1.3.08

ΟΔΟΣ: Χέρι-χέρι

Επανειλημμένα και επίμονα, είναι τα δημοσιεύματα κεντρικών μέσων μαζικής ενημέρωσης, ιδίως εφημερίδων που απηχούν απόψεις ευρύτερου κοινωνικού φάσματος, αλλά και άρθρα που δημοσιεύονται στο Internet στα οποία γίνεται ευρύτερα γνωστό, ότι τόσο πριν όσο και στην διάρκεια της «προεκλογικής» περιόδου για την ανάδειξη του νέου αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Καστοριάς κ. Σεραφείμ όχι απλώς είχε άποψη και σαφή προτίμηση στον υποψήφιο μητροπολίτη Σπάρτης κ. Ευστάθιο, τον οποίο και στήριξε, αλλά ότι επιπλέον ανέπτυξε πολυσχιδή δημόσια (ίσως και λιγότερο φανερή) δραστηριότητα.

Μάλιστα σύμφωνα με ορισμένα ανεπιβεβαίωτα αθηναϊκά δημοσιεύματα του εκκλησιαστικού ρεπορτάζ στο πλαίσιο, υποστήριξης του Σπάρτης, συμμετείχε σε επαφές μητροπολιτών με εκπροσώπους άλλης ομόδοξης εκκλησίας και πιο ειδικά της Ρωσσικής Εκκλησίας.

Η οποία (Ρωσσική Εκκλησία) όπως είναι γνωστό ενεργεί δραστήρια και φανερά ως ανταγωνιστής του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Διότι επιχειρεί να ηγεμονεύσει τις ορθόδοξες Εκκλησίες σε παγκόσμιο επίπεδο, αμφισβητώντας πρώτα απ’ όλα την οικουμενικότητα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Όπως ακριβώς κάνουν και οι Τούρκοι. Έτσι επιχειρούν να επιβάλλουν το Ρωσσικό Πατριαρχείο σαν τον αδιαφιλονίκητο αυθέντη και ζηλωτή της Ορθοδοξίας. Και αντιδρούν δυναμικά σε κάθε βήμα προσέγγισης του ορθόδοξου κόσμου με τον Ρωμαιοκαθολικισμό. Αντιδυτικισμός και η Μόσχα ως τρίτη Ρώμη, μαζί. Χέρι-χέρι, με πρώτο στόχο το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο παρά το Σχίσμα των Εκκλησιών δεν έπαψε ποτέ να προσβλέπει στον θεολογικό διάλογο, όπως δεν έπαψε να εκπροσωπεί τον κοσμοπολίτικο Ελληνισμό.

Στο θέμα των προτιμήσεων του σεβασμ. Καστορίας και πάλι, παρά τον (διόλου ευκαταφρόνητο) αντίλογο που θα μπορούσε να αναπτυχθεί, ακόμη και για την ελέω Θεού δυνατότητα του κληρικού που εκπροσωπεί ένα τίτλο, αλλά και ένα τόπο σαν την Καστοριά, να καθορίζει με κατ’ εξοχήν προσωπικά κριτήρια και κίνητρα τις αποφάσεις του για τόσο σοβαρά ζητήματα, όπως την εκλογή νέου αρχιεπισκόπου με βάση τις ροπές, τις τάσεις και τα ενδοεκκλησιαστικά ρεύματα, ωστόσο, από την στιγμή που η ψήφος για την εκλογή αρχιεπισκόπου είναι μυστική -και επομένως δεν ελέγχεται την στιγμή της ψηφοφορίας- μοιάζει περίπου μοιραίο να δεχθεί κανείς, ότι η προτίμηση του σεβασμιωτάτου μητροπολίτη στο πρόσωπο του Σπάρτης, ήταν δικαίωμά του.

Το οποίο βεβαίως είναι δικαιότερο να διαμορφώνει λαμβάνοντας υπ’ όψη το γεγονός ότι η Καστοριά είναι παλαιότατη εκκλησιαστική περιφέρεια της Μακεδονίας, που πνευματικά ανήκε πάντοτε στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Και πως για πρακτικούς λόγους, σήμερα, απλώς επιτροπεύεται από την Εκκλησία της Ελλάδος. Όπως συμβαίνει στην μισή περίπου Επικράτεια, δηλαδή την Ήπειρο, την Θράκη, την Μακεδονία, την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, και φυσικά όπως ισχύει για όλες τις εκτός Ελλάδος Αρχιεπισκοπές (πλην των περιφερειών των άλλων πατριαρχείων).

Η ΟΔΟΣ δεν υπεισέρχεται στις διαφορές προσεγγίσεων που καθορίζουν την στάση και την ψήφο κάθε συνοδικού μητροπολίτη την ώρα της τόσο υπεύθυνης εκλογής. Αξίζει σεβασμός σε τέτοιες αποφάσεις. Άλλωστε η πραγματικότητα θα αποδείξει αν πράγματι σύμφωνα με τις αισιόδοξες εκτιμήσεις που διατυπώθηκαν ο νέος αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος θα φέρει επιτέλους νέο, δροσερό αέρα στα εκκλησιαστικά πράγματα, που δεν θα έχει σχέση με τον λίβα που φύσηξε κάποιες περιόδους της θητείας του μακαριστού προκατόχου του Χριστοδούλου με πιο θερμές, τις λαοσυνάξεις για την ανατροπή των νόμιμων και λογικών αποφάσεων της ελληνικής κυβέρνησης το 2000 για τις αστυνομικές ταυτότητες, και την ρήξη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο που οδήγησε τα δύο μέρη στο χείλος του σχίσματος.

Το μέλλον είναι αυτό που θα αποδείξει αν ο νέος επικεφαλής της Ιεράς Συνόδου θα πραγματοποιήσει τις υποσχέσεις για επαναφορά του συνοδικού συστήματος, του θεολογικού πνεύματος και της καταλλαγής που οφείλεται να επιδειχθεί σε όλες τις τάσεις της ιεραρχίας, χωρίς πνεύμα ρεβανσισμού σε βάρος κανενός. Κι’ όλα αυτά πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα, χωρίς αμφιταλαντεύσεις και χωρίς τον φόβο όσων θεωρώντας την εκλογή του κ. Ιερώνυμου ως μεταβατική (λόγω της ηλικίας του) και όχι ως οριστική μετάβαση σε νέα εποχή, μοιάζουν έτοιμοι να ζωθούν τα άρματα για μια Ελλάδα φοβισμένη, τυφλά αντιδυτική, απέναντι και όχι δίπλα στην Κωνσταντινούπολη, μια Ελλάδα εκκλησιαστικά καθυποταγμένη σε παλαιοημερολογίτες, σκοταδιστές και αντιδραστικούς.

Όμως εκτός απ’ αυτά, οι αποκαλύψεις και τα διάφορα (συχνά δηκτικά) σχόλια που ακούγονται και γράφονται πανελληνίως τις μέρες αυτές για τον μητροπολίτη Καστοριάς και την σύμπτυξή του στην πλευρά των «ηττημένων» της κάλπης, αν ανταποκρίνονται βεβαίως στην πραγματικότητα, προκαλούν αντίκτυπο στον τοπικό πληθυσμό, στους κατοίκους του νομού Καστοριάς. Οι οποίοι θα προτιμούσαν ο κάθε αξιωματούχος που άμεσα ή έμμεσα εκπροσωπεί την Καστοριά να εξασκεί με διπλωματικότητα, διορατικότητα αλλά και περισσότερη μετριοπάθεια τα δικαιώματα και τις προτιμήσεις του.

Με ανοικτές πληγές στο εσωτερικό της τοπικής εκκλησίας, όπως την σοβαρή διάσπαση της ενότητας εξ αιτίας της απόπειρας εξόντωσης των μοναχών της Ι.Μ. Αγίων Αναργύρων, της πολιορκίας του μητροπολιτικού περιβάλλοντος από πρόσωπα που επιχειρούν να το ελέγξουν, και στο πλαίσιο αυτό άλλους μεν κολακεύουν και προσκυνούν, και άλλους προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν (όπως συμβαίνει με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στα οποία έχουν κηρύξει εμπάργκο στα οποία περιλαμβάνεται και η κριτική ΟΔΟΣ), ασφαλώς δεν είναι ο καλλίτερος τρόπος για να διαδηλώσει κανείς ότι η Επισκοπή της Καστοριάς συντάσσεται με όσους δεν βρίσκονται και τόσο κοντά στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο οποίο ανήκει. Ή έστω δεν του συμπαραστέκονται τόσο όσο επιβάλλουν, η παράδοση οι κανόνες και οι νόμοι της ίδιας της Εκκλησίας. Υπ’ αυτή την έννοια, η ψήφος ήταν δικαίωμα του, αλλά η δράση ορθά αποτελεί αντικείμενο προβολής και κριτικής.

Και αυτή η δράση, είναι ζήτημα που διεγείρει όχι μόνο τα εκκλησιαστικά, αλλά και τα πολιτικά αντανακλαστικά κάθε κατοίκου του νομού Καστοριάς, έστω και αν δε εκπληρώνει με την γνωστή συνέπεια των εγχωρίων ευλογημένων και ευνοημένων τα χριστιανικά καθήκοντα του. Στο κάτω-κάτω δεν μπορούν να έχουν λόγο μόνο αυτοί οι αξιοσέβαστοι «άγνωστοι» που βρίζουν σκαιά τον Πατριάρχη πετώντας προκηρύξεις στην πόλη.

Για τους λόγους αυτούς η ΟΔΟΣ θεωρεί ότι η πρυτανεία της ψυχραιμίας και της σωφροσύνης, είναι τώρα ακόμη περισσότερο αναγκαία σε ένα τόπο σαν την Καστοριά, που περιφέρει τόσο δημόσια τα πάθη, τις ρήξεις και τις προτιμήσεις του. Χωρίς μέτρο και σε μερικές περιπτώσεις χωρίς να λογαριάζει κανείς τον (πραγματικό) νοικοκύρη αυτού του τόπου.

[δημοσιεύθηκε στην ΟΔΟ στις 21.2.2008]


Σχετικά κείμενα:

ΟΔΟΣ: Προσεγγίσεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ