγμός που υπέστησαν τα τελευταία χρόνια μοναχοί και ιδιώτες στην περιοχή ευθύνης της εκκλησιαστικής επαρχίας της Καστοριάς. Αφού όλα όσα έγιναν και ταλάνισαν για 10 χρόνια την ενότητα των κατοίκων της Καστοριάς, είχαν πρωτίστως για κίνητρα ζητήματα οικονομικής φύσεως ή διαφωνίες ελέγχου και υποταγής. Γύρω από την χρηματική εκμετάλλευση μοναστηριών, σκητών, παγκαριών και εκδηλώσεων ακόμη και κτηρίων και περιουσιών. Με τελευταίο γνωστό κρούσμα, αυτό που συμπολίτης ανέδειξε και σχολίασε επωνύμως, σε πρωτοσέλιδο τοπικής εβδομαδιαίας εφημερίδας σχετικά με την κυριότητα του παλιού κτίσματος στον Άγιο Νικόλαο.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Αρκεί μια πρόχειρη αναδρομή στα όσα προηγήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην Καστοριά για να ενισχυθούν οι υπόνοιες ότι έχει υφανθεί ένα τέτοιο πλέγμα επιτήδειων προσώπων γύρω από την τοπική ιεραρχία στην ευδαίμονα και μακαρίως άπορη μητροπολιτική περιφέρεια του νομού Καστοριάς, ώστε τα πάντα να λύνονται σε ημιφωτισμένους προθαλάμους. Καθώς και το ότι γύρω από κάθε διαφωνία και ρήξη, γύρω από κάθε διένεξη ή διεκδίκηση, μοναδικό κίνητρο μοιάζει να είναι ο οικονομικός έλεγχος των τοπικών ζητημάτων. Και μέσω αυτού ο πειθαναγκασμός.
Διότι, ενώ ερίζουν και διαφωνούν για τα προσοδοφόρα παγκάρια, κανείς από τους αρμόδιους εκκλησιαστικούς τοπικούς φορείς και κανείς από τους συναρμόδιους πολιτικούς φορείς δεν διαφώνησε και δεν ήλθε σε ρήξη με κανένα, και κανείς τους δεν προσπάθησε να διεκδικήσει την ευθύνη «καμένων» ή καυτών υποθέσεων.
Όπως είναι η ευθύνη για την σωτηρία των βυζαντινών και ύστερων εκκλησιών της Καστοριάς που καταρρέουν, για την σωτηρία των εικόνων που αγνοούνται αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα… περισσότερες απ’ όσες χάθηκαν -όπως δήλωσε ο κ. Νίκος Δόϊκος, επικεφαλής της επιτροπής της Μητρόπολης για την ανεύρεση των αγνοουμένων εικόνων και τέμπλων που αγνοούνται από την εποχή της δικτατορίας. Δηλαδή εξακολουθούν να υπάρχουν μόνο εικονικά και virtual, στις γραφίδες και τις εκθέσεις επιτροπών των σοφών που πετάχτηκαν σαν ελεημοσύνη στις λίγες εκκλήσεις και διαμαρτυρίες που κατά καιρούς ταράσσουν τα λιμνάζοντα στις υπνωτισμένες συνειδήσεις. Για τον λόγο αυτό κανείς τους δεν τόλμησε να τοποθετήσει πινακίδα διεκδίκησης της ιδιοκτησίας τέτοιων προβληματικών κτισμάτων. Που απαθείς τα βλέπουν να καταρρέουν και να λεηλατούνται. Είναι σαν να έχει το σθένος το τάδε ή το δείνα κόμμα να αναλάβει την ευθύνη της κατάρρευσης της Ολυμπιακής. Κάτι τέτοιο, δεν θα μπορούσε να συμβεί ποτέ.
Ενώ δίπλα στον Άγιο Νικόλαο της λίμνης, το νέο διαφιλονικούμενο οχυρό, με «δωρεάν» μελέτες (φυσικά) και ελάχιστο κόστος, σύντομα θα ξεφυτρώσει στο μέχρι πρόσφατα εγκαταλειμμένο και από τους παλιούς αλιείς της περιοχής κτήριο, κάποια χρήση και εκμετάλλευση, ένα μικρό καφέ μπαρ ή και μεζεδάδικο με παράρτημα χώρου όπου θα πωλούνται φθηνές φωτογραφίες για λατρευτικές εικόνες, θυμιατά, κομποσχοίνια και λοιπά πλαστικά εξαρτήματα. Καθώς και φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Εν πάση περιπτώσει σύντομα θα εκδηλωθεί κάποια δραστηριότητα που θα κάνει κι’ αυτή ταμείο μια ακόμη cassa δίπλα από το σπήλαιο του Δράκου. Θεάρεστα, ενάρετα και ανιδιοτελή δηλαδή πράγματα. Τα οποία στην βάση τους, έχουν Βατοπεδινούς στόχους και βίους παραλλήλους.
Δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 4.12.2008
Σχετικά κείμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.