14.3.08

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ: Προκλήσεις των Σκοπιανών

Οι Σκοπιανοί δεν παύουν κατά καιρούς να μας προκαλούν και να μας ερεθίζουν παραχαράσοντας την ιστορία και την αντικειμενική πραγματικότητα. Αυτό έκαναν και λίγους μήνες πριν να μετονομάσουν το αεροδρόμιο των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος». Εμείς, όπως κάναμε συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις, θα αντιδράσουμε με την παράθεση (το αυτονόητο) από την Ιστορία μαρτυρίες, που τεκμηριώνουν την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την ελληνική φυλετική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Παρακάτω παραθέτουμε το 2ο μέρος (σε συνέχεια του σχετικού δημοσιεύματος στο 383 φύλλο της ΟΔΟΥ) μαρτυρίες από αρχαίους έλληνες συγγραφείς, για ευρύτερη ενημέρωση του κοινού:



ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

«Λέγεται δε την Ορεστίδα κατασχείν ποτέ Ορέστην φεύγων τον της μητρός φόνον και καταλιπείν επώνυμον εαυτού χώραν, κτίσαι δε και πόλιν, καλείσθαι δ’ αυτήν Άργος Ορεστικόν»

Λέγεται ότι κάποτε κυρίευσε την Ορεστίδα φεύγοντας για το φόνο της μητέρας του και ότι άφησε την συνώνυμη χώρα του. Έκτισε δε πόλι, που ονομάστηκε Άργος Ορεστικό.

Στράβων, Γεωργαφικά, Ζ. 326

«Μακεδονίαν δε καλούσιν άπασαν την μέχρι της Αδριατικής χώραν… ένιοι δε σύμπασαν την μέχρι Κερκύρας Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν, αιτιολογούντες άμα ότι και κουρά και διαλέκτω και χλαμύδι και άλλοις τοιούτοις χρώναι παραπλησίοις. Ένιοι δε και δίγλωσσοι εισίν»

Μακεδονία δε ονομάζουν τη περιοχή όλη μέχρι την Αδριατική… μερικοί δε ολόκληρη τη περιοχή μέχρι την Κέρκυρα αποκαλούν Μακεδονία, με το αιτιολογικό ότι και στα μαλλιά και στη γλώσσα και στην ενδυμασία και άλλα παρόμοια, που χρησιμοποιούν είναι ομοιόμορφοι. Μερικοί δε είναι και δίγλωσσοι.

Στράβων, Γεωργαφικά, Ζ. 326,76

«Την δε παρά θάλασσαν νυν Μακεδονίαν Αλέξανδρος ο Περδίκκου πατήρ και οι πρόγονοι αυτού, Τημενίδαι το αρχαίον όνττες εξ Άργους πρώτοι εκτήσαντο και εβασίλευσαν αναστήσαντες μάχη μεν εκ Πιερίας Πιέρας… εκ δε Βοττίας καλουμένης Βοττιαίους»

Αλλά την παραθαλάσσια χώρα, που σήμερα ονομάζεται Μακεδονία, κατέκτησαν πρώτα και βασίλευσαν ο πατέρα του Περδίκκα Αλέξανδρος και οι πρόγονοί του Τημενίδες, οι οποίοι αρχικά κατάγοντας από το Άργος και που έδιωξαν με τη βία των όπλων από μεν τη Πιερία τους Πιέρας… από δε την ονομαζομένη Βοττία του Βοττιέους.

Θουκυδίδου 99

«Ει μη τα βαρβαρικά τοις ελληνικοίς κεράσαι διενούμην και πάσαν ήπειρον επιών εξημερώσαι και πέρατα γης ανευρών και θαλάττης ωκεανώ προσερείσαι Μακεδονίαν, και την Ελλάδα σπείραι και καταχέασθαι γένους παντός ευδικίαν και ειρήνην, ουκ αν απράττω τρυφήν εξουσίαν καθήμην, αλλ’ εξήλουν αν τη Διογένους εντέλειαν»

Δηλαδή αν δεν σκεπτόμουν να αναμείξω τα βαρβαρικά με τα ελληνικά έθνη και αφού διατρέξω κάθε ήπειρο και να την εκπολιτήσω, και αφού βρω τα πέρατα της γης και της θάλασσας μέχρι τον ωκεανό να επεκτείνω την Μακεδονία και την Ελλάδα, να σπείρω και να κατακλύσω κάθε λαό με δικαιοσύνη και ειρήνη, δεν θα καθόμουν να γλεντάω σε άνεργη εξουσία, αλλά θα ακολουθούσα το παράδειγμα της λιτότητας του Διογένη.

Πλουτάρχου Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής, 10,332 Α΄

«Έλληνας δε είναι τούτους τους από Περδίκκου γεγονότας, καθάπερ αυτοί λέγουσι, αυτότε ούτος επιστάμενος»

Αυτοί δε είναι Έλληνες καταγόμενοι, από τον Περδίκκα, όπως ακριβώς οι ίδιοι ομολογούν κι εγώ ο ίδιος γνωρίζω καλά.

Ηροδότου V 22,1

«Επιστρατεύοντο… εκ μεν Πελοποννήσου Λακεδαιμόνιοι… Κορίνθιοι… Σικυώνιοι… Επιδαύριοι… Τροιζήνιοι… Ερμηνοέες… εόντες ούτοι πλην των Ερμινοέων Δωρικόν τε και Μακεδνόν έθνος εξ Ερινεού τε και Πίνδου… ύστατα ορμηθέντες».

Εξεστράτευσαν… από τη Πελοπόννησο Λακεδαιμόνιοι… Κορίνθιοι… Σικυώνιοι… Επιδαύριοι… Ερμιονείς… που όλοι εκτός από τους Ερμιονείς ήσαν Δωρικού και Μακεδονικού φύλου από το Ερινεό και την Πίνδο… και που ξεκίνησαν πολύ αργότερα.

Ηροδότου VIII, 43

«Αυτός τε γάρ Έλλην γένος ειμί τωρχαίον και αντ’ ελευθέρας δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι ορών την Ελλάδα».

Γιατί κι εγώ ο ίδιος είμαι Έλληνας από καταγωγή από παλιά και δεν θα ήθελα να βλέπω την Ελλάδα σκλαβωμένη αντί ελεύθερη.

Ηροδότου ΙΧ, 45,2

«Βασιλέι τω πέμψαντι απαγγείλετε ως ανήρ Έλλην, Μακεδόνων ύπαρχος, ευ ημέας εδέξατο».

Αναγγέλατε στον βασιλιά που σας έστειλε ότι Έλληνας, υπαρχηγός των Μακεδόνων, σας υποδέχτηκε.

Ηροδότου V, 20,4

«Το δε Άργος τούτον τον χρόνον προείχε των εν τη νύν Ελλάδα καλεομόνη χώρη».

Το δε Άργος Ορεστικό αυτή την εποχή, υπερείχε όλων των περιοχών της ονομαζομένης Ελλάδος.

Ηροδότου Ι,Ι, 2

Το Άργος στις πηγές του Αλιάκμονα ήταν γενέτειρα της δυναστείας των Μακεδόνων βασιλέων.

(Ηρόδοτος Ε΄, σελ. 450, κατά μετ. Ε. Πανέτσου)

«Τον δε Αλεξάνδρου τούτου έβδομος γενέτωρ Περδίκκας εστί ο κτησάμενος… την τυραννίδα τρόπω τοιώδε, έξ Άργους έφυγον εις Ιλλυρίους του Τημένου απογόνων τρεις αδελφοί, Γαυάνης τε και Αερόπης και Περδίκκας ως εμοί καταφαίνεται είναι… απίκοντο ες Λεβαίαν πόλιν… οι δε απικόμενοι εξ άλλην γην Μακεδονίης οίκησαν πέλας των κήπων… Υπέρ δε των κήπων όρος κέεται Βέρμιον ούνομα».

Του Αλεξάνδρου αυτού έβδομος πρόγονος είναι ο Περδίκκας, που απέκτησε την εξουσία με τον εξής τρόπο. Από το Άργος έφυγαν στους Ιλλυρίους τρία αδέλφια από τους απογόνους του Τημένου, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, όπως εγώ ξέρω… ήλθαν στη πόλη Λεβαία… οι άλλοι δε ερχόμενοι σε άλλη Μακεδονική περιοχή κατοίκησαν κοντά στους κήπους… Πάνω δε από τους κήπους υπάρχει βουνό με το όνομα Βέρμιον.

Ηροδότου VIII, 137, I και 138, 2-3

«… εξ ης υμίν ο… συκοφάντης γεγένηται (Δημοσθένης)… τα δ’ από της μητρό Σκύθης, βάρβαρος, ελληνίζων τη φωνή… ».

Απ’ αυτή τη πλευρά για μας…ο (Δημοσθένης) υπήρξε συκοφάντης… αλλά και από τη μητέρα του είναι βάρβαρος, Σκύθης και μόνο η ομιλία του είναι ελληνική.

Αισχίνης, Κατά Κτησιφώντος 172,3

«Μακεδόνες μεν γαρ τελείν ες Αμφικτύονας εύραντο, Φωκαέων δε το έθνος και εκ του Δωρικού Λακεδαιμόνιοι μετασχόντες απαύσαντο Αμφικτυονίας, οι μεν του τολμήματος ένεκα, οι Φωκαείς, οι δε συμμαχίας εύραντο, οι Λακεδαιμόνιοι των Φωκαέων ζημίαν».

Οι Μακεδόνες πέτυχαν να γίνουν δεκτοί στο Αμφικτυονικό συνέδριο, ενώ οι Φωκείς και από τους Δωριείς οι Λακεδαιμόνιοι απεκλείστηκαν απ’ την Αμφικτυονίαν. Οι Φωκείς για το ανοσιούργημα που διέπραξαν κι οι Λακεδαιμόνιοι για τιμωρία, επειδή συμμάχησαν με τους Φωκείς.

Παυσανία, Φωκικά VIII, 2

«Φημί γαρ χρήναι σε τους μεν Έλληνας ευεργετείν, Μακεδόνων δε βασιλεύειν των δε βαρβάρων ως πλείστων άρχειν».

Λέγω λοιπόν ότι έχεις την υποχρέωση να ευεργετείς τους Έλληνες, να βασιλεύεις των Μακεδόνων και να γίνεις κυρίαρχος όσο το δυνατόν περισσοτέρων βαρβάρων.

Ισοκράτη Φίλιππος 154


«Επί μεν τη συνωρίδη Βελεστίχην εκ Μακεδονίας της επί θαλάσση γυναίκα».

Στη συνωρίδα πώλων νίκησε η Βελεστίχη, μια γυναίκα από τα παράλια της Μακεδονίας.

Παυσανία Ηλειακά VIII,II

«Οι δε Αμφικτύονες οι επ’ εμού τριάκοντα αριθμού ήσαν, εκ Νικοπόλεως μεν και Μακεδονίας τε και Θεσσαλών, από εκάστην αριθμώ ήσαν εξ Βοϊωτών δε, Θεσσαλίαν γαρ και ούτοι τα αρχαιότερα ώκησαν και Αιολείς την ικαύτα εκαλούντο και εκ Φωκέων τε και Δελφών, παρά τούτων δύο εκάστων. Εις δε εκ Δωρίδος της αρχαίας. Πέμπουσι δε Λοκροί οι τε καλούμενοι Οζόλαι και οι πέραν Ευβοίας ένα εκάτεροι. και Ευβοεύς έστιν εις. Πελλοποννησίων δε εξ Άργους και Σικυώνος και Κορίνθου συν Μεγαρεύσιν εστίς εις, και εις Αθηναίος».

Οι Αμφικτύονες σήμερα είναι τριάντα τον αριθμόν. Η Νικόπολη και η Μακεδονία και η Θεσσαλία, καθεμιά έστελνε έξη αντιπροσώπους. Οι Βοιωτοί, που τα παλιά χρόνια κατοικούσαν κι αυτοί στη Θεσσαλία κι ονομάζονταν τότε Αιολείς οι Φωκείς και οι κάτοικοι των Δελφών, έστελναν καθένας από δύο. Κι η αρχαία Δωρίδα έστελνε έναν. Οι Λοκροί, οι λεγόμενοι Οζόλαι, καθώς και οι Λοκροί, που κατοικούσαν απέναντι από την Εύβοια έστελναν από έναν. Από τους Πελοποννησίους οι Αργείοι, οι Σικυώνιοι κι οι Κορίνθιοι μαζί με τους Μεγαρείς έστελναν από έναν κι έναν οι Αθηναίοι.

Παυσανία, Φωκικά, VIII,4,5

«Έστιν δε εντός της Άλτεως το Μητρώον, και οίκημα περιφερές ονομαζόμενον Φιλίππειον.… Φιλίππω δε εποιήθη μετά το εν Χαιρωνεία την Ελλάδα ολισθείν. Κένται δε αυτόθι Φίλιππος τε και Αλέξανδρος, συν δε ατοίς Αμύντας ο Φιλίππου πατήρ. Έγα δε έστι και ταύτα Λεωχάρους ελέφαντος και χρυσού, καθά και της Ολυμπιάδος και Ευριδίκης εισίν αι εικόνες».

Το Μητρώο βρίσκεται μέσα στην Άλτι, όπως και ένα κυκλικό οικοδόμημα ονομαζόμενο Φιλιππείο. Το οικοδόμησε ο Φίλιππος μετά τη κατάρρευση της Ελλάδας στη Χαιρωνεία. Εδώ υπάρχουν ανδριάντες του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου και του Αμύντα, πατέρα του Φιλίππου. Είναι έργα του Λεωχάρη από χρυσό και ελαφαντοστούν, όπως είναι και οι ανδριάντες της Ολυμπιάδος και της Ευριδίκης.

Παυσανία, Ηλειακά ΧΧ 9-10

«….άπαντες σοι χάριν έξουσιν, οι μεν Έλληνες υπέρ ων αν ευ πάσχωσι, Μακεδόνες δ’ ην βασιλικώς, αλλά μη τυραννικώς αυτών επιστάτης, το δε τον άλλων γένος, ην δια σε βαρβαρικής δεσποτείας απαλλαγέντες Ελληνικής επιμελείας τύχωσιν».

Οι άλλοι θα σου χρειασθούν ευγνωμοσύνη, οι μεν Έλληνες για τις ευεργεσίες που θα του προσφέρεις, οι Μακεδόνες, γιατί θα τους κυβερνάς ως βασιλιάς και όχι ως τύραννος και όλοι οι άλλοι λαοί, γιατί χάρη σε σένα θ’ απαλλαγούν από την τυραννία των βαρβάρων, για να απολαύσουν τη προστασία των Ελλήνων.

Ισοκράτη Φίλιππος 154

«Ούχ άπαντα μεν ημών προείληφε τα χωρ’ άνθρωπος ει δε και ταύτης κύριος της χώρας γενήσεται πάντων αίσχιστας πεισόμεθα; Ούχ ους, ει πολεμήσαιειν, ετοίμως σώσειν υπισχνούμεθα, ούτοι νυν πολεμούσιν; Ούκ εχθρός; Ούκ έχων τα ημέρετα, ού βάρβαρος, ουχ ό,τι αν είποι τις;».

Δεν μας πήρε κιόλας όλες τις οχυρές θέσεις αυτός ο άνθρωπος και, αν γίνει κύριος και αυτής της περιοχής, δεν θα υποστούμε τις πιο μεγάλες ταπεινώσεις; Δεν θα πολεμούν τώρα αυτοί, που τους υποσχεθήκαμε ότι, αν πολεμούσαν, προθυμώτατα θα τους σώζαμε; Δεν είναι εχθρός ο Φίλιππος; Δεν κατέχει τα δικά μας μέρη; Δεν είναι βάρβαρος; Δεν του αξίζει ό,τι κακό κι αν του πει κανείς;

Δημοσθένους Ολυνθιακός Γ, 16

«Μακεδόνες δε οι εν Δίω τον Απόλλωνα/ος ειλημμένος εστί της ελάφου».

Από τους Μακεδόνες ανάθεσαν οι κάτοικοι του Δίου… τον Απόλλωνα να κρατεί το ελάφι.

Παυσανίας, Φωκικά, XIII 5

«… σε δ’ώσπερ άφετον γεγενημένον άπασαν την Ελλάδα πατρίδα νομίζειν, ώσπερ ο γεννήσας υμάς».

Εσύ όμως που δεν περιορίζεσαι από κανέναν δεσμό επιβάλλεται να θεωρείς πατρίδα σου ολόκληρη την Ελλάδα, όπως ακριβώς και ο γενάρχης σου.

Ισοκράτη Φίλιππος 127

«Άργος μεν εστίν σοι πατρίς, ης δίκαιον τοσαύτην σε ποιείσθαι πρόνοιαν, όσην περ των γονέων των σαυτού. Θηβαίοι δε τον αρχηγόν του γένους τιμώσιν».

Το Άργος καταρχήν είναι πατρίδα σου, για την οποίαν έχεις υποχρέωση να προνοήσεις, όσο ακριβώς και για τους γονείς σου. Οι Θηβαίοι εξάλλου τιμούν τον γενάρχη σας (Ηρακλή).

Ισοκράτη Φίλιππος 32

«…η δ’ υποκυσαμένη Διί γείνατο τερπικεραύνω υιέ δύο, Μάγνητα Μακεδόνα θ’ ιππιοχάρμην οι περί Πιερίην και Όλυμπον δώματ’ έναιον».

Αυτή έμεινε έγκυος από τον Δία, που αγαπάει τους κεραυνούς και γέννησε δύο γιούς, τον Μάγνητα και το Μακεδόνα τον αρματόμαχο, που κατοικούσαν εκεί γύρω στην Πιερία και στον Όλυμπο.

Ησιόδου, Κατάλογος – Ηοίαι 2

«…. Εκ Παιονίας ων της εν Μακεδονία».

...καταγόμενος από την Παιονία της Μακεδονίας.

Στράβων, VII FRG. 39

«Έστιν μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία».


Είναι βέβαια Ελλάδα και η Μακεδονία.

Στράβων, VII FRG. 9


«Το Ελληνικόν γλώσση μεν, επείπερ εγένετο, αεί ποτέ αυτή διαρχάται ως εμοί καταφαίνεται είναι».

Η Ελληνική φυλή όμως, από πού εμφανίστηκε, χρησιμοποιεί χωρίς διακοπή την ίδια γλώσσα και αυτή είναι η αλήθεια μου φαίνεται.

Ηρόδοτος, Ι. 58 ,Ι

«Δια δ’ Αλέξανδρον τους Ελλήνων θεούς Σάκτρα και Καύκασος προσεκύνησε… Αλέξανδρος δ’ υπέρ εβδομήκοντα πόλεις… εγκτίσας και κατασπείρας την Ασίαν ελληνικοίς τέλεσι… ουκ αν είχεν Αλεξάνδρειαν Αίγυπτος, ούδε Μεσοποταμίαν Σελεύκειαν, ούδε Προφθασίαν Σογδιανήν, ούδ’ Ινδίαν Βουκεφάλαν, ουδέ πόλιν Ελλάδα Καύκασος παροικούσαν αις εμπολισθείσιν… μετέβαλε το χείρον από του κρείττονος εθιζόμενον».

Πλούταρχος, Περί του Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής Λόγος Α΄5 328 F 329 Α΄

«Γράμματά τε μανθάνειν Ελληνικά και Μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι».

Πλουτάρχου, Αλέξανδρος 47,3

«Άργος αλευόμενος το πεπρωμένον εις έτος ήξει. Ένθ’ Άργει πελάσας, τότε, τεν παρά μοιραν όλοιο. Ο μην δη Άργος το Πελοποννήσιον και Άργος το Αμφιλοχικόν και Άργος το εν Ορεστεία (όπεν Αργεάδαι Μακεδόνες)».

Αππιανού Αλεξανδρέως, Ρωμαϊκών Ιστορικών τα σωζόμενα, LXII, 333, σελ. 296, de bello Mythridafico

«Άργος αλευόμενος το πεπρωμένον εις έτος ήξει. Ένθ’ Άργει πελάσας, τότε, τεν παρά μοιραν όλοιο. Ο μην δη Άργος το Πελοποννήσιον και Άργος το Αμφιλοχικόν και Άργος το εν Ορεστεία (όπεν Αργεάδαι Μακεδόνες)».

Αππιανού Αλεξανδρέως, Ρωμαϊκών Ιστορικών τα σωζόμενα, LXII, 333, σελ. 296, de bello Mythridafico
[το 1ο μέρος δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 1.2.2007, και ακολούθησε το 2ο μέρος στις 28.2.2008 και ολοκληρώθηκε στις 3.4.2008]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ