Την περασμένη εβδομάδα, άρχισε τις παραστάσεις της η θεατρική ομάδα "Μύησις" με το μονόπρακτο θεατρικό έργο "Ανακαλύπτοντας τον Κρίστοφερ" βασισμένο στο "Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα" του Μάρκ Χάντον, σε σκηνοθεσία Θωμά Βελισσάρη με την οικονομική ενίσχυση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καστοριάς.
Το ζήτημα της έλλειψης χώρου για ανάλογες εκδηλώσεις είναι πάντοτε επίκαιρο. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό από το γεγονός ότι η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση αποδεικνύει ότι οι μεμονωμένες προσπάθειες της θεατρικής κίνησης στην Καστοριά κατέκτησαν ήδη ένα σημαντικό επίπεδο. Και όμως, το θέατρο -όπως και οι άλλες Μούσες, παραμένουν άστεγες στην Καστοριά.
Αυτή την φορά η προσπάθεια ωθήθηκε ακόμη δυναμικότερα, με την επιλογή του συγκεκριμένου έργου, το οποίο αφιερώθηκε στις οικογένειες των παιδιών της Καστοριάς που πάσχουν από αυτισμό. Κάτι που ενεργοποίησε ιδιαίτερα συναισθήματα για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν ενεργά μέλη της κοινωνίας μας. Επρόκειτο για βαθειά ανθρώπινες διαστάσεις με ευαισθησία στις κοινωνικές ιδιαιτερότητες των οικογενειών, που στον περίγυρό τους αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα, με αποτέλεσμα η πρωτοβουλία να είναι πρωτοποριακή και επαινετική. Διότι η κοινωνική ευαισθησία είναι ένα άλλο σοβαρό έλλειμμα σε μια πόλη σαν την Καστοριά, που έως τώρα έχει συνηθίσει να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της μέσα από την περιστασιακή συμπάθεια, ή την ελεημοσύνη.
Ανεξάρτητα απ όλα αυτά, τόσο η σκηνοθεσία όσο και η παράσταση ήταν σε γενικές γραμμές εξαιρετικές. Διότι η σκηνοθεσία αξιοποίησε αριστοτεχνικά τις πρακτικές αδυναμίες της θεατρικής σκηνής της Καστοριάς και της μικρής σχολικής αίθουσας που φιλοξενεί τις παραστάσεις. Με αποτέλεσμα να κάνει την ένδεια πειραματισμό και τέχνη. Μοντέρνα σκηνοθεσία, έξω από τα κλασσικά στερεότυπα, ωθεί τον θεατή να συμμετέχει στην παράσταση με όλες τις αισθήσεις και ιδίως την λογική, την παρατήρηση και την καρδιά του. Σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης εντυπωσίασαν με την εμπειρία τους αλλά και την δυνατότητά τους να διδάσκονται σύγχρονο θέατρο και να αποδίδουν σ' αυτό.
Αναμφίβολα όμως στην παράσταση διακρίθηκε ο νεαρός συμπολίτης ηθοποιός κ. Ιωάννης Τσότσος, ο οποίος είχε ήδη ξεχωρίσει από την περασμένη θεατρική παράσταση του Μαΐου "Η σιωπηλή συνομωσία της σαρδέλας" στην οποία είχε ερμηνεύσει ένα δευτεραγωνιστικό ρόλο. Όμως, σ' αυτήν την παράσταση, ενσάρκωσε με όλη την δύναμη της πνευματικότητας που κρύβει η αυτονόητη κλίση του στο θέατρο τον ρόλο του Κρίστοφερ, του αυτιστικού νέου που ανέλαβε να εξοικειώσει το καστοριανό θεατρικό κοινό με το πρόβλημα μέσα από την δική του "απλή" ιστορία.
Κράτησε το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης με "μια αναπνοή", και παρά τις ελάχιστες στιγμές που μπορούσε να διακρίνει κανείς το κόστος της σωματικής δοκιμασίας της προσπάθειάς του, ο ίδιος απέδειξε ότι θα γίνει στο μέλλον σημαντικός ηθοποιός και ερμηνευτής υψηλού επιπέδου.
Όλα αυτά, έκαναν ακόμη πιο αδικαιολόγητη και αδυσώπητη την κατάσταση της θεατρικής σκηνής της Καστοριάς. Η παράσταση δόθηκε σε συνθήκες διωγμού. Σε συνθήκες κατοχικού θεάτρου, και κρυφού σχολειού. Διότι μπορεί η αξιέπαινη και ζεστή συμπαράσταση του σχολείου που παραχωρεί την αίθουσά του να παρέχει αυτή την ανεπαρκή λύση, αλλά παρά ταύτα, η κατάσταση ήταν οριακή. Σχεδόν περιθωριακή. Στοιβαγμένοι έως 50 θεατές, καθισμένοι σε σχολικά καρεκλάκια δημοτικού σχολείου. Σε μια σκηνή χωρίς υποδομές και άλλες δυνατότητες.
Το πιο ενδιαφέρον ήταν ότι το βράδυ της πρεμιέρας, τα τελευταία 30-40 λεπτά της παράστασης που δόθηκε σε συνθήκες νομαδικού καταυλισμού τα παρακολούθησε και ο δήμαρχος Καστοριάς κ. Ιωάννης Τσαμίσης, ο οποίος λέγεται ότι σπανίως προσέρχεται κάπου στην ώρα του.
Ενώ την επόμενη ημέρα, αντίθετα, προσήλθε από την αρχή της παράστασης η βουλευτής Καστοριάς κ. Β. Μπουζάλη, η οποία στα 5-10 λεπτά της παράστασης, σηκώθηκε, και προσβάλλοντας με ασυνήθιστο τρόπο τους συντελεστές και τους θεατές, αναχώρησε προς άγνωστη κατεύθυνση. Σωστά. Δεν μπορούσε να αφιερώσει ακόμη 3/4 της ώρας, όταν το καθήκον την καλούσε. Άλλωστε πριν 15 ημέρες, αργά το βράδυ -όπως σημείωνε αναγνώστης σε επιστολή του στο προπερασμένο φύλο εθεάθη σε ναό με μπουζούκια, όπου και η ίδια έκανε πράξη το "σεμνά και ταπεινά". Εκεί προφανώς παρακολούθησε έως αργά το πολιτιστικό "δρώμενο".
Η βουλευτής κατέδειξε με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει την θεατρική κίνηση στην Καστοριά (ενδεχομένως και τα άτομα με ειδικές ικανότητες μια και η θεατρική παράσταση είχε σκοπό την κοινωνική ευαισθητοποίηση). Σηκώθηκε και έφυγε στα πρώτα 5-10 λεπτά, ενώ κανονικά ίσως έπρεπε να μην είχε πάει καθόλου, εφ' όσον είχε λόγους να φύγει. Αν είχε συναίσθηση των υποχρεώσεων και των ευθυνών της. Και αν δεν επικύρωναν η ίδια και ο δήμαρχος Καστοριάς με την "παρουσία" τους, αυτή την αβίωτη και απαράδεκτη κατάσταση.
Σχετικά κείμενα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.