29.11.07

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ έγραψαν

Αναβαθμίζω Υποβαθμίζοντας

T΄ ακούσαμε κι αυτό! Πανεπιστήμιο στην καρδιά της Καστοριάς! Το πρώτο τρίπτυχο σκέψης που φτερούγισε στον ενθουσιασμό μου ήταν: μόρφωση-αναβάθμιση-πολιτισμός.
Οραματίστηκα το μέλλον του παιδιού μου που θα σπουδάσει δίπλα στο σπίτι του, θα γίνει επιστήμονας χωρίς καν να χρειαστεί να ξοδευτώ και να στερηθώ την παρουσία του. Κι εκεί ξαφνικά μέσ' τ' όνειρο, θυμήθηκα και το παλιό μας μαγαζί στην Βαλαλά που η μούχλα τρώει ό,τι απέμεινε απ' τα δόντια της χρεοκοπημένης επιχείρησης γουναρικών. Ένα βάψιμο, δυο γυψοσανίδες, ένας νιπτήρας, ένα κρεβάτι, μία ντουλάπα και έτοιμη η "επιπλωμένη" ενοικιαζόμενη γκαρσονιέρα. Άσε που αν φτιάξω κι ένα πατάρι, μεταμορφώνεται σε μπαράκι.
Βρε κάτι ιδέες που έχω ώρες-ώρες!!!! Αμ' το καλύτερο; Θα εξασφαλίσω το επαγγελματικό μέλλον του παιδιού μου. Είναι μικρό βέβαια, ακόμα στο γυμνάσιο, αλλά δε βαριέσαι, άμα έχει σίγουρη δουλειά, τι να τα κάνει τα γράμματα; Εμείς χαμένοι πήγαμε που δε μάθαμε γράμματα;

Έτσι κι αλλιώς το σχολείο αυτό θα κλείσει, οπότε που να τρέχουμε τώρα. Θυμάμαι είχα πάει μια φορά κι άνοιξ' η καρδιά μου: Κάθε αίθουσα κι άλλο μάθημα, tv, video, υπολογιστές, μουσικά όργανα, βιβλιοθήκη ξεχωριστή που δεν έχουν τ' άλλα σχολεία της πόλης. Κόντεψα να δακρύσω που δεν έμαθα γράμματα. Πήραν τότε από μπροστά μου το βιβλίο κι έβαλαν στα μάτια των ονείρων μου τη μηχανή της γούνας. Πόσο έκλαψα που σταμάτησα το σχολείο μου, πόσα όνειρά μου για σπουδές θάφτηκαν μέσα στο χνούδι των δερμάτων. Πόσο πόνεσα όταν είδα το παλιό σχολείο το υπέροχο νεοκλασικό να θυσιάζεται στο βωμό του εκσυγχρονισμού. Ακόμα πονάει η ψυχή μου όταν το σκέφτομαι. Αναβάθμισαν το χώρο είπαν. Γκρέμισαν την ομορφιά εν ονόματι της δήθεν αναβάθμισης. Αναρωτιούνται το μυαλό κι η καρδιά: Γιατί η αναβάθμιση να τρώει τα σωθικά της ομορφιάς;

Και τώρα πονάω αλλά δε βαριέσαι. Άσε τους άλλους να προβληματιστούν. Στο κάτω-κάτω η Καστοριά έχει φυσική ομορφιά. Τι χρειάζονται τα όμορφα κτήρια; Τη δουλειά μας να κάνουμε και τι μας νοιάζει για τον πολιτισμό; Μήπως αυτούς τους "μεγάλους" τους νοιάζει; Άμα τους ένοιαζε θα έχτιζαν το πνευματικό κέντρο τόσα χρόνια και δε θα φοβόμουνα μήπως πέσει στο κεφάλι μου κάθε που περνάω από κει. Θα είχαν φροντίσει και εκείνο το έρμο σπίτι του ποιητή Αθανάσιου Χριστόπουλου.

Ποια αναβάθμιση μωρέ; Μόνο τις εκκλησίες δεν έχουν επιτρέψει να γίνουν μπαράκια. Τα νεοκλασικά της παραλίας που γλύτωσαν απ' τη μανία του εκσυγχρονισμού και δεν έγιναν πολυκατοικίες πουλάνε freddo και κοκτέιλ πίσω από τα πλαστικά παραβάν ή τις κακόγουστες τζαμαρίες τους. Ούτε τα κτήρια φαίνονται, ούτε νοιάζεται κανείς μας να τα δει.
Γι' αυτό σου λέω καρδιά μου: Παραμέρισε τους συναισθηματισμούς, βάλε τη μάσκα της αναβάθμισης και κοίτα να κονομήσεις κάνα φράγκο. Οι άρχοντες του τόπου προστατεύουν τη ζωή σου από τις επαναστάσεις της συνείδησης. Έτσι μάθαμε σ' αυτό τον τόπο. Τώρα θ' αλλάξουμε; Κλείστε το σχολείο! Φτιάξτε το πανεπιστήμιο! Γκρεμίστε τα χαμηλά σκαλοπάτια της εκπαίδευσης κι αφήστε το πλατύσκαλο. Στο κάτω-κάτω αυτό φαίνεται καλύτερα από παντού. Μη νοιάζεστε πώς θ' ανέβουν σ' αυτό οι μελλοντικοί επιστήμονες. Ποιος νοιάζεται άλλωστε! Μόνο ό,τι φαίνεται λαμπερό μας νοιάζει, μόνο να δείχνουμε πως είμαστε σπουδαίοι κι ας είναι ο τόπος μας στερημένος από παιδεία, τέχνη και πολιτισμό. Καταργήστε τις βιβλιοθήκες. Εξάλλου βιβλία βρίσκεις και στους πάγκους της οδού Αριστοτέλους και στο πανηγύρι του Άργους Ορεστικού.
Συντηρήστε το καθεστώς που μας άφησε αμόρφωτους αλλά μας έκανε "εργάτες πολυτελείας". Καλύτερα πελάτες στο μπαράκι μου παρά μαθητές σε σχολείο εφαρμογής πειραματικών προγραμμάτων εκπαίδευσης. Κι αν πονέσουν τα όνειρα των παιδιών κι αν δεν φτερουγίσει η σκέψη τους στο προαύλιο που κούρνιασε η καστοριανή εφηβεία τόσων γενεών, θα βρουν το κουράγιο να πνίξουν τη θλίψη τους μέσα στο προσωπείο της "αναβάθμισης". Αυτή τη μάσκα που μπορούν να τη φορούν κι ας μην είναι καιρός για καστοριανά καρναβάλια. Έτσι για να αναβαθμίζουμε την παράδοση και να ψηλώσει το πλατύσκαλο της παιδείας. Ζήτω η αναβάθμιση της υποβάθμισής μας!

ΟΤΑΝ Ο ΘΥΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ
Από το 1991 είμαι "εκ πεποιθήσεως" καστοριανή πολίτης. Εργάστηκα ως καθηγήτρια μουσικής στο 1ο γυμνάσιο Καστοριάς όπου υπηρέτησα με οργανική θέση. Η υπηρεσία μου κάθε χρόνο με διέθετε στο 2ο ή στο 3ο γυμνάσιο της πόλης. Γνωρίζω επομένως τα 3 από τα 4 γυμνάσια της πόλης. Δεν ήμουν ποτέ glamorous, δεν ήμουν ποτέ "αρχάρια" συνδικαλίστρια. Οι πολιτικές μου θέσεις δεν εξυπηρέτησαν ποτέ κανένα κατεστημένο, ούτε καν αυτό της αναρχίας! Δε βολεύτηκα ποτέ κι ότι κερδίζω το πληρώνω ή το κουβαλώ στην πλάτη μου. Με το παραπάνω κείμενο εκφράζω το θυμό και την άποψή μου, ως εκπαιδευτικός αλλά και λάτρης του τόπου στον οποίο έζησα 15 πολύτιμα και δημιουργικά χρόνια της ζωής μου.
Καστοριανοί!!!

Από το υπέροχο νεοκλασικό που γκρεμίσατε και δεν τολμάτε ούτε καν να το θρηνήσετε, δεν κρατήσατε ούτε μια πέτρα. Φροντίστε τουλάχιστον να αξιοποιήσετε τα "τούβλα" των νέων και "πρωτοποριακών" σας πράξεων, ώστε στο μέλλον να μπορέσετε με αυτά να αμφισβητήσετε ακόμα και την αξία του παρθενώνα, που ως παλιό και τεχνοκρατικά αναξιοποίητο κτίσμα, χρειάζεται... ανακαίνιση!
Εσείς Καστοριανοί μπορείτε!!!
Θα τον ξαναχτίσετε!!!

Δήμητρα ΚαρλήΚαθηγήτρια μουσικής του 1ου γυμνασίου
Άνω Τούμπας Θεσσαλονίκης



* * *


H ΟΔΟΣ καταχωρεί χωρίς άλλη σκέψη την επιστολή της καλής αναγνώστριας της εφημερίδας και φίλης της Καστοριάς κ. Δήμητρας Καρλή, καθηγήτριας μουσικής που τώρα πια κατοικεί και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη.

Παρά την λογοτεχνική δομή σημαντικού μέρους της επιστολής (η οποία βασίζεται σε ένα υποθετικό μονόλογο - εξομολόγηση θεατρικού τύπου που πάντως δεν μοιάζει αυτοβιογραφικός) είναι βέβαιο ότι σε πολλά από τα σημεία της επιστολής και τα σχόλιά της, οι περισσότεροι ασφαλώς θα συμφωνήσουν με την επιστολογράφο.

Όμως στ' αλήθεια τι σχέση έχει η αντιπαράθεση απόψεων και η διαφωνία της κυρίας Καρλή με τον σαρκασμό της επιστολής σε βάρος των "αγραμμάτων"; Ποια αξία μπορούν να έχουν στον διάλογο οι ειρωνείες και αναφορές σε "τούβλα" και παρόμοια δομικά υλικά;
Αυτά τελικά αποκομίζει κάποιος μετά από 15ετή παραμονή σε μια πόλη που αγάπησε; Τούβλα και χνούδια από γούνα; Αυτά μόνο;

Και μια και ο διάλογος για την θέση του πανεπιστημίου συνεχίζεται, προς τι απορία για πανεπιστήμιο στην καρδιά της Καστοριάς; Δηλαδή στην Θεσ/νίκη πού βρίσκεται το πανεπιστήμιο; Στην Περαία ή τον Χορτιάτη;

Σε ό,τι αφορά τις μομφές για το παλιό γυμνάσιο της Καστοριάς - που βρισκόταν στην περιοχή της Κουμπελίδικης και από αρχιτεκτονική άποψη δεν ήταν δα και τόσο εξαιρετικό, όσο το παρουσιάζει ο θρύλος που υιοθετεί η επιστολογράφος, γνωρίζει στ' αλήθεια άλλες ελληνικές πόλεις που να αντιστάθηκαν στις βουλές της δικτατορίας την περίοδο εκείνη και παρέλειψαν την αντίσταση οι Καστοριανοί όταν οι στρατιωτικοί κατεδάφιζαν το γυμνάσιο;

Η εφημερίδα εκτιμά και κατανοεί το ειλικρινές ενδιαφέρον της επιστολογράφου για την Καστοριά και τα ζητήματα της επικαιρότητας. Αλλά τις ελαφρώς "παθιασμένες" αναφορές της, τις αποδίδει στο γεγονός ότι η ίδια υπηρέτησε στο 1ο γυμνάσιο και ως εκ τούτου διατηρεί συναισθηματικά βιώματα. Δεν αρκεί όμως αυτό για να κάνει τον κριτικό λόγο κάποιου αντικειμενικό και μετρημένο.

Εν τέλει, τι πιστεύει η επιστολογράφος, ότι οι βιβλιοθήκες, τα cd και τα video του 1ου Γυμνασίου δεν μπορούν να μεταφερθούν σε άλλα κτήρια για να συνεχιστεί η δραστηριότητα αυτού του σχολείου όταν αποφασιστεί να γίνει τελικά το πανεπιστήμιο στην θέση του; Το κτήριο είναι πρότυπο ή το πρόγραμμά του; Ή οι λειτουργοί του αναντικατάστατοι;

Ή μήπως η περισσή ειλικρίνεια της επιστολογράφου, που είναι εξόχως καυστική, ενισχυμένη με τόνους εχθρότητας για όσους δεν συμφωνούν με τους στοχασμούς της, μαζί και οι σαρκασμοί για τους Καστοριανούς και τα διάφορα "τούβλα" αποτελούν το απάνθισμα των συναισθημάτων που σφυρηλατούνται στον χώρο του γυμνασίου από τους λειτουργούς του; (Ταυτόσημες απόψεις είχε εκφράσει και ο διευθυντής του 1ου γυμνασίου κ. Μακρής, κάνοντας λόγο για «βαρβάρους»).

Και απλώς η κ. Καρλή, τώρα που μετακινήθηκε, νοιώθει ελεύθερα να εκφραστεί πιο άμεσα και αντιπροσωπευτικά και να εκφράσει την συναδελφική της αλληλεγγύη. Ενώ οι υπόλοιποι, που περιβάλλονται ακόμη από "τούβλα και χνούδια" και το πνιγηρό περιβάλλον που περιγράφει η επιστολογράφος, βρίσκουν άσυλο στον χώρο του προτύπου.



(Σημ. για την ΟΔΟ, μεγαλύτερη αξία από την συναδελφική αλληλεγγύη των καθηγητών, έχει το μακρόπνοο συμφέρον της Καστοριάς).



Σχετικά κείμενα:  

.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η ΟΔΟΣ σας ευχαριστεί για την συμμετοχή σας στον διάλογο.Το σχόλιό σας θα αποθηκευτεί προσωρινά και θα είναι ορατό στο ιστολόγιο, μετά την έγκριση της ΟΔΟΥ.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ